Hoe wordt een index voor kosten van levensonderhoud berekend?
De indexen voor kosten van levensonderhoud zijn bedoeld om de kosten te vergelijken die een gemiddeld persoon kan verwachten om voedsel, onderdak, vervoer, energie, kleding, onderwijs, gezondheidszorg, kinderopvang en amusement in verschillende regio’s te kopen. Een index van de kosten van levensonderhoud wordt ook gebruikt om bij te houden hoeveel de kosten van basisuitgaven over een bepaalde periode stijgen.
Hoewel er geen officiële index voor kosten van levensonderhoud is opgesteld of gerapporteerd door de Amerikaanse overheid, zijn er een paar die worden aangeboden door organisaties die de kosten van levensonderhoud in verschillende regio’s bijhouden.
Wat leidt tot een index van kosten van levensonderhoud
De kosten van consumptiegoederen en -diensten variëren tussen verschillende stedelijke en voorstedelijke woongebieden. Het salaris van een persoon kan een hoge levensstandaard bieden in een kleine stad in het middenwesten, aangezien huur en nutsvoorzieningen waarschijnlijk goedkoper zijn dan een grote stad als New York, LA of Boston.
Een andere manier om te interpreteren wat een index voor kosten van levensonderhoud vertegenwoordigt, is door de vraag te stellen: “Hoeveel goederen en diensten koopt een bepaald geldbedrag op een bepaalde locatie?” Met $ 100 koopt u bijvoorbeeld meer goederen en diensten in Denver dan in New York City.
De kosten van levensonderhoud kunnen van invloed zijn op iemands keuze voor werk, het benodigde salaris en waar te wonen. De kosten van levensonderhoud hebben ook een directe invloed op iemands vermogen om te sparen voor een huis, schoolschuld af te betalen, een kind te krijgen of wanneer met pensioen te gaan.
Op behoeften gebaseerde uitgaven zoals huisvesting, kleding, gezondheidszorg, voedsel en elektriciteit kunnen in de loop van de tijd toenemen en een groter deel van iemands maandelijks inkomen uitmaken. Een index voor kosten van levensonderhoud kan worden gebruikt om de veranderingen in basisuitgaven bij te houden, zodat een persoon kan zien hoeveel kosten stijgen. De index kan ook aantonen hoeveel op behoeften gebaseerde uitgaven van stad tot stad verschillen.
Een index voor kosten van levensonderhoud kan iemand helpen bepalen of het inkomen of salaris dat wordt verdiend, voldoende is om de basisuitgaven te dekken. Van daaruit kan een persoon beoordelen of er voldoende extra inkomen over is om te sparen voor pensioen of om schulden af te lossen.
Hoe een kostenindex werkt
Hoewel er verschillende soorten indexen voor de kosten van levensonderhoud zijn die verschillende variabelen en statistieken gebruiken, stellen de meeste een basiskosten voor levensonderhoud vast, vaak weergegeven door 100. De basis kunnen de kosten van levensonderhoud in één regio zijn, bijvoorbeeld Chicago kan worden gekoppeld als de basisstad en de kosten van levensonderhoud zijn vastgesteld op 100 – of het kan een gemiddelde zijn van meerdere regio’s. Andere regio’s worden afgemeten aan de basisregio en dienovereenkomstig een nummer van de kosten van levensonderhoud toegewezen. Als het gemiddeld 20% duurder is om in Boston te wonen dan in de basisstad, zouden de kosten van levensonderhoud in Boston 120 bedragen.
Het is belangrijk om ook rekening te houden met het gemiddelde inkomen voor een geografisch gebied. Een stad in het zuiden kan bijvoorbeeld lagere kosten van levensonderhoud hebben dan de meeste steden aan de oost- of westkust. Het mediane inkomen van de zuidelijke stad kan echter lager zijn dan de kosten van levensonderhoud voor dat gebied.
Belangrijkste leerpunten
- Indexen voor kosten van levensonderhoud zijn bedoeld om de kosten van de ene stad of geografische regio met de andere te vergelijken.
- De indexen voor kosten van levensonderhoud omvatten uitgaven zoals voedsel, onderdak, vervoer, energie, kleding, gezondheidszorg en kinderopvang.
- Een index van de kosten van levensonderhoud wordt ook gebruikt om bij te houden hoeveel de kosten van basisuitgaven over een bepaalde periode stijgen.
Voorbeelden van indexen voor kosten van levensonderhoud
Zoals eerder vermeld, gebruiken bedrijven en organisaties verschillende statistieken of variabelen om de kosten van levensonderhoud voor een stad of gebied te bepalen. Hieronder staan drie voorbeelden.
Instituut voor economisch beleid
Het Economic Policy Institute biedt gezinnen bijgewerkte gegevens over de kosten van levensonderhoud voor verschillende steden en locaties in de VS Het instituut heeft ook een Family Budget Calculator voor diegenen die een specifieke regio van het land overwegen. De calculator helpt gezinnen de verschillen in de kosten van levensonderhoud voor verschillende geografische locaties te meten. Ook worden verschillende uitgaven meegenomen in de berekening, zoals eten, huisvesting, kinderopvang, vervoer en gezondheidszorg.
De rekenmachine ontdekte bijvoorbeeld dat San Francisco de duurste stad was om in te wonen voor ouders met twee kinderen. De kosten van levensonderhoud werden geschat op iets meer dan $ 148.000 per jaar, terwijl het gemiddelde inkomen voor San Francisco ongeveer $ 104.000 per jaar bedroeg. Hoewel een salaris van $ 104.000 aantrekkelijk is, dekt het niet de kosten van levensonderhoud in de stad.3
ACCRA COLA
De ACCRA Cost of Living Index of ACCRA COLI is ontworpen om de kosten van levensonderhoud voor verschillende regio’s van het land te vergelijken. De index meet de consumentenuitgaven voor verschillende items, waaronder huisvesting, nutsvoorzieningen, boodschappen, gezondheidszorg en transport.
De driemaandelijkse publicatie wordt samengesteld en geproduceerd door de Raad voor Communautair en Economisch Onderzoek. Voor 2019 toonde het rapport aan dat Manhattan, New York de hoogste kosten van levensonderhoud had,gevolgd door San Francisco, terwijl Harlingen, TX de laagste had.
COLA van de socialezekerheidsadministratie
Aanpassingen in de kosten van levensonderhoud of COLA’s worden elk jaar gemaakt voor gepensioneerden die socialezekerheidsuitkeringen ontvangen. De aanpassing is gebaseerd op het inflatiepercentage, dat het tempo van stijgende prijzen in de economie weergeeft.
Als een gepensioneerde bijvoorbeeld 20.000 per jaar wordt uitbetaald en de inflatie stijgt met 3% per jaar, heeft het inkomen door stijgende prijzen minder koopkracht. Een inflatiepercentage van 2% of 3% lijkt misschien geen significante stijging van de kosten, maar over vijf tot tien jaar kunnen de percentages oplopen tot een substantiële daling van het inkomen in reële termen, of rekening houdend met inflatie.
Als gevolg hiervan is de aanpassing van de kosten van levensonderhoud of COLA bedoeld om de uitkeringen die elk jaar worden betaald te verhogen om gelijke tred te houden met de inflatie zoals gemeten door de consumentenprijsindex (CPI). De CPI is slechts de gemiddelde prijs van een pakket basisgoederen en -diensten die worden geselecteerd om stijgende prijzen in een economie te meten. CPI omvat prijzen voor huisvesting, kleding, vervoer, onderwijs, eten en drinken. Hoewel CPI een imperfecte maatstaf is, aangezien het geen investeringen of grote aankopen zoals onroerend goed omvat, biedt het wel een momentopname van inflatoire trends voor dagelijkse aankopen.
Hieronder vindt u een tabel van de socialezekerheidsadministratie waarin de kosten van levensonderhoud sinds 1975 elk jaar worden aangepast.
- In de meeste jaren was er een opwaartse aanpassing van het inkomen, met als twee grootste stijgingen van de afgelopen jaren 2,8% in 2018 en 3,6% in 2011.
- In sommige jaren was het inflatiecijfer verwaarloosbaar en resulteerde dit niet in een toename van de uitkeringen, zoals in 2009, 2010 en 2015.
Beperkingen bij het gebruik van CPI als index voor kosten van levensonderhoud
Er zijn beperkingen aan het gebruik van CPI als index voor de kosten van levensonderhoud, aangezien het niet bedoeld is om de werkelijke kosten van levensonderhoud in een bepaald gebied of regio te meten.
Een typische indicator voor de kosten van levensonderhoud zou in de loop van de tijd veranderingen in de kosten meten die nodig zijn om een specifieke levensstandaard te behouden. Ook zou een indicator voor de kosten van levensonderhoud rekening houden met veranderingen in het kopen van consumenten die het gevolg zijn van economische omstandigheden, aanpassingen in de uitgaven en gewoonten van mensen, zoals het gebruik van alternatieve producten wanneer een product onbetaalbaar wordt.
Het proces van het verschuiven van uitgaven wordt gewoonlijk substitutie genoemd. Substitutie betekent dat de kosten voor het handhaven van een bepaalde levensstandaard waarschijnlijk iets lager zijn dan de zuivere berekening van prijsstijgingen, aangezien consumenten prijsstijgingen kunnen verzachten door een minder duur alternatief te gebruiken.