Hoe u het juiste gewicht van kapitaalkosten kunt bepalen
Alle bedrijven moeten geld ophalen dat kapitaal wordt genoemd om hun activiteiten te financieren. Over het algemeen komt kapitaal uit twee bronnen: investeerders en schulden.
Denk aan een bedrijf dat net is begonnen. De bedrijfseigenaar kan wat kapitaal ophalen via investeerders of door aandelen in aandelen te verkopen, de zogenaamde eigenvermogensfinanciering. Alle financiering die niet met eigen vermogen wordt gefinancierd, wordt gefinancierd met schulden, inclusief leningen en obligaties.
Geen van beide soorten kapitaal heeft zijn nadelen: geen van beide is gratis. Aan zowel schuld als eigen vermogen hangt een of ander prijskaartje. Aandeelhouders eisen dividenden en banken eisen betaling van rente over leningen. Bedrijven moeten de kosten van het aantrekken van kapitaal bijhouden om ervoor te zorgen dat de activiteiten op de meest kosteneffectieve manier worden gefinancierd.
Gebruikmaken van de gewogen gemiddelde kapitaalkosten
Bij het beoordelen van de doeltreffendheid van een bedrijfsfinancieringsstrategie gebruiken analisten een berekening die de gewogen gemiddelde kapitaalkosten (WACC) wordt genoemd om te bepalen hoeveel een bedrijf uiteindelijk betaalt voor de fondsen die het ophaalt.
Dit gewogen gemiddelde wordt berekend door eerst specifieke gewichten toe te passen op de kosten van zowel eigen vermogen als schulden. De gewogen kosten van schulden worden vervolgens vermenigvuldigd met het omgekeerde van het vennootschapsbelastingtarief, of 1 min het belastingtarief, om rekening te houden met het belastingschild dat van toepassing is op rentebetalingen. Ten slotte worden de gewogen kosten van eigen vermogen en schulden bij elkaar opgeteld om de totale gewogen gemiddelde kapitaalkosten weer te geven.
Het berekenen van de kosten van kapitaal kan nogal lastig zijn, vooral in termen van eigen vermogen. Het bepalen van hun respectievelijke gewichten is echter vrij eenvoudig. Aangezien deze vergelijking aanneemt dat al het kapitaal afkomstig is van schuld of eigen vermogen, is het net zo eenvoudig als het berekenen van het aandeel van het totale kapitaal dat uit elke bron komt.
Stel dat een nieuwe startup $ 500.000 aan eigen vermogen ophaalt van investeerders en een banklening afsluit van in totaal $ 300.000. Het vereiste rendement op aandeelhoudersinvestering, of de kosten van eigen vermogen (COE), is 4 procent en de rente op de lening is 8,5 procent. Het vennootschapsbelastingtarief voor het jaar, ook wel disconteringsvoet genoemd, is 30 procent. Aangezien het totale opgehaalde kapitaal $ 800.000 is, is de verhouding tussen het eigen vermogen en het totale kapitaal $ 500.000 / $ 800.000, oftewel 0,625. Aangezien schuld en eigen vermogen de enige soorten kapitaal zijn, is het aandeel van de schuld gelijk aan 1,0 min het aandeel van het eigen vermogen, of 0,375. Dit wordt bevestigd door de oorspronkelijke berekening uit te voeren met schuld in plaats van eigen vermogen: $ 300.000 / $ 800.000 = 0,375.
Om de WACC te berekenen, past u de hierboven berekende gewichten toe op hun respectievelijke kapitaalkosten en neemt u het vennootschapsbelastingtarief op:
(0,625 * 0,04) + (0,375 * 0,085 * (1.3)) = 0,473 of
4,73%.
De waarden van schulden en eigen vermogen kunnen worden berekend op basis van boekwaarde of marktwaarde. Boekwaarde verwijst naar de waarde van een actief zoals ingevoerd op de balans, of de werkelijke contante waarde, terwijl marktwaarde verwijst naar de waarde van een actief als het in een veilingomgeving werd verhandeld.
Aangezien de waarden van schuld en eigen vermogen inherent van invloed zijn op de berekening van hun respectieve gewichten, is het belangrijk om te bepalen welk type waardering het meest geschikt is, gegeven de context. Berekeningen met betrekking tot de verwachte kosten van nieuw kapitaal, zoals in het bovenstaande voorbeeld, gebruiken de marktwaarde van kapitaal.