Hoe berekenen beleggingsadviseurs hoeveel diversificatie hun portefeuilles nodig hebben?
Een effectief hulpmiddel voor beleggingsadviseurs om de mate van diversificatie te bepalen die nodig is voor een portefeuille, is de moderne portefeuilletheorie (MPT). MPT wordt gebruikt om een efficiënte grens voor portfolio-optimalisatie te bepalen en gebruikt diversificatie om dit doel te bereiken. De efficiënte grens biedt een maximaal rendement dat kan worden behaald voor een bepaald risico dat wordt genomen.
MPT stelt dat er voor een bepaalde portefeuille van activa een geoptimaliseerde combinatie van aandelen en activa is om het hoogste rendement te bieden voor een bepaald risiconiveau. MPT maakt gebruik van diversificatie, activaspreiding en periodieke herbalancering om portefeuilles te optimaliseren. MPT werd voor het eerst gemaakt door Harry Markowitz in de jaren 1950, en hij won er uiteindelijk een Nobelprijs voor. Verdere innovatie van MPT heeft de berekening van schatkistobligaties (T-obligaties) en schatkistpapier (T-bills) toegevoegd als een risicovrije activa die de efficiënte grens verleggen.
Correlatie
MPT gebruikt de statistische correlatiemaatstaven om de relatie tussen activa in een portefeuille te bepalen. De correlatiecoëfficiënt is een maatstaf voor de relatie tussen hoe twee activa samen bewegen en wordt gemeten op een schaal van -1 tot +1. Een correlatiecoëfficiënt van 1 vertegenwoordigt een perfecte positieve relatie waarbij activa in dezelfde mate samen in dezelfde richting bewegen. Een correlatiecoëfficiënt van -1 vertegenwoordigt een perfecte negatieve correlatie tussen twee activa, wat betekent dat ze in tegengestelde richtingen van elkaar bewegen.
De correlatiecoëfficiënt wordt berekend door de covariantie van de twee activa te delen door het product van de standaarddeviatie van beide activa. Correlatie is in wezen een statistische maatstaf voor diversificatie. Het opnemen van activa in een portefeuille die een negatieve correlatie hebben, kan helpen om de algehele volatiliteit en het risico voor die mix van activa te verminderen. (Zie voor gerelateerde informatie ” Hoe kunt u de correlatie berekenen met Excel? “)
Optimale diversificatie bereiken om onsystematisch risico te verminderen
MPT laat zien dat door meer activa in een portefeuille te combineren, de diversificatie wordt vergroot terwijl de standaarddeviatie of de volatiliteit van de portefeuille wordt verminderd. Maximale diversificatie wordt echter bereikt met ongeveer 30 aandelen in een portefeuille. Daarna voegt het opnemen van meer activa een verwaarloosbare hoeveelheid diversificatie toe. Diversificatie is nuttig om onsystematisch risico te verminderen. Niet-systematisch risico is het risico dat samenhangt met een bepaald aandeel of een bepaalde sector.
Elk aandeel in een portefeuille heeft bijvoorbeeld een risico dat verband houdt met negatief nieuws dat van invloed is op dat aandeel. Door te diversifiëren naar andere aandelen en sectoren, heeft de daling van één actief minder impact op de grotere portefeuille. Diversificatie is echter niet in staat het systematische risico te verminderen, dat is het risico dat samenhangt met de algemene markt. In tijden van hoge volatiliteit raken activa meer gecorreleerd en hebben ze een grotere neiging om in dezelfde richting te bewegen. Alleen meer geavanceerde afdekkingsstrategieën kunnen systematisch risico verminderen.
Er is in de loop der jaren enige kritiek op MPT geweest. Een belangrijk punt van kritiek is dat MPT uitgaat van een Gaussiaanse verdeling van vermogensrendementen. Financiële opbrengsten volgen vaak geen symmetrische verdelingen zoals de Gauss-verdeling. MPT gaat er verder van uit dat de correlatie tussen activa statisch is, terwijl de mate van correlatie tussen activa in werkelijkheid kan fluctueren. De efficiënte grens is onderhevig aan verschuivingen die MPT mogelijk niet nauwkeurig vertegenwoordigt.
(Zie voor gerelateerde informatie: ” Hoe u uw portefeuille kunt diversifiëren buiten aandelen.”)