Hoe berekent u de kapitaalkosten bij het budgetteren van nieuwe projecten?
Een nieuw project is alleen economisch zinvol als de verdisconteerde gewogen gemiddelde vermogenskostenvoet (WACC) suggereert. Het tegenovergestelde is waar bij projecten met een laag risico, waarbij het bedrijf ook moet werken aan projecten die waarschijnlijk voldoende waarde zullen toevoegen om eventuele risico’s te compenseren, en dat houdt in dat de winstgevendheid wordt geprojecteerd.
Winst projecteren
Er zijn drie veelgebruikte methoden om de winst voor een nieuwe operatie te projecteren: netto contante waarde, intern rendement en terugverdientijd. Een bedrijf voert deze drie vaak uit voordat een beslissing wordt genomen, hoewel beslissingen vaak worden genomen op basis van welk cijfer het beste past bij de selectiecriteria. Terugverdientijden zijn bijvoorbeeld vaak nuttiger in tijden van onzekere liquiditeit. NPV is waarschijnlijk de meest algemeen aanvaarde van deze drie waarderingstechnieken.
Om een project zinvol te laten zijn, moeten de verwachte winsten hoger zijn dan de verwachte financieringskosten. Dit zijn belangrijke cijfers om correct te benaderen. Als het bedrijf zijn kapitaalkosten per ongeluk zelfs met een kleine marge onderschat, kan het project een hogere NPV laten zien en lijkt het een geweldig idee. Het overschatten van kapitaalkosten kan een verlies betekenen, en het bedrijf kan een goede kans laten liggen.
Het management zou al een goed beeld moeten hebben van de gewogen gemiddelde kapitaalkosten van het bedrijf. Hierbij moet rekening worden gehouden met alle kapitaalbronnen, inclusief aandelenemissies, obligaties en andere vormen van schuld. Ondernemingen met een laag risico verwerven doorgaans kapitaal tegen een minder duur tarief, hetzij via leningen met een lagere rentebetaling, hetzij via eigenvermogensinvesteerders met een lager vereist rendement.
Schatting van de kosten van schulden
Het schatten van de kosten van schulden is eenvoudig – voorspel het tarief voor nieuwe uitgifte van schulden. Dit is vaak anders dan het huidige gemiddelde uitstaande schuldpercentage of het gemiddelde historische rentetarief van het bedrijf; financieringskosten veranderen in de loop van de tijd, en vertrouwen op actuele gemiddelden kan leiden tot onjuiste vermogenskostenberekeningen. Belastingen moeten ook worden opgenomen, en de meeste deskundigen achten het gepast om het effectieve belastingtarief.
Het identificeren van de kosten van eigen vermogen is moeilijker. Hoewel bijna alle bedrijven beginnen met het risicovrije rendement – op basis van de rente op Amerikaanse staatsobligaties – is er geen brede consensus over welke tarieven ze moeten gebruiken. Sommigen geven de voorkeur aan driemaands schatkistpapier (T-bills), terwijl anderen 10-jaars obligatierente gebruiken. Deze twee investeringen liggen vaak honderden basispunten uit elkaar en kunnen een wezenlijk verschil maken in de waardering van de kapitaalkosten.
Risicopremie
Nadat een risicovrije rente is vastgesteld, moet de onderneming de risicopremie voor blootstelling aan de aandelenmarkt boven de risicovrije rente vinden. Dit cijfer moet regelmatig door het bedrijf worden bijgewerkt om rekening te houden met het huidige marktsentiment. De laatste stap bij het berekenen van de vermogenskosten is het vinden van de bèta. Nogmaals, er is geen brede consensus over het juiste tijdsbestek hiervoor.
De laatste stap is om de verhouding schuld / eigen vermogen te berekenen en de kapitaalkosten dienovereenkomstig te wegen. Zodra de WACC is berekend, past u het relatieve risico aan en vergelijkt u deze met de netto contante waarde van het project.