5 trucs die bedrijven gebruiken tijdens het winstseizoen
Er zijn verschillende “trucs” of acties die sommige beursgenoteerde bedrijven zullen gebruiken of in gang zullen zetten om de wol over de ogen van de investeerders te trekken tijdens het winstseizoen – vooral wanneer een bedrijf schattingen misloopt of investeerders anderszins teleurstelt. Analisten en managers stellen hun richtlijnen en schattingen doorgaans vast op basis van de resultaten die door bedrijven worden gerapporteerd tijdens het winstseizoen, en ze spelen vaak een belangrijke rol in de prestatie van hun aandelen.
Laten we eens kijken naar vijf van de meest voorkomende shenanigans die management- en communicatieteams gebruiken in de releases van hun bedrijf.
1. Strategische release-timing
Communicatieteams die een rapport met slechte inkomsten (of slecht nieuws in het algemeen) willen “begraven”, zullen soms proberen de publicatie te verspreiden wanneer het vermoedt dat het minste aantal mensen kijkt. Een truc die halverwege de jaren negentig veel werd toegepast, was om informatie vrij te geven na het sluiten van de markt op een vrijdagmiddag. Soms werd de release uitgegeven in het begin van een vakantieweekend, of op een dag waarop een verscheidenheid aan economische gegevens moest worden vrijgegeven en de schijnwerpers niet op het bedrijf waren gericht.
In de huidige markten komt het meer neer op de algemene timing van een release dan op een specifieke dag van de week. Een bedrijf zou van plan kunnen zijn om zijn inkomsten buiten kantooruren bekend te maken, wanneer er doorgaans minder aandacht van beleggers wordt besteed. Omgekeerd, om de controle op een slecht rapport te minimaliseren, kunnen de cijfers worden gepland voor publicatie op een dag waarop er al honderden andere bedrijven rapporteren en markten worden afgeleid.
Sommige bedrijven kunnen in tijden van slecht nieuws een positieve ontwikkeling aankondigen. Ze kunnen een grote nieuwe klant, grote order, winkelopening, productlancering of nieuwe aanwerving aankondigen rond dezelfde tijd dat slecht nieuws wordt vrijgegeven. Nogmaals, het idee is om het beeld over te brengen dat de dingen niet zo slecht zijn.
Laat u niet misleiden: het lezen van de kleine lettertjes in de voetnoten van een bedrijf en de verborgen nieuwsverhalen kan u helpen het echte verhaal van een aandeel te ontdekken.
2. Het verhullen van hun communicatie
In het belang van volledige en eerlijke openbaarmaking, zijn bedrijven verplicht om zowel de goede informatie als de slechte informatie over een bepaald kwartaal in hun winstrapporten te vermelden. Hun communicatieteams kunnen echter proberen het slechte nieuws te begraven door zinsdelen en woorden te gebruiken die maskeren wat er werkelijk aan de hand is.
Taal als “uitdagend”, “onder druk gezet”, “uitglijden” en “beklemtoond” moeten niet lichtvaardig worden opgevat en kunnen zelfs rode vlaggen zijn.
In plaats van bijvoorbeeld in een persbericht te zeggen dat de brutomarges van het bedrijf zijn gedaald en dat als gevolg daarvan de inkomsten van het bedrijf in de toekomst kunnen dalen, kan het management gewoon zeggen dat het “een grote prijsdruk ziet”. Ondertussen moet de belegger de brutomargepercentages berekenen op basis van de verstrekte winst-en-verliesrekening, iets waar maar weinig particuliere beleggers tijd voor hebben.
U zult ook opmerken dat de informatie die een bedrijf niet wil dat u ziet, zich meestal ergens onderaan de release bevindt en ook aan andere informatie kan worden gekoppeld. Sommige bedrijfsteams kunnen bijvoorbeeld praten over alle nieuwe producten die ze het komende jaar verwachten (in de aankondiging) of ander positief, toekomstgericht nieuws, en vervolgens zeggen wat beleggers kunnen verwachten in termen van inkomsten in de toekomst. periode.
Aangezien de winstverwachtingen geen op zichzelf staand item zijn (maar volstaan met andere informatie) en de gemiddelde belegger misschien niets bijzonders heeft om de voorspellingen van het bedrijf mee te vergelijken (zoals het huidige consensusgetal), wint het communicatieteam door het nieuws te begraven en af te leiden het publiek.
3. Verbetering van voorkeursinformatie
De Investor Relations teams van sommige bedrijven zullen koppen en informatie vetgedrukt of cursief maken in een inkomstenbericht waarop ze willen dat de investeringsgemeenschap zich concentreert in plaats van op de feitelijke resultaten. Dit is geen truc die is ontworpen om u voor de gek te houden, maar het kan profiteren van de luiheid van de lezer. Beleggers moeten proberen niet gebiologeerd te zijn door de gemarkeerde gegevens en moeten de volledige publicatie lezen en, indien aanwezig, op zoek gaan naar toekomstige richtlijnen.
Beleggers moeten ook niet zo worden verteerd door een vetgedrukte kop die (bijvoorbeeld) zegt: “Q3 EPS verhoogt met 30 procent” dat ze vergeten tussen de regels door te lezen. Speel detective en lees wat het management zegt en voorspelt over toekomstige periodes.
4. Gebruik van niet-GAAP-maatregelen
Het uitvoerend management van een bedrijf kan ook niet-GAAP-boekhoudkundige maatregelen noemen die zijn ontworpen om bepaalde items te verwijderen of toe te voegen. GAAP is een afkorting voor algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP) en is een reeks boekhoudnormen, principes en procedures. Beursgenoteerde bedrijven moeten zich aan GAAP houden bij het opstellen van hun financiële overzichten.
Niet-GAAP financiële maatstaven kunnen echter ook worden opgenomen in een winstpresentatie. Deze financiële statistieken kunnen de inkomsten van een bedrijf weergeven op basis van zijn kernactiviteiten door eenmalige kosten uit te sluiten. Bedrijven zouden bijvoorbeeld de kosten van hun personeelsvoorraadprogramma kunnen uitsluiten. Nogmaals, deze maatregelen zijn niet misleidend, maar ze kunnen de cijfers van het bedrijf in een positiever daglicht brengen. Voorbeelden van niet-GAAP-metingen zijn onder meer:
EBIT
EBIT of winst vóór rente en belastingen is een niet-GAAP-maatstaf voor de winst. Een managementteam zou hun groeiende EBIT over meerdere kwartalen kunnen benadrukken. Als het bedrijf echter veel schulden heeft, kunnen de rentelasten aanzienlijk zijn. Als gevolg hiervan zou de EBIT er veel gunstiger uitzien dan de nettowinst, waarbij de rentelasten in de berekening zijn meegerekend.
Kasstroom en vrije kasstroom
Cashflow en vrije cashflow zijn twee populaire statistieken die investeerders, analisten en bedrijfsleiders nauwlettend volgen. Cashflow is het nettobedrag aan contanten dat tijdens een periode in en uit is overgedragen. Een bedrijf met een positieve cashflow heeft voldoende liquide middelen – wat betekent dat ze gemakkelijk in contanten kunnen worden omgezet – om schulden en financiële verplichtingen te dekken. Kasstroom wordt gerapporteerd op het kasstroomoverzicht van een bedrijf en onderverdeeld in drie secties; operationele, investerings- en financieringsactiviteiten.
Bedrijven kunnen positieve cashflowcijfers noemen tijdens een winstpresentatie. Als het bedrijf echter een actief zou verkopen, zoals een divisie of een apparaat, zou het een positieve contante boeking laten zien, waardoor de gerapporteerde contanten voor de periode worden opgeblazen. Het verkopen van activa is gebruikelijk bij bedrijven die contanten nodig hebben om aan hun dividendverplichtingen te voldoen. Het is belangrijk dat investeerders ook kijken naar de vrije cashflow, de cashflow van een bedrijf zonder investeringsuitgaven, zoals het kopen en verkopen van vaste activa.
5. Toenemende terugkoop van aandelen
Hoewel het terugkopen van aandelen vaak een goede zaak is, zullen sommige besturen een terugkoop toestaan als onderdeel van een poging om hun aandelen aantrekkelijker te maken voor de investeringsgemeenschap. Deze besturen en hun bedrijven hebben wellicht de intentie om een dergelijke terugkoop te voltooien. Toch merkt u misschien dat bedrijven de neiging hebben om dergelijke terugkopen aan te kondigen in combinatie met of net nadat slecht nieuws is vrijgegeven. Het is belangrijk dat beleggers de timing van dergelijke aankondigingen in de gaten houden om ervoor te zorgen dat de raden van bestuur en leidinggevenden van het bedrijf niet proberen de aandelenkoers te verhogen in tijden van slechte prestaties.
Hoewel beleggers doorgaans juichen wanneer aandeleninkopen worden aangekondigd, is een analyse gerechtvaardigd om de terugkopen op te splitsen om te bepalen of het bedrijf over de geldmiddelen en inkomsten beschikt om de terugkoop te financieren.
Terugkoop en EPS
De winst per aandeel (EPS) is de winst of het nettoresultaat van een bedrijf minus dividenden betaald aan preferente aandeelhouders en gedeeld door het aantal uitstaande aandelen. Bedrijven kunnen terugkoop gebruiken om de winst per aandeel op te drijven. Laten we bijvoorbeeld aannemen dat een bedrijf geen preferente dividenden heeft en een winst van $ 18 miljoen heeft gerapporteerd. Als een bedrijf 10 miljoen uitstaande aandelen heeft, bedroeg de winst per aandeel $ 1,80 voor de periode ($ 18 miljoen / 10 miljoen aandelen).
Laten we aannemen dat de inkomsten van het bedrijf de komende periode niet zijn veranderd en $ 18 miljoen aan inkomsten hebben gerapporteerd. Het management van het bedrijf besloot echter 3 miljoen aandelen terug te kopen. De winst per aandeel van het bedrijf zou $ 2,57 bedragen voor de periode ($ 18 miljoen / 7 miljoen aandelen). Al het andere was gelijk en zonder extra winst te genereren, boekte het bedrijf in de tweede periode een hogere winst per aandeel.
Beleggers moeten zich ervan bewust zijn hoe bedrijven hun inkomsten en financiële ratio’s die tijdens het winstseizoen worden gerapporteerd, kunnen verbeteren. Er zijn veel trucs en financiële transacties die bedrijven kunnen gebruiken om hun gerapporteerde inkomsten te helpen verbeteren in een periode dat het bedrijf slecht presteerde. Het is belangrijk voor investeerders om een strategie of aanpak te ontwikkelen als het gaat om het analyseren van de inkomsten van een bedrijf en of het bedrijf zijn doel heeft gehaald of gemist.