24 juni 2021 15:14

Schuldgevoelige investering

Wat is een investering met schuldgevoel?

Een belegging met schuldgevoel is een informele term voor elke belegging die mogelijk in strijd is met ethische normen en waarvoor de belegger enig spijt zou moeten voelen. Dit betekent niet noodzakelijk dat de belegging in strijd is met enige wet, noch geeft deze term aan dat mensen die deze beleggingen verkopen, zich schuldig voelen. In plaats daarvan houdt een belegging met schuldgevoel doorgaans in dat wordt geprofiteerd van een ander individu voor het financiële gewin van de belegger.

Belangrijkste leerpunten

  • Een belegging met schuldgevoel is een informele term voor elke belegging die mogelijk in strijd is met ethische normen en waarvoor de belegger enig spijt zou moeten voelen. Dit betekent niet noodzakelijk dat de belegging in strijd is met enige wet, noch geeft deze term aan dat mensen die deze beleggingen verkopen, zich schuldig voelen. In plaats daarvan houdt een belegging met schuldgevoel doorgaans in dat wordt geprofiteerd van een ander individu voor het financiële gewin van de belegger.
  • Investeringen van dit type hebben lange tijd aanleiding gegeven tot argumenten over de ethische verantwoordelijkheid die investeerders jegens anderen hebben. Antwoorden op deze en andere vragen variëren van de meest strikte verwachting van moreel gedrag van een deelnemer aan een open markt tot een weigering om een ​​investering te doen zonder volledige kennis van de sociale, economische en ecologische gevolgen ervan.

Inzicht in een investering met schuldgevoel

Een investering met een schuldgevoel is een spel met de term verguld, die verwijst naar Britse staatsobligaties die bekend staan ​​om hun vergulde randen. Vergulde obligaties worden van oudsher beschouwd als een van de hoogste kwaliteit en veiligste beleggingen die er zijn. Beleggingen met schuldgevoel nemen daarentegen een ruimte in tussen het wettelijk toegestane en het ethisch onaanvaardbare. De term is in veel gevallen misleidend als de investeerder die er voordeel uit haalt, geen spijt voelt over zijn winst.

Investeringen van dit type hebben lange tijd aanleiding gegeven tot argumenten over de ethische verantwoordelijkheid die investeerders jegens anderen hebben. Vereist het sociale contract dat een individu toegang geeft tot open markten, dat hij zich houdt aan een norm die verder gaat dan de legaliteit? Als de ene kant van een zakelijke transactie een prijs betaalt, in hun eigen gezondheid of financieel welzijn, is de winstgevende partij hen dan iets verschuldigd? Als de winstgevende partij informatie bezit die mogelijk schadelijk is voor de tegenpartij, is zij dan verplicht deze openbaar te maken? Antwoorden op deze vragen variëren van de meest strikte verwachting van moreel gedrag van een deelnemer aan een open markt tot een weigering om een ​​investering te doen zonder volledige kennis van de sociale, economische en ecologische gevolgen ervan. Beleggers die naar het laatste uiteinde van het spectrum neigen, hebben nu de mogelijkheid om te investeren in fondsen voor maatschappelijk verantwoord beleggen (SRI).

Voorbeeld van een belegging met schuldgevoel

Misschien wel het klassieke voorbeeld van een ethisch twijfelachtige maar legale investering is het bezit van tabaksvoorraden. Het onderliggende product is ongetwijfeld schadelijk voor de gezondheid van mensen en brengt voor ons allemaal sociale en economische kosten met zich mee. Zonder het aanpakken van deze kosten, Warren Buffett heeft gezegd dat hij houdt van de sector als een investering dankzij een ongeëvenaarde klantendienst merkentrouw, klantenbinding en winstmarges. Buffett’s opmerkingen negeren het schuldgevoel dat een belegger zou kunnen ervaren als hij in tabak investeert. Misschien moet een belegger zich niet schuldig voelen over het kopen van tabaksaandelen. De beslissing van een belegger om al dan niet tabaksaandelen te kopen, draagt ​​immers niet bij aan de sociale ellende die tabaksproducten veroorzaken. Het kan echter leiden tot persoonlijk gewin als gevolg van het lijden van anderen.

Een ander voorbeeld is beleggen in gokaandelen. Veel van deze bedrijven maken grote winsten ten koste van de meeste gokkers die geld verliezen. Een casino doet immers zaken om geld te verdienen en een dienst te verlenen. Er zijn mensen die worstelen met gokverslaving en daarom zou deze sector als een schuldgevoelige investering kunnen worden beschouwd. Maar, net als in het vorige voorbeeld, kan een belegger door te investeren in gokaandelen geen spijt hebben van mogelijke negatieve effecten die de investering heeft op de samenleving. Zolang de onderneming legaal is, kan een investering met schuldgevoel voor velen zinvol zijn.