Herbert A. Simon gedefinieerd

Wie was Herbert A. Simon?

Herbert A. Simon (1916-2001) is een Amerikaanse econoom en politicoloog die in 1978 de Nobelprijs voor de Herdenking van Economische Wetenschappen won voor zijn bijdragen aan de moderne bedrijfseconomie en administratief onderzoek. Hij wordt algemeen geassocieerd met de theorie van de begrensde rationaliteit, die stelt dat individuen geen perfect rationele beslissingen nemen vanwege de moeilijkheid om alle informatie te verkrijgen en te verwerken die daarvoor nodig is.

Simon behaalde zijn Ph. D. aan de Universiteit van Chicago in 1943. Na zijn afstuderen werkte hij in onderzoek en bekleedde hij onderwijsfuncties aan een handvol universiteiten voordat hij in 1949 toetrad tot de faculteit van Carnegie Mellon University. Hij gaf daar meer dan 50 jaar les, als hoogleraar administratie, psychologie en informatica. Hij was ook betrokken bij de oprichting van verschillende afdelingen en scholen van Carnegie Mellon, waaronder de Graduate School of Industrial Administration, die nu bekend staat als de Tepper School of Business.

Naast de Nobelprijs voor de Memorial Prize in Economics ontving Simon in 1975 de AM Turing Award voor zijn werk in de informatica, inclusief zijn bijdragen op het gebied van kunstmatige intelligentie. Hij won ook de Amerikaanse National Medal of Science in 1986.

Simon schreef tijdens zijn leven 27 boeken, waaronder “Administrative Behavior” (1947), “The Sciences of the Artificial” (1968) en “Models of Bounded Rationality” (1982).

Herbert A. Simon en Bounded Rationality

Herbert A. Simon en zijn theorieën over economische besluitvorming daagden het klassieke economische denken uit, inclusief de ideeën van rationeel gedrag en de economische mens. In plaats van het idee te onderschrijven dat economisch gedrag rationeel was en gebaseerd op alle beschikbare informatie om het best mogelijke resultaat te bereiken (“optimaliseren”), geloofde Simon dat besluitvorming ging over ” bevredigen “. Zijn term was een combinatie van de woorden “voldoen” en “voldoende”.

Volgens Simon, omdat mensen onmogelijk alle informatie kunnen verkrijgen of verwerken die nodig is om volledig rationele beslissingen te nemen, proberen ze in plaats daarvan de informatie te gebruiken die ze wel hebben om een ​​bevredigend resultaat te produceren, of een die ‘goed genoeg’ is. Hij beschreef mensen als begrensd door hun eigen ‘cognitieve grenzen’. Dit staat algemeen bekend als de theorie van de begrensde rationaliteit.

Toen de Koninklijke Zweedse Academie van Wetenschappen Simon de Nobelprijs voor de Herdenking van de Economie uitreikte voor zijn werk op dit gebied, merkte hij op dat veel van de moderne bedrijfseconomie en administratief onderzoek op zijn ideeën zijn gebaseerd. Simon verving het concept van de alwetende, winstmaximaliserende ondernemer door het idee van samenwerkende besluitvormers binnen een bedrijf die te maken hebben met informatieve, persoonlijke en sociale beperkingen.

Daarom moeten besluitvormers genoegen nemen met het vinden van bevredigende oplossingen voor het probleem of de problemen die voor hen liggen, terwijl ze zich bewust moeten zijn van hoe andere besluitvormers in het bedrijf hun eigen problemen oplossen.

Herbert A. Simon en kunstmatige intelligentie

Herbert A. Simon wordt beschouwd als een pionier op het gebied van kunstmatige intelligentie. Halverwege de jaren vijftig probeerden Simon en Allen Newell van de Rand Corporation menselijke besluitvorming op computers te simuleren. In 1955 schreven ze een computerprogramma dat wiskundige stellingen kon bewijzen. Het paar noemde het hun ‘denkmachine’.