Bruto cash recovery (GCR)
Wat is bruto cash recovery (GCR)?
Bruto-inning van contanten (GCR) is de bruto-inning van contanten die wordt verwacht gedurende de resterende levensduur van een actief. De bruto terugvordering van contanten wordt vaak uitgedrukt als een percentage van de boekwaarde.
Bruto contante recuperatie komt het meest voor in meldingen wanneer activa liquidaties plaatsvinden, vooral in situaties waarin een groot aantal activa zo snel mogelijk moet worden geliquideerd.
Belangrijkste leerpunten
- Bruto-inning van contanten (GCR) is de bruto-inning van contanten die wordt verwacht gedurende de resterende levensduur van een actief.
- De bruto terugvordering van contanten wordt vaak uitgedrukt als een percentage van de boekwaarde, de waarde van een actief volgens de balans op de balans.
- De kans op bruto contante terugvordering is het grootst wanneer activa worden geliquideerd wanneer grote hoeveelheden activa snel moeten worden geliquideerd.
- Het concept van bruto cash recovery is het nauwst verbonden met het sluiten van failliete banken.
Inzicht in Gross Cash Recovery (GCR)
Het bruto cash herstel hangt het meest samen met het sluiten van failliete banken. In het geval van bankliquidatie zullen de overheid en financiële instellingen, inclusief andere banken, de activa onderzoeken om te bepalen hoeveel ze waard zijn.
In sommige gevallen is het geld dat andere bedrijven en instellingen bereid zijn te betalen voor een actief lager dan wat het in de boeken waard is. Dit liquidatieverschil kan het gevolg zijn van het stigma dat gepaard gaat met het kopen van activa van een mislukte organisatie, de hogere kosten van onderzoek naar activa die voorheen door de failliete bank werden gehouden, en omdat de liquidateurs vaak bereid zijn om minder geld te accepteren om de liquidatie te bespoedigen..
Een bekend voorbeeld van bruto terugvordering van contanten betreft de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC). De FDIC is verantwoordelijk voor het liquideren van de activa van failliete en ondersteunde banken, en in de jaren tachtig en begin jaren negentig werd het gedwongen om verschillende bankfaillissementen aan te pakken. Het hoge werkvolume heeft ertoe geleid dat de FDIC niet alleen meer personeel heeft aangenomen, maar ook heeft samengewerkt met aannemers uit de particuliere sector om niet-presterende activa aan te pakken.
Aannemers kregen een initiële contante streefwaarde toegewezen voor een reeks activa en kregen vergoedingen om zoveel mogelijk van de boekwaarde te recupereren. De FDIC stelde vast dat het kosteneffectiever en in het beste belang van de financiële sector was als de activa snel zouden worden geliquideerd, wat ertoe leidde dat zij minder dan de boekwaarde van de activa moest accepteren. De FDIC kocht uiteindelijk de resterende activa terug die niet konden worden verkocht.
Bruto terugvordering en boekwaarde
De bruto terugvordering van contanten wordt vaak uitgedrukt als een percentage van de boekwaarde. Boekwaarde is de waarde van een actief volgens de balans op de balans. De waarde is gebaseerd op de oorspronkelijke kostprijs van het actief minus eventuele afschrijvingen, amortisatie of bijzondere waardeverminderingen.
Traditioneel is de boekwaarde van een bedrijf de totale activa minus immateriële activa en passiva. In de praktijk kan de boekwaarde echter, afhankelijk van de bron van de berekening, goodwill, immateriële activa of beide omvatten. Wanneer immateriële activa en goodwill expliciet worden uitgesloten, wordt de maatstaf vaak gespecificeerd als “materiële boekwaarde”.