Wereldwijde strategische aardoliereserves (GSPR)
Wat zijn de wereldwijde strategische aardoliereserves (GSPR’s)?
De wereldwijde strategische aardoliereserves (GSPR) zijn voorraden ruwe olie die worden onderhouden door landen en door particuliere industrieën als bescherming tegen mogelijke toekomstige energiecrises. De Amerikaanse regering heeft haar eigen strategische aardoliereserve aangeboord na een aantal rampen die de oliestroom naar de industrie en de consumenten dreigden te verstoren.
Inzicht in de wereldwijde strategische aardoliereserves
(GSPR’s)
Wereldwijde strategische aardoliereserves worden in stand gehouden als verdediging tegen elke gebeurtenis die de toekomstige olieproductie ernstig vermindert of verstoort. Dit kunnen alle fysieke of economische handelingen zijn die een deel van het productieproces verstoren, van exploratie en ontwikkeling tot raffinage.
Strategische reserves worden niet gerekend tot de bewezen oliereserves van een land of bedrijf . In de olie-industrie zijn bewezen oliereserves een schatting van de hoeveelheid ruwe olie die beschikbaar is voor winning. Deze olie is per definitie beschikbaar voor productie, in tegenstelling tot bewezen oliereserves.
De onderling verbonden aard van de mondiale oliemarkten zorgt ervoor dat een verstoring in een bepaald gebied de prijzen over de grenzen heen kan beïnvloeden. In het geval van een grote verstoring als gevolg van politieke onrust of natuurrampen, zouden landen die reserves aanhouden, de beschikbare olievoorziening kunnen vergroten door een deel van hun reserves vrij te maken. Dat vervangt het verloren aanbod en tempert een plotselinge prijsstijging.
Een overeenkomst tussen de leden van het Internationaal Energieagentschap (IEA) vereist dat elk land dat niet meer reserves exporteert dan het importeert, reserves moet aanhouden die gelijk zijn aan de gemiddelde import van 90 dagen ruwe olie in het voorgaande jaar.
Voorbeeld van wereldwijde strategische aardoliereserves
De Verenigde Staten hebben een strategisch aardoliereserve in een grottencomplex langs de Golfkust. Op het maximale niveau bevatte de Amerikaanse reserve 726,6 miljoen vaten olie.
De site werd opgericht als reactie op de oliecrisis die werd veroorzaakt door het Arabische olie-embargo van 1973 en ontving in 1977 de eerste lading olie.
De Amerikaanse reserve is aangeboord na een paar natuurrampen. Twee orkanen in de Golf van Mexico, de orkaan Katrina in 2005 en de orkaan Gustav in 2008, verstoorden de productie in de regio. Beide keren werd bevolen uit de reserves te komen om het vooruitzicht van tekorten en prijsschommelingen te voorkomen.
Het Amerikaanse ministerie van Energie (DOE), dat toezicht houdt op de reserve, vult de voorraden na verloop van tijd aan na een vrijgave. Het duurde drie jaar, van de herfst van 2005 tot april 2008, om de 20,8 miljoen vaten die vrijkwamen als reactie op de orkaan Katrina te vervangen.
Reserves vrijmaken uit de wereldwijde strategische aardoliereserves
Vrijgaven uit de strategische aardoliereserves nemen doorgaans de vorm aan van leningen of rechtstreekse verkoop van olie.
Bij een lening of ruil draagt de reserve een hoeveelheid olie over aan een commerciële leverancier. De leverancier moet de olie die hij ontvangt terugbetalen en extra premium vaten toevoegen als een vorm van rente op de lening. Om voor een ruil in aanmerking te komen, moet de verstoring buiten de macht van een leverancier liggen en moet het vrijkomen van olie het algemeen belang dienen.
De DOE kan ook ruwe olie vrijgeven door deze rechtstreeks aan commerciële leveranciers te verkopen via een online concurrerend biedproces.
De oliereserve kan worden aangevuld met nieuwe aankopen in tijden dat de prijzen ongewoon laag zijn. In maart 2020 gaf de toenmalige president Donald Trump energie aan regeringsfunctionarissen om “grote hoeveelheden” olie te kopen nadat de marktprijs was gecrasht.