Hoe kunt u niet-opgeëiste eigendommen terugvorderen?
Staten geven elk jaar voor miljarden dollars aan niet-opgeëiste eigendommen terug. Niet-opgeëiste eigendommen bestaan over het algemeen uit niet-opgeëist geld op financiële en bankrekeningen die al meer dan een jaar inactief zijn. Lees hoe u kunt controleren of u niet-opgeëiste eigendommen heeft en hoe u deze kunt claimen.
Belangrijkste leerpunten
- Niet-opgeëiste eigendommen zijn die activa of fondsen waarvan de rechtmatige eigenaar niet kan worden gevonden of de rekening gedurende een langere periode inactief heeft gelaten.
- Meestal worden niet-opgeëiste fondsen en eigendommen overgedragen aan de staat waarin de activa zich bevinden, nadat een rustperiode is verstreken.
- Staten hebben procedures vastgesteld waarbij juridische eigenaren van activa niet-opgeëiste gelden kunnen terugvorderen.
- Bij het claimen van niet-opgeëiste gelden die in waarde zijn gestegen, kunnen belastingen op dat moment worden geheven als gewoon inkomen.
Eigendom terugvorderen
Het proces voor het terugvorderen van niet-opgeëiste of verwoeste eigendommen verschilt per staat, aangezien de federale overheid geen centrale website heeft voor het vinden van niet-opgeëiste eigendommen. De meeste staatswebsites hebben een vergelijkbare indeling en zijn doorgaans vrij eenvoudig te navigeren. Het kantoor van de controleur is meestal de officiële instantie die is belast met het beheer van de lijst met niet-opgeëiste eigendommen.
Fondsen die verband houden met niet-opgeëiste eigendommen kunnen worden geabsorbeerd en gebruikt in de exploitatiekosten van de staat, maar niet-opgeëiste onroerendgoedfondsen worden bijna universeel bijgehouden als schuld aan de eigenaar van het onroerend goed. Query’s voor niet-opgeëiste eigendomsaccounts kunnen criteria bevatten zoals voor- en achternaam, bedrijfsnaam, postcode en stad die aan de woning zijn gekoppeld.
De meeste, zo niet alle, overheidsinstanties mogen telefonisch contact opnemen met eigenaren van niet-opgeëiste fondsen / activa. Omdat oplichters zich bewust zijn van deze beperking, kunnen ze proberen het publiek te bedriegen.
Kiemrust
Niet-opgeëiste eigendom is in wezen eigendom dat niet is opgeëist na de rustperiode. De rustperiode is de hoeveelheid tijd tussen het moment waarop een financiële instelling een rekening of actief rapporteert als niet-opgeëist en het moment waarop de overheid van mening is dat die rekening of dat activa worden opgegeven.
Voor de meeste staten is de rustperiode vijf jaar. Wanneer eigendom officieel door de staat wordt aangemerkt als verlaten of niet opgeëist, ondergaat het een proces dat bekend staat als escheatment, waarbij de staat het eigendom van dat eigendom overneemt totdat de rechtmatige eigenaar een claim indient.
Afhankelijk van de staat kan het kantoor van de controleur of de schatkist proberen om de rechtmatige eigenaar van het niet-opgeëiste eigendom te lokaliseren. Mogelijke methoden zijn het versturen van kennisgevingen naar het laatst vermelde adres van verblijf of werk. Eigendom kan vaak niet worden opgeëist wanneer de eigenaar geen nieuw postadres meldt, dus deze methode kan minder succesvol zijn. Staten kunnen zich ook abonneren op onlinedatabases met contactpersonen die mogelijk meer actuele informatie bevatten.
Schorsing
Na de rustperiode worden slapende accounts niet-opgeëist eigendom. Staten hebben escheatment statuten uitgevaardigd die het proces regelen om niet-opgeëiste fondsen te beschermen tegen teruggave aan financiële instellingen.
Staatswetten van schorsing verplichten bedrijven om niet-opgeëiste eigendommen van slapende rekeningen over te dragen aan het algemene staatsfonds, dat het bijhouden van gegevens en het teruggeven van verloren of vergeten eigendommen aan eigenaren of hun erfgenamen overneemt als de eigenaar is overleden.
Eigenaren kunnen niet-opgeëiste eigendommen terugkrijgen door een aanvraag in te dienen bij hun staat zonder kosten of tegen een kleine vergoeding. Omdat de staat het niet-opgeëiste eigendom voor altijd in bewaring houdt, kunnen eigenaren hun eigendom op elk moment claimen.
Soorten niet-opgeëiste eigendommen
Soorten niet-opgeëiste eigendommen zijn onder meer onbetaalde loonstrookjes, inactieve aandelen, gerechtsfondsen, dividenden, betaal- en spaarrekeningen en opbrengsten van nalatenschappen. Wanneer eigendomsrekeningen niet worden opgeëist, worden ze overgedragen aan de staat om redenen die kunnen bestaan uit het overlijden van de rekeninghouder, het niet registreren van een doorstuuradres na het veranderen van woonplaats of het simpelweg vergeten van een rekening.
Een slapende rekening die gedurende een lange periode geen activiteit heeft gehad, behalve het plaatsen van rente, is ook een mogelijk geval van niet-opgeëiste eigendommen. Een verjaringstermijn is meestal niet van toepassing op slapende rekeningen, wat betekent dat geld op elk moment door de eigenaar of begunstigde kan worden geclaimd. Financiële instellingen zijn volgens staatswetten verplicht om middelen die op slapende rekeningen worden aangehouden, over te dragen aan de schatkist van de staat nadat de rekeningen een bepaalde periode inactief zijn geweest, die per staat verschilt.
De staat New York verzamelde in 2013 $ 700 miljoen aan inkomsten uit niet-opgeëiste eigendommen. Hoewel dit aantal hoger is dan gemiddeld, bedragen de inkomsten die staten genereren uit misplaatste rekeningen in het hele land meer dan $ 62 miljard. Gegevens geven aan dat 50% van de niet-opgeëiste accounts minder dan $ 100 heeft, maar er is geen limiet aan de accountgrootte.
In 2014 heeft Texas meer dan $ 200 miljoen teruggegeven aan eigenaren van voorheen niet-opgeëiste eigendommen, met een gemiddeld claimbedrag van $ 1.000. Veel claims zijn veel hoger, maar niet veel zullen waarschijnlijk overeenkomen met de $ 32,8 miljoen die een inwoner van Connecticut in 2012 claimde, de opbrengst van de verkoop van aandelen, volgens een artikel uit 2017 van Press Connects.
Niet-opgeëiste eigendommen worden niet belast terwijl het als niet-opgeëiste eigendom is ingediend; wanneer het echter wordt teruggevorderd, kan het onroerend goed officieel worden erkend als belastbaar inkomen. Sommige niet-opgeëiste fondsen, zoals investeringen van een 401 (k) of een IRA, kunnen belastingvrij worden teruggevorderd.