Belichtingstrigger

Wat is belichtingstrigger

Blootstellingstrigger is een gebeurtenis die ervoor zorgt dat de verzekeringsdekking van een polishouder in werking treedt. Dit is een van de vier triggers van dekking die bepaalt wanneer een letsel of schade die door een verzekeringspolis wordt gedekt, zich heeft voorgedaan en of de polis een gerelateerde claim zal vergoeden. De blootstellingstrigger is vaak van toepassing in rechtszaken waarin wordt beweerd dat lichamelijk letsel is toegebracht vanwege de blootstelling van de eiser aan een gevaarlijke stof.

Inzicht in belichtingstrigger

Het is vaak moeilijk om de specifieke tijdsperiode te bepalen waarin iemand schade heeft geleden door een stof en wie hiervoor verantwoordelijk moet worden gehouden. Dat is waar de blootstellingstrigger om de hoek komt kijken. Volgens het International Risk Management Institute wordt de blootstellingstrigger het meest gebruikt in asbestrechtzaken. In deze gevallen wordt blootstelling gedefinieerd als de eerste keer dat de eiser werd blootgesteld aan en ingeademd asbestvezels.

Asbest gevallen

Inademing van asbestvezels kan jarenlang asymptomatisch zijn en later longaandoeningen en een lange, langzame, pijnlijke en vroegtijdige dood veroorzaken. Omdat symptomen van blootstelling aan asbest mogelijk decennia lang niet opduiken, kan het moeilijk zijn om vast te stellen wie verantwoordelijk is voor de blootstelling van de patiënt.

Vaak werkte de persoon in een baan waarbij hij werd blootgesteld aan asbest, en kan de werkgever of de aansprakelijkheidsverzekering van de werkgever verantwoordelijk worden gehouden. Onder de blootstellingstrigger wordt aansprakelijkheid aangegaan op de datum van blootstelling, niet op de datum waarop de gewonde werknemer voor het eerst symptomen ervaart. De trigger is in deze gevallen belangrijk omdat hierin wordt bepaald dat de verzekeraar waarvan de werkgever op het moment van exposure heeft gebruik gemaakt verantwoordelijk is. Of, als er geen verzekering was op het moment van blootstelling, zal de werkgever het slachtoffer moeten vergoeden.

Classificatie van claims met betrekking tot blootstelling aan asbest is van invloed op het uiteindelijke resultaat van gevallen van blootstellingstriggers. Zo kunnen bijvoorbeeld gevallen waarin vorderingen worden veroorzaakt door blootstelling die betrekking hebben op producten die door de verweerder worden gedistribueerd of vervaardigd, onderworpen zijn aan geaggregeerde beleidsimits. Schadegevallen met betrekking tot de activiteiten of faciliteit van een verzekeringnemer zijn echter niet onderhevig aan geaggregeerde polislimieten, wat betekent dat er geen limiet is aan het bedrag van de schade die kan worden geclaimd.

Blootstellingstriggers doen zich ook voor in gevallen van aansprakelijkheid voor gebouwen en huiseigenaren. Als er bijvoorbeeld een defect bouwmateriaal is geïnstalleerd, maar de schade pas jaren later duidelijk wordt, kan de verantwoordelijkheid worden gelegd bij de geregistreerde verzekeraar vanaf de installatiedatum, of wanneer de schade voor het eerst optreedt of het tijdstip waarop de claim is ingediend..

Andere dekkingstriggers

De andere drie soorten dekkingstriggers zijn manifestatie-triggers, letsel-in-feit-triggers. De manifestatietrigger is van toepassing wanneer de verzekerde de schade constateert; de continue trigger is van toepassing wanneer schade of letsel meer dan één trigger kan hebben die zich op verschillende momenten in de tijd voordoet; en de trigger voor letsel-in-feite is van toepassing wanneer het letsel of de schade plaatsvindt. Het type trigger is belangrijk omdat het van invloed is op wanneer de aansprakelijkheid begint en voor hoeveel schade een werkgever, verzekeringsmaatschappij of andere entiteit verantwoordelijk kan worden gehouden.

Voorbeeld van belichtingstrigger

Een voorbeeld van blootstellingstrigger deed zich voor in het geval van Forty-Eight Insulations Inc., een in Illinois gevestigde fabrikant van hoogwaardige isolatie. Van 1923 tot 1970 produceerde het bedrijf isolatie met asbest. Werknemers in hun fabrieken hebben het mineraal ingeademd, wat een breed scala aan longcomplicaties kan veroorzaken. Terwijl het bedrijf in 1970 stopte met het gebruik van asbest in zijn producten, werden werknemers die het middel tijdens hun werkuren hadden ingeademd, ziek of stierven. Uiteindelijk werd er een hele reeks zaken aangespannen tegen Achtenveertig. In de gevallen werd beweerd dat het bedrijf op de hoogte was van de schadelijke eigenschappen van asbest, maar de consumenten en werknemers niet had geïnformeerd. De rechtbanken gebruikten de exposure-trigger om uitbetalingsbedragen te bepalen.  Uiteindelijk heeft Forty-Eight in 1985 het faillissement aangevraagd.