Wat is het verschil tussen een goudgerande obligatie en een gewone obligatie?
Een vergulde obligatie is gewoon een hoogwaardige schuld. Wat blue-chipaandelen zijn voor gewone aandelen, zijn goudgerande obligaties voor reguliere obligatie-uitgiftes. Zoals bij elke obligatie leent de federale of zakelijke emittent gedurende een bepaalde periode geld van investeerders tegen een vaste rentevoet.
Belangrijkste leerpunten
- Een obligatie is een schuldbewijs uitgegeven door een bedrijf, overheid, gemeente of andere organisatie, dat vervolgens aan investeerders wordt verkocht.
- Investeerders komen overeen om het bedrijf dat de obligatie uitgeeft het geld voor een bepaalde periode uit te lenen; aan het einde van die periode wordt het geld volledig terugbetaald; beleggers ontvangen ook periodiek rente over het geleende geld.
- Een vergulde obligatie is een schuldsoort van hoge kwaliteit; met name wereldwijde obligaties die zijn uitgegeven door bedrijven of overheden die hebben aangetoond dat ze op lange termijn financieel solvabel zijn.
- Om door het ratingbureau Standard & Poor’s als verguld te worden beschouwd, moet een obligatie in de vier hoogste ratingklassen passen: AAA, AA, A of BBB.
De basisprincipes van vergulde obligaties
De term “verguld” is van Britse oorsprong en verwees oorspronkelijk naar schuldbewijzen uitgegeven door de Bank of England, die de eerste in 1694 uitgaf. De obligaties werden gedrukt op schuldbewijzen met een vergulde rand – vandaar de naam. Samen met de uitgiften van de Bank of England, werden schuld uitgegeven door regeringen van het Verenigd Koninkrijk en het Britse Gemenebest (zoals India, Zuid-Afrika en Noord-Ierland) ook bekend als vergulde obligaties. De term “gilts”, die dateert uit de 19e eeuw, ontstond als een bijnaam voor Britse staatsobligaties en is nog steeds de afkorting van de huidige investeerders voor hen.
De term “vergulde obligaties” evolueerde echter en werd een algemene term voor schulden van hoge kwaliteit in het algemeen. Het beschrijft nu wereldwijde obligaties die zijn uitgegeven door bedrijven of regeringen die blijk hebben gegeven van financiële stabiliteit op de lange termijn – met name het vermogen om sterke winsten te genereren, wanbetaling te voorkomen en obligatiehouders consequent volgens schema te betalen – een synoniem voor superieure schuld van beleggingskwaliteit.
Speciale overwegingen
“Investment-grade” verwijst naar de ratings die aan de schuld zijn toegekend door grote onafhankelijke kredietbeoordelingsdiensten zoals Moody’s en Standard & Poor’s. Deze bedrijven onderzoeken de financiële gezondheid van obligatie-emittenten, inclusief emittenten van gemeentelijke obligaties, en kennen ratings toe aan de aangeboden obligaties. Een obligatierating helpt beleggers de kredietkwaliteit te beoordelen in vergelijking met andere obligaties. Om op de ratingschaal van Standard & Poor’s als ‘verguld’ te worden aangemerkt, moet een obligatie bijvoorbeeld in een van de vier hoogste ratingklassen vallen – AAA, AA, A of BBB – bij voorkeur de eerste twee. Ratings van BB, B, CCC, CC, C of D zouden als meer speculatief worden beschouwd en, in het geval van het “D” -niveau, in gebreke blijven.
Vergulde obligaties versus reguliere obligaties
“Normale obligatie” is een zeer algemene term die wordt gebruikt om bedrijfsobligaties, gemeentelijke obligaties, hoogrentende obligaties, hypotheken, particuliere uitgiften en overheidsobligaties te beschrijven. Obligaties in deze categorie kunnen hoogwaardige obligaties omvatten, zoals goudgerande, maar ook de meer speculatieve en risicovollere obligaties die onder beleggingskwaliteit vallen.
Een obligatie met een vergulde rand wordt beschouwd als de op een na veiligste na een Amerikaanse staatsobligatie. Natuurlijk heeft deze veiligheid een prijs: het lage risico vertaalt zich in een laag rendement. Vaak biedt een goudgerande obligatie een rendement dat ver onder het rendement van vergelijkbare maar meer speculatieve obligaties ligt.
Op 23 januari 2019 leverde de Britse 10-jarige obligatie – een van de letterlijke gilts – met een coupon (rente) van 4,25% bijvoorbeeld 1,2% op. Daarentegen hadden 10-jarige obligaties met een triple C-rating (de laagste rating die een bedrijfsobligatie kan krijgen) een gemiddelde rente van 12% en een rendement van 5,13% op dezelfde datum.
Als zodanig zouden vergulde obligaties het meest geschikt zijn voor een deel van een portefeuille dat bestemd is voor kapitaalbehoud, of voor beleggers die op zoek zijn naar een stabiele, zij het bescheiden inkomstenstroom. Agressievere beleggers die in staat zijn om risico te nemen en meer rendement nastreven, zouden beter geschikt zijn voor schuldinstrumenten met een lagere rating.