De theorie van Hotelling

Wat is de theorie van Hotelling?

De theorie van Hotelling, of de regel van Hotelling, stelt dat eigenaars van niet-hernieuwbare hulpbronnen alleen basisgrondstoffen produceren als ze daarmee meer kunnen opleveren dan met beschikbare financiële instrumenten, zoals US Treasury of andere vergelijkbare rentedragende effecten, kan worden verdiend. De theorie gaat ervan uit dat markten efficiënt zijn en dat de eigenaren van de niet-hernieuwbare hulpbronnen alleen worden gemotiveerd door winst.

De theorie van Hotelling wordt door economen gebruikt om te proberen de prijs van olie en andere niet-hernieuwbare bronnen te voorspellen op basis van de geldende rentetarieven. De regel van Hotelling is vernoemd naar de Amerikaanse statisticus Harold Hotelling.

De theorie van Hotelling begrijpen

De theorie van Hotelling gaat over een fundamentele beslissing voor een eigenaar van een niet-hernieuwbare hulpbron: houd de grondstof in de grond en hoop op een betere prijs het volgende jaar, of extraheer en verkoop hem en investeer de opbrengst in een rentedragend effect.

Overweeg een eigenaar van ijzerertsafzettingen. Als deze mijnwerker een stijging van 10% van ijzererts verwacht in de komende 12 maanden, en de heersende reële rente (nominale rente minus inflatie) waartegen hij kan investeren slechts 5% per jaar is, zal hij ervoor kiezen om het ijzererts niet te winnen.. Extractiekosten worden in zijn theorie buiten beschouwing gelaten. Als de nummers werden omgewisseld, met een prijsstijgingsverwachting van 5% en een rentetarief van 10%, zou de eigenaar het ijzererts ontginnen, verkopen en de verkoopopbrengst investeren tegen een opbrengst van 10%. De miner zal onverschillig zijn bij 5% en 5%.

Theorie en praktijk

Het verschil tussen de marginale winningskosten van natuurlijke hulpbronnen en hun prijs wordt de hotellinghuur genoemd. Hieruit volgt dat de snelheid waarmee de prijs van een uitputtende hulpbron verandert, gelijk moet zijn aan de rentevoet die een mijnwerker of extractor gebruikt om de toekomst te verdisconteren; dit staat bekend als de Hotelling r -percent groei regel. Wanneer de marginale extractiekosten nul zijn, zijn de prijs van de grondstof in voorraad en die van de niet-ontgonnen grondstof gelijk en is de hotellingregel in gelijke mate van toepassing op beide. Als de extractiekosten echter in de loop van de tijd toenemen, zou de prijs van de hulpbron moeten stijgen met een tarief dat lager is dan de discontorente.

Al het andere is dus gelijk, een verhoging van de discontovoet impliceert een hogere prijs voor de niet-geëxtraheerde hulpbron en zou een snellere extractiesnelheid stimuleren. In theorie zouden de prijsstijgingspercentages van niet-hernieuwbare hulpbronnen zoals olie, koper, steenkool, ijzererts, zink, nikkel, enz. Dus het tempo van de reële rentestijgingen moeten volgen.

In de praktijk concludeerde de Federal Reserve Bank of Minneapolis in een studie uit 2014 dat de theorie van Hotelling faalt. De koersstijgingspercentages van alle basisgoederen die door de auteurs zijn onderzocht, bleven achter, soms ver achter bij het gemiddelde jaarlijkse percentage van Amerikaanse schatkistcertificaten. De auteurs vermoedden dat extractiekosten het verschil verklaarden.

Wie was Harold Hotelling?

Harold Hotelling (1895 – 1973) was een Amerikaanse statisticus en econoom, verbonden aan de Stanford University en Columbia University in zijn vroege en mid-loopbaanjaren, en later aan de University of North Carolina-Chapel Hill tot aan zijn pensionering. Afgezien van de gelijknamige theorie over prijzen van niet-hernieuwbare bronnen, staat hij bekend om de T-square-distributie van Hotelling, de wet van Hotelling en het lemma van Hotelling.