Granulair portfolio
Wat is een gedetailleerd portfolio?
Een granulaire portfolio is een investering portefeuille die goed gespreid is over een breed scala van activa, meestal met een significant aantal bedrijven. Omdat dit type portefeuille een groot aantal posities in verschillende activaklassen en / of sectoren bevat, wordt aangenomen dat het een lager algemeen risicoprofiel heeft. Omgekeerd hebben portefeuilles met een “lage granulariteit” minder posities of bevatten ze sterk gecorreleerde activa. Ze zijn minder gediversifieerd en hebben een hoger algemeen risicoprofiel.
Belangrijkste leerpunten
- Een granulaire portefeuille heeft beleggingen in vele activaklassen en sectoren.
- Het belangrijkste voordeel van een gedetailleerde portefeuille voor een belegger is het vermogen om het risico te verminderen door middel van diversificatie.
- Andere voordelen zijn onder meer de mogelijkheid om een portefeuille van deelnemingen aan te passen aan de financiële doelstellingen van een belegger en de flexibiliteit om te diversifiëren over vele activaklassen.
- Nadelen van een granulaire portefeuille zijn onder meer het potentieel om meevallers mis te lopen en de mogelijke blootstelling aan verhoogd risico tijdens marktvolatiliteit.
Hoe een gedetailleerd portfolio werkt
Een granulaire portefeuille kan verwijzen naar een krediet, valuta, aandelen, obligatie- of gemengde activaklassenportefeuille. Zeer gedetailleerde portefeuilles, soms ook wel oneindig granulair genoemd, diversifiëren het grootste deel van het niet-systeemrisico (individueel veiligheidsrisico) uit de portefeuille, zodat deze alleen wordt blootgesteld aan systeemrisico’s , die beleggers niet kunnen minimaliseren door diversificatie.
Voordelen van een granulair portfolio
Hoewel het belangrijkste voordeel voor een belegger de vermindering van het risico is, omvatten andere voordelen van een granulaire portefeuille de mogelijkheid om een portefeuille aan te passen en te diversifiëren over vele activaklassen.
Vermindert risico
Het hebben van beleggingen in vele sectoren en activaklassen helpt het algehele risico van een portefeuille te verminderen. Als aandelen in de gezondheidszorg bijvoorbeeld ondermaats presteren, helpt een granulaire portefeuille met blootstelling aan andere sectoren – zoals technologie, financiële dienstverlening en consumptiegoederen die posities te compenseren. Obligaties kunnen aan een granulaire portefeuille worden toegevoegd om inkomsten te genereren wanneer aandelen door range-gebonden periodes gaan.
Maatwerk
Omdat gedetailleerde portefeuilles veel deelnemingen bevatten, kunnen ze gemakkelijk worden aangepast om aan de financiële doelstellingen van veel verschillende beleggers te voldoen. Een belegger kan bijvoorbeeld zijn activaspreiding laten opsplitsen tussen aandelen, obligaties en contanten. Als de belegger jong is, kan 90% van de portefeuille worden belegd in aandelen, 5% in obligaties en 5% in contanten. Naarmate de belegger zijn pensioen nadert, kan hij de portefeuille gemakkelijk aanpassen om een meer conservatieve allocatie te hebben.
Activa keuze
Een gedetailleerde portefeuille geeft beleggers de flexibiliteit om naar eigen inzicht te diversifiëren over meerdere activaklassen. Als edelmetaalgrondstoffen, zoals goud en zilver, bijvoorbeeld een hogere trend vertonen, kan een belegger een aantal futurescontracten aan zijn portefeuille toevoegen om blootstelling aan de beweging te krijgen.
Nadelen van een granulaire portfolio
Hoewel er minder nadelen zijn aan een granulaire portefeuille, kunnen ze aanzienlijk zijn, vooral in tijden van instabiliteit of neergang op de markt.
Meevallers
De gediversifieerde structuur van een granulaire portefeuille betekent dat een grote winst in een enkele investering een minimale impact heeft op het totaalrendement. Een aandeel in de portefeuille van een belegger kan bijvoorbeeld met 75% toenemen, maar dat aandeel levert slechts een kleine winst op als het 5% van de waarde van de portefeuille vertegenwoordigt.
Blootstelling
In een stabiele economische omgeving profiteert een granulaire portefeuille van niet-gecorreleerde activaklassen en sectoren die elkaar compenseren om het risico te helpen verminderen. Deze correlaties kunnen tijdens een financiële crisis worden afgebroken om het risico daadwerkelijk te vergroten.
Tijdens de wereldwijde financiële crisis tussen 2008 en 2009 bijvoorbeeld, raakten prijsbewegingen in aandelen en grondstoffen sterk gecorreleerd, terwijl obligaties en aandelen niet-gecorreleerd raakten. Beleggers met een gedetailleerde portefeuille dienen voortdurend de veranderende correlaties tussen activaklassen in de gaten te houden om ervoor te zorgen dat ze zichzelf niet overbelichten. Het begrijpen van deze relatie tussen marktcorrelatie en volatiliteit kan beleggers helpen bij het beheren van het portefeuillerisico.