Facultatieve versus verdragsherverzekering: wat is het verschil?
Facultatieve versus verdragsherverzekering: een overzicht
Facultatieve herverzekerings en herverzekeringsovereenkomsten zijn twee soorten herverzekeringscontracten. Als het gaat om facultatieve herverzekering, dekt de hoofdverzekeraar één risico of een reeks risico’s in zijn eigen boekhouding. Verdragsherverzekering daarentegen is een verzekering die door een verzekeraar bij een ander bedrijf wordt gekocht. Bij facultatieve herverzekering kan de herverzekeraar de risico’s van een verzekeringspolis beoordelen en deze accepteren of afwijzen. Maar de herverzekeraar in een verdragsherverzekeringspolis accepteert daarentegen over het algemeen alle risico’s die aan bepaalde polissen zijn verbonden.
Belangrijkste leerpunten
- Facultatieve en verdragsherverzekering zijn beide vormen van herverzekering.
- Facultatieve herverzekering is herverzekering voor een enkel risico of een gedefinieerd risicopakket.
- Facultatieve herverzekering vindt plaats telkens wanneer de herverzekeringsmaatschappij erop staat haar eigen verzekering uit te voeren voor sommige of alle te herverzekeren polissen.
- De cederende onderneming in verdragsherverzekering stemt ermee in om alle risico’s af te staan aan de herverzekeraar.
- De herverzekeraar in herverzekeringsovereenkomst gaat ermee akkoord om alle risico’s te dekken, ook al heeft de herverzekeraar niet voor elke polis een individuele verzekering afgesloten.
Facultatieve herverzekering
Facultatieve herverzekering is voor een verzekeraar doorgaans de eenvoudigste manier om herverzekeringsbescherming te verkrijgen. Dit beleid is ook het gemakkelijkst aan te passen aan specifieke omstandigheden.
Facultatieve herverzekering is herverzekering die door een verzekeraar wordt aangekocht voor een enkel risico of een gedefinieerd risicopakket. Gewoonlijk is het een eenmalige transactie, het vindt plaats telkens wanneer de herverzekeringsmaatschappij erop staat haar eigen verzekering uit te voeren voor sommige of alle te herverzekeren polissen. Volgens deze overeenkomsten wordt elke facultatief onderschreven polis beschouwd als een enkele transactie, niet op één hoop gegooid per categorie. Dergelijke herverzekeringscontracten zijn meestal minder aantrekkelijk voor de cederende onderneming, die mogelijk gedwongen wordt om alleen de meest risicovolle polissen aan te houden.
Stel dat een standaardverzekeraar een polis afgeeft voor groot commercieel onroerend goed, zoals een groot bedrijfskantoorgebouw. De polis is geschreven voor $ 35 miljoen, wat betekent dat de oorspronkelijke verzekeraar een potentiële aansprakelijkheid van $ 35 miljoen riskeert als het gebouw zwaar beschadigd raakt. Maar de verzekeraar is van mening dat hij het zich niet kan veroorloven om meer dan $ 25 miljoen uit te betalen. Dus voordat de verzekeraar zelfs maar instemt met de uitgifte van de polis, moet hij op zoek gaan naar facultatieve herverzekering en de markt uitproberen totdat hij afnemers krijgt voor de resterende $ 10 miljoen. De verzekeraar zou een deel van de $ 10 miljoen kunnen krijgen van 10 verschillende herverzekeraars. Maar zonder dat kan het niet akkoord gaan met het uitvaardigen van de polis. Zodra het de overeenkomst van de bedrijven heeft om de $ 10 miljoen te dekken en er zeker van is dat het mogelijk het volledige bedrag kan dekken als er een claim binnenkomt, kan het de polis uitgeven.
Verdrag herverzekering
Herverzekering vindt plaats telkens wanneer de cederende onderneming ermee instemt om alle risico’s binnen een bepaalde klasse van verzekeringspolissen af te staan aan de herverzekeringsmaatschappij. De herverzekeringsmaatschappij stemt er op haar beurt mee in om de cederende onderneming te vrijwaren van alle risico’s daarin, ook al heeft de herverzekeringsmaatschappij niet voor elke polis een individuele onderschrijving uitgevoerd. De herverzekering is vaak zelfs van toepassing op die polissen die nog niet zijn afgesloten, zolang ze betrekking hebben op de vooraf overeengekomen klasse.
Het belangrijkste kenmerk van een verdragsovereenkomst is het ontbreken van individuele acceptatie namens de aanvragende verzekeraar. Deze structuur draagt verzekeringstechnische risico’s over van de cederende onderneming aan de overnemende onderneming, waardoor de overnemende onderneming wordt blootgesteld aan de mogelijkheid dat het initiële acceptatieproces de te verzekeren risico’s niet adequaat heeft geëvalueerd.
Er zijn verschillende soorten verdragsovereenkomsten. De meest voorkomende worden proportionele verdragen genoemd, waarbij een percentage van de oorspronkelijke polissen van de cederende verzekeraar tot een limiet wordt herverzekerd. Polissen die de limiet overschrijden, vallen niet onder het herverzekeringsverdrag.
Zo kan een herverzekeringsmaatschappij gaat ermee akkoord dat 75% van de oorspronkelijke verzekeraar premies voor herverzekeringen lager als de retentielimieten hoger zijn.
Speciale overwegingen
Herverzekeringsmaatschappijen bieden verzekeringen aan andere verzekeraars en beschermen tegen omstandigheden waarin de traditionele verzekeraar niet genoeg geld heeft om alle claims op zijn geschreven polissen uit te betalen. Herverzekeringscontracten vinden plaats tussen een herverzekeraar of overnemende onderneming en de herverzekerde of cederende onderneming. In feite kan een standaardverzekeraar zijn eigen risico op verlies nog verder spreiden door een herverzekeringscontract af te sluiten.
Herverzekeringsmaatschappijen bieden dekking aan andere verzekeraars die niet alle claims op hun geschreven polissen kunnen betalen.
Bij een traditionele verzekeringsovereenkomst wordt het risico van verlies gespreid over veel verschillende polishouders, die elk een premie aan de verzekeraar betalen in ruil voor de bescherming van de verzekeraar tegen een onzekere potentiële gebeurtenis. Het is een bedrijfsmodel dat werkt wanneer de som van de ontvangen premies van alle leden hoger is dan het bedrag dat wordt uitbetaald op verzekeringsclaims tegen de polissen. Er zijn echter momenten waarop het bedrag dat door de verzekeraar aan claims wordt uitgekeerd, hoger is dan het bedrag dat is ontvangen uit de premies van verzekeringnemers. In dergelijke gevallen is het de verzekeraar die het grootste risico op verlies loopt.