Economische waarde van het eigen vermogen (EVE)
Wat is de economische waarde van het eigen vermogen (EVE)?
De economische waarde van het eigen vermogen (EVE) is een cashflowberekening die de contante waarde van alle activakasstromen neemt en de contante waarde van alle passiva-kasstromen aftrekt. In tegenstelling tot de winst met risico en de waarde met risico ( VAR ), gebruikt een bank de economische waarde van het eigen vermogen om haar activa en passiva te beheren. Dit is een economische maatstaf voor de lange termijn die wordt gebruikt om de mate van blootstelling aan het renterisico te beoordelen – in tegenstelling tot de nettorente-inkomsten (NII), die het renterisico op korte termijn weerspiegelt.
De eenvoudigste definitie van EVE is de netto contante waarde (NCW) van de kasstromen van de balans van een bank. Deze berekening wordt gebruikt voor asset-liability management om veranderingen in de economische waarde van de bank te meten.
EVE-risico wordt gedefinieerd als de waardegevoeligheid van een bank voor veranderingen in marktrente.
Belangrijkste leerpunten
- De economische waarde van het eigen vermogen (EVE) is een cashflowberekening die de contante waarde van alle activakasstromen neemt en de contante waarde van alle passiva-kasstromen aftrekt.
- In tegenstelling tot de winst met risico en de waarde met risico (VAR), gebruikt een bank de economische waarde van het eigen vermogen om haar activa en passiva te beheren. Dit is een economische langetermijnmaatstaf die wordt gebruikt om de mate van blootstelling aan renterisico’s te beoordelen.
- Financiële toezichthouders verplichten banken om periodiek EVE-berekeningen uit te voeren.
EVE begrijpen
De economische waarde van het eigen vermogen is een berekening van de kasstroom die de contante waarde van de verwachte kasstromen op verplichtingen aftrekt van de huidige waarde van alle verwachte kasstromen van activa. Deze waarde wordt gebruikt als een schatting van het totale kapitaal bij het evalueren van de gevoeligheid van het totale kapitaal voor renteschommelingen. Een bank kan deze maatregel gebruiken om modellen te maken die aangeven hoe renteveranderingen het totale vermogen zullen beïnvloeden.
De reële marktwaarden van de activa en passiva van een bank zijn direct gekoppeld aan rentetarieven. Een bank construeert modellen met alle samenstellende activa en passiva die het effect van verschillende renteveranderingen op het totale kapitaal laten zien. Deze risicoanalyse is een belangrijk instrument waarmee banken zich kunnen voorbereiden op constant veranderende rentetarieven en stresstests kunnen uitvoeren.
Een internationaal geaccepteerde standaard voor het bepalen van het renterisico is de stresstest EVE. Het Bazels Comité voor Bankentoezicht beveelt een plus en min 2% stresstest aan voor alle rentetarieven en de Amerikaanse bankregelgeving vereist regelmatige analyse van EVE.
De economische waarde van het eigen vermogen mag niet worden verward met het winstprofiel van een bank. Een algemene rentestijging kan de inkomsten van een bank verhogen, maar zou normaal gesproken een daling van de economische waarde van het eigen vermogen veroorzaken vanwege de fundamentele omgekeerde relatie tussen activawaarden en rentetarieven en een directe relatie (in dezelfde richting) tussen waarden van passiva en rentetarieven. EVE- en bankinkomsten hebben echter een relatie in die zin dat hoe hoger de EVE, hoe groter het potentieel is voor hogere toekomstige inkomsten die worden gegenereerd op basis van het eigen vermogen.
Bankregelgevers verplichten banken om periodiek EVE-berekeningen uit te voeren.
Beperkingen van EVE
Hoewel de netto contante waarde van een obligatie vrij eenvoudig kan worden berekend, kunnen toekomstige kasstromen moeilijk te kwantificeren zijn voor depositorekeningen en andere financiële instrumenten die geen looptijd hebben, omdat dit soort producten een onzekere looptijd en ongelijke kasstromen hebben. EVE-modelleurs moeten aannames doen voor bepaalde aansprakelijkheden, die kunnen afwijken van de werkelijkheid. Bovendien – omdat EVE een alomvattende berekening is – kunnen complexe producten met ingebedde opties niet gemakkelijk worden gemodelleerd en laten ze veel ruimte voor interpretatie en subjectieve beoordeling van de modelleurs of hun supervisors.