Hebben Canadezen socialezekerheidsnummers?
In Canada is het Social Insurance Number (SIN) het equivalent van het Social Security Number (SSN) in de VS. Inwoners van Canada gebruiken SIN’s voor overheidsprogramma’s en als een bron van identificatie in de particuliere sector. Veel organisaties, zoals financiële instellingen, zullen de SIN gebruiken om indexering voor klantaccounts te creëren.
De Canadese regering startte het SIN-programma in 1964 om het Canada Pension Plan en de gevarieerde Canadese arbeidsverzekeringsprogramma ‘ste beheren. In 1967 begon Revenue Canada (nu de Canada Revenue Agency) SIN’s te gebruiken voor belastingaangifte.
Belangrijkste leerpunten
- Canadese staatsburgers en permanente of tijdelijke inwoners hebben een sofinummer nodig om in Canada te kunnen werken.
- SIN’s zijn nodig om uitkeringen en diensten van overheidsprogramma’s te ontvangen.
- Over het algemeen verbiedt de Canadese wet particuliere bedrijven om de SIN van een klant te verwerven.
- Net als bij Amerikaanse SSN’s is diefstal en misbruik van SIN’s en de daarmee gepaard gaande identiteitsdiefstal een groeiend probleem.
Sociaal Verzekeringsnummer
Canadese staatsburgers en permanente of tijdelijke inwoners hebben de SIN nodig om in Canada te werken en om voordelen en diensten te ontvangen van overheidsprogramma’s. Kinderen van 12 jaar en ouder kunnen hun SIN aanvragen. Ook kunnen ouders en personen diewettelijk bevoegd zijn om namens de aanvrager op te treden, ook een SIN aanvragen voor minderjarige kinderen in hun provincie en voor volwassenen die onder hun hoede zijn.
SIN’s hebben negen cijfers die worden weergegeven in drie groepen van drie. Canadezen moeten hun SIN-record bijwerken als ze hun naam veranderen vanwege een huwelijk of andere omstandigheden. Canadezen hebben nu ook de mogelijkheid om hun geslacht als X te laten markeren of om geen geslacht op te geven.
In maart 2014stopteService Canada, een federale instelling die deel uitmaakt vanEmployment and Social Development Canada (ESDC) en die Canadezen een toegangspunt biedt tot veel overheidsdiensten en -voordelen, met de uitgifte van plastic SIN-kaarten en in plaats daarvan met het afdrukken van de bevestiging van de SIN op papier. Het bureau noemde verbeterde beveiliging, aangezien veel Canadezen de plastic kaarten bij zich droegen en de kans op verlies of diefstal van SIN’s vergrootten.
Service Canada is gestopt met het uitgeven van plastic SIN-kaarten, daarbij verwijzend naar de behoefte aan verbeterde beveiliging.
Gebruik van het burgerservicenummer
Canada heeft wetten opgesteld die het gebruik van SIN’s bij inkomensrapportage beperken en heeft een beperkte lijst van federale afdelingen en programma’s die de SIN’s van Canadese burgers kunnen verzamelen, zoals de Income and Health Care Programmes, de Labour Adjustment Review Board en de Rural and Native Huisvestingsprogramma.
Sommige particuliere bedrijven, zoals telecommunicatiebedrijven en luchtvaartmaatschappijen, kunnen ook de SIN’s van hun klanten innen. Over het algemeen verbiedt de Canadese wet particuliere bedrijven om de SIN van een klant te verwerven, tenzij er een specifieke en wettige reden is (vaak genoemd als een van de grootste verschillen tussen een SIN en een Amerikaanse SSN).
Financiële instellingen die klanten inkomsten uit beleggingen laten verdienen, zoals kredietverenigingen en banken, kunnen ook SIN’s innen. Als bepaalde bedrijven diensten weigeren aan een klant omdat ze geen SIN hebben verstrekt, kan die klant een klacht indienen bij de Privacy Commissioner of Canada.
Net als bij Amerikaanse SSN’s is diefstal en misbruik van SIN’s en de daarmee gepaard gaande identiteitsdiefstal een groeiend probleem. Een dief kan een gestolen SIN gebruiken om illegaal te werken of om krediet te krijgen, en de legitieme SIN-eigenaar kan worden gevraagd om aanvullende belastingen te betalen voor het inkomen dat hij niet heeft ontvangen of kan moeite hebben om krediet te krijgen.