Equity Co-Investering

Wat is een co-investering in aandelen?

Een co-investering in eigen vermogen is een minderheidsinvestering in een bedrijf dat wordt gedaan door investeerders naast een VC ) -bedrijf. Equity co-investering stelt andere investeerders in staat deel te nemen in potentieel zeer winstgevende investeringen zonder de gebruikelijke hoge vergoedingen te betalen die in rekening worden gebracht door een private equity-fonds.

Kansen voor co-investering in aandelen zijn doorgaans beperkt tot grote institutionele beleggers die al een bestaande relatie hebben met de beheerder van het private equity-fonds en zijn vaak niet beschikbaar voor kleinere of particuliere beleggers.

Inzicht in co-investeringen in aandelen

Volgens  een studie van Preqin rapporteerde 80% van de LP’s betere prestaties van co-investeringen in aandelen in vergelijking met traditionele fondsstructuren. In een typisch co-investeringsfonds betaalt de investeerder een fondssponsor of general partner (GP) met wie de investeerder een duidelijk omschreven private equity-partnerschap heeft. De samenwerkingsovereenkomst schetst hoe de huisarts kapitaal toewijst en activa diversifieert. Co-investeringen vermijden typische commanditaire vennootschappen  (LP) en algemene (GP) fondsen door rechtstreeks in een bedrijf te investeren. 

Waarom Limited Partners meer co-investeringen willen

In 2018 adviesbureau McKinsey verklaarde dat de waarde van co-investering voor meer dan verdubbeld tot $ 104 miljard sinds 2012. Het aantal LP’s maken van co-investeringen in PE is gestegen van 42 procent naar 55 procent in de afgelopen vijf jaar. Maar de LP’s die rechtstreeks werden geïnvesteerd, groeiden in dezelfde periode met slechts één procent, van 30 procent naar 31 procent.

Waarom zou een beheerder van een private-equityfonds een lucratieve kans weggeven? Private equity wordt meestal geïnvesteerd via een LP-voertuig in een portefeuille van bedrijven. In bepaalde situaties kunnen de fondsen van de LP al volledig zijn toegewezen aan een aantal bedrijven, wat betekent dat als er zich een nieuwe uitgelezen kans voordoet, de beheerder van het private equity-fonds de kans moet laten liggen of deze aan sommige investeerders moet aanbieden als een aandelencoöperatie. -investering. 

Volgens Axial, een platform voor het aantrekken van eigen vermogen, geeft bijna 80% van de LP’s de voorkeur aan buy-outstrategieën van kleine tot middelgrote markten en $ 2 tot $ 10 miljoen per co-investering. In eenvoudige bewoordingen betekent dit dat ze zich liever concentreren op minder flitsende bedrijven met expertise in een nichegebied, in plaats van op high-profile bedrijfsinvesteringen na te jagen. Bijna 50% van de sponsors rekende in 2015 geen beheervergoeding aan op co-investeringen. 

Mede-investeringen in aandelen zijn verantwoordelijk voor een aanzienlijk deel van de recente groei van de fondsenwerving door private equity sinds de financiële crisis in vergelijking met traditionele fondsbeleggingen. Adviesbureau PwC stelt dat LP’s in toenemende mate op zoek zijn naar co-investeringsmogelijkheden bij het onderhandelen over nieuwe fondsovereenkomsten met adviseurs, omdat er een grotere dealselectiviteit is en een groter potentieel voor een hoger rendement. 

De meeste LP’s betalen 2% beheervergoeding en 20% rente aan de fondsbeheerder die de huisarts is, terwijl mede-investeerders in sommige gevallen profiteren van lagere vergoedingen of geen vergoedingen, wat hun rendement verhoogt.

De aantrekkingskracht van mede-investeringen voor algemene partners

Op het eerste gezicht lijkt het erop dat huisartsen door middel van co-investeringen een deel van de controle over het fonds verliezen en afstand doen van de zeggenschap over het fonds. Huisartsen kunnen echter beperkingen op het gebied van kapitaalblootstelling of diversificatievereisten vermijden door een co-investering aan te bieden.

Een fonds van $ 500 miljoen zou bijvoorbeeld drie ondernemingen kunnen selecteren met een waarde van $ 300 miljoen. De partnerschapsovereenkomst zou de fondsinvesteringen kunnen beperken tot $ 100 miljoen, wat zou betekenen dat de bedrijven voor elk bedrijf $ 200 miljoen zouden ontvangen. Als een nieuwe kans fuseert met een ondernemingswaarde van $ 350, zou de huisarts financiering moeten zoeken buiten zijn fondsstructuur, omdat hij slechts $ 100 miljoen rechtstreeks kan investeren. De huisarts zou $ 100 miljoen kunnen lenen voor financiering en co-investeringsmogelijkheden bieden aan bestaande LP’s of externe partijen.

De nuances van mede-investeringen

Hoewel co-investering in private equity-deals zo zijn voordelen heeft, moeten co-investeerders in dergelijke deals de kleine lettertjes lezen voordat ze ermee akkoord gaan.

Het belangrijkste aspect van dergelijke deals is de afwezigheid van transparantie over vergoedingen. Private equity-firma’s bieden niet veel details over de vergoedingen die ze aan lp’s in rekening brengen. In gevallen zoals co-investing, waar ze zogenaamd gratis diensten aanbieden om in grote deals te investeren, kunnen er verborgen kosten zijn. Ze kunnen bijvoorbeeld monitoringskosten in rekening brengen van enkele miljoenen dollars, wat op het eerste gezicht misschien niet duidelijk is uit lp’s.

Er is ook de mogelijkheid dat PE-bedrijven betalingen ontvangen van bedrijven in hun portefeuille om de deals te promoten. Dergelijke deals zijn ook riskant voor mede-investeerders, omdat ze niets te zeggen hebben over het selecteren of structureren van de deal. In wezen berust het succes (of mislukking) van de deals op het inzicht van private equity-professionals die de leiding hebben. In sommige gevallen is dat misschien niet altijd optimaal, omdat de deal kan zinken.

Een voorbeeld hiervan is het geval van het Braziliaanse datacenterbedrijf Aceco T1. Private equity firma KKR Co. verwierf het bedrijf in 2014 samen met mede-investeerders, Singaporese investeringsmaatschappij GIC en het Teacher Retirement System van Texas. Het bedrijf bleek zijn boeken sinds 2012 te hebben gekookt en KKR heeft zijn investering in het bedrijf in 2017 op nul gezet.