Groene economie
Wat is groene economie?
Groene economie is een methodologie van de economie die de harmonieuze interactie tussen mens en natuur ondersteunt en probeert om aan de behoeften van beide tegelijk te voldoen. Groene economische theorieën omvatten een breed scala aan ideeën die allemaal te maken hebben met de onderling verbonden relatie tussen mens en milieu. Groene economen stellen dat de basis voor alle economische beslissingen op de een of andere manier verbonden moet zijn met het ecosysteem, en dat natuurlijk kapitaal en ecologische diensten economische waarde hebben.
Belangrijkste leerpunten
- Groene economie verwijst naar een economische discipline die zich richt op het bedenken van een benadering die harmonieuze economische interacties tussen mens en natuur bevordert.
- Het heeft een breed canvas dat middelen van interactie met de natuur integreert met methodologie voor de productie van goederen tot sociale rechtvaardigheid.
- Het is nauw verwant aan ecologische economie, maar verschilt ervan omdat het een holistische benadering is die politieke pleitbezorging voor duurzame oplossingen omvat.
Inzicht in groene economie
De term groene economie is breed (het is een term die is gecoöpteerd door groepen variërend van groene anarchisten tot feministen), maar het omvat elke theorie die de economie ziet als een onderdeel van de omgeving waarin het is gebaseerd. Het Milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP) definieert een groene economie als “een economie die koolstofarm, hulpbronnenefficiënt en sociaal inclusief” is.
Als zodanig hebben groene economen over het algemeen een brede en holistische benadering om economieën te begrijpen en te modelleren, waarbij ze evenveel aandacht besteden aan de natuurlijke hulpbronnen die de economie voeden als aan de manier waarop de economie zelf functioneert.
In grote lijnen zijn aanhangers van deze tak van economie bezorgd over de gezondheid van de natuurlijke omgeving en zijn ze van mening dat er maatregelen moeten worden genomen om de natuur te beschermen en de positieve coëxistentie van mens en natuur aan te moedigen. De manier waarop deze economen voor het milieu pleiten, is door te argumenteren dat het milieu een cruciale rol speelt in de economie, en dat de gezondheid van een goede economie in wezen wordt bepaald door de gezondheid van het milieu waarvan het een essentieel onderdeel is.
Hoewel het idee van een rechtvaardige economie aangedreven door hernieuwbare energiebronnen aanlokkelijk is, heeft groene economie zijn deel van critici. Ze beweren dat de pogingen van de groene economie om economische groei los te koppelen van vernietiging van het milieu niet erg succesvol zijn geweest. De meeste economische groei heeft plaatsgevonden dankzij niet-hernieuwbare technologieën en energiebronnen.
Het kost moeite om de wereld, en vooral de opkomende economieën, van hen te spenen en is niet geheel succesvol geweest. De nadruk op groene banen als oplossing voor sociale rechtvaardigheid is volgens sommigen ook misleidend. De grondstof voor groene energie is in een aantal gevallen afkomstig van zeldzame aardmetalen die in onherbergzame omstandigheden worden gewonnen door goedkoop betaalde arbeiders.
Een voorbeeld hiervan is de elektrische autofabrikant Tesla, wiens autoaccu’s worden gemaakt met grondstoffen die zijn gewonnen uit Congo, een regio die geteisterd wordt door een burgeroorlog. Een ander punt van kritiek op groene economie is dat het gericht is op een technologische benadering van oplossingen en dat de markt bijgevolg wordt gedomineerd door bedrijven met toegang tot de technologie.
Groene economie en ecologische economie
Groene economie is in veel opzichten nauw verwant aan ecologische economie in de zin dat natuurlijke hulpbronnen meetbare economische waarde hebben en in de manier waarop ze zich richten op duurzaamheid en rechtvaardigheid. Maar als het gaat om de toepassing van deze ideeën, zijn voorstanders van groene economie meer politiek gericht. Groene economen pleiten voor een volledig kostentoerekeningssysteem waarin de entiteiten (overheid, industrie, individuen, enz.) Die schade toebrengen aan of verwaarlozen van natuurlijke rijkdommen, aansprakelijk worden gesteld voor de schade die ze aanrichten.
Er zijn een paar verschillende definities van een groene economie. In 2012 stelde de Internationale Kamer van Koophandel ( ICC ) in hun Guidebook To The Green Economy dat een groene economie er een is “waarin economische groei en verantwoordelijkheid voor het milieu op een elkaar versterkende manier samenwerken en tegelijkertijd de vooruitgang en sociale ontwikkeling ondersteunen”. Een manier waarop groene economie zijn weg naar de mainstream heeft gevonden, is door middel van op de consument gerichte labels die de mate van duurzaamheid van een product of een bedrijf aangeven.