Hoe schaadt de uitgaven van varkensvaten de economie?
De politiek van varkensvaten heeft op verschillende manieren invloed op de economie. Varkensvleesuitgaven doen zich voor wanneer de overheid middelen reserveert voor besteding in een specifieke regio van het land, meestal als een gunst aan een gekozen vertegenwoordiger uit die regio. Dergelijke overheidsuitgaven leveren vaak een economisch voordeel op voor de betrokken regio, waarbij het geld doorgaans gaat naar infrastructuur en andere projecten die banen creëren en de levenskwaliteit verbeteren. Het effect op de rest van het land is echter negatief: de belastingbetaler draagt de kosten van deze varkensvatenprojecten zonder de voordelen te ontvangen.
Belangrijkste leerpunten
- Varkensvleesuitgaven zijn wanneer belastingbetalers en overheidsuitgaven worden gebruikt om een specifieke groep te helpen, in plaats van het hele land, als een manier om gekozen functionarissen of andere speciale belangen te helpen.
- Het beleid wordt ethisch gezien als zeer twijfelachtig beschouwd en kan soms leiden tot machtsmisbruik; het suggereert op zijn minst vriendjespolitiek en onpartijdigheid.
- Totdat het Congres er tien jaar geleden een deksel op zette, probeerden wetgevers vaak “oormerken” toe te voegen die de staat van de wetgever alleen ten goede kwamen aan brede wetsvoorstellen.
- Uitgaven voor varkensvaten schaden de economie door belastinggeld te gebruiken voor een specifieke groep, maar niet om tegelijkertijd anderen te ondersteunen.
Wat besteedt varkensvleesvat?
Toen het voor het eerst werd geïntroduceerd in 1863, was de uitdrukking “varkensvat” aanvankelijk een verwijzing naar al het geld dat een regering aan haar burgers besteedde. Maar binnen een decennium was het idee van varkensvatenpolitiek uitgeven door een politicus geworden die bepaalde kiezers ten goede kwam in ruil voor hun steun, hetzij financieel, hetzij via de stembus.
Varkensvleesuitgaven zijn een referentie met een negatieve bijklank, vooral wanneer het wordt genoemd in verband met het Congres, omdat het omkoping kan inhouden, of op zijn minst het toekennen van speciale gunsten in ruil voor andere gunsten.
Het is duidelijk dat de kosten van het opzetten van een campagne hoog zijn, maar het idee om varkensvaten uit te geven, of om belastinggeld te gebruiken voor uw eigen kiezers, zodat u op uw stoel op het congres kunt blijven, is van nature onsmakelijk.
Pork-Barrel Politics Voorbeeld
Beschouw als voorbeeld van de politiek van varkensvaten een politicus uit een middelgrote stad die overheidsgeld wil voor een hogesnelheidstreinproject dat zijn stad verbindt met een andere middelgrote stad, 160 kilometer verderop. Hij verkoopt het project aan de regering en ontvangt $ 700 miljoen aan federale fondsen. Dat geld is een economische zegen voor beide betrokken middelgrote steden. De werkgelegenheid neemt toe naarmate er arbeiders worden ingehuurd om het project te voltooien. Als het project eenmaal is afgerond, neemt het reizen tussen de twee steden toe, wat kansen creëert voor bedrijven in andere sectoren.
Dat gezegd hebbende, het voordeel van een dergelijk project is erg lokaal. Het strekt zich niet veel verder uit dan de twee steden. In feite heeft de gekozen afgevaardigde geld uit het hele land ontvangen zonder het hele land daarvoor enige voordelen te geven. Dit concept staat in de economie bekend als huurzoekende. Het algehele effect van het project op het grootste deel van het land is negatief. De belastingbetalers betalen belasting aan de overheid om het project te financieren, maar krijgen er niets voor terug.
Varkensvleesuitgaven zijn soms synoniem met mecenaat of het zoeken naar huur, andere termen om te proberen wederzijdse voordelen te bieden op een manier die profiteert van belastingbetalers.
Historisch gezien is een voorbeeld van het uitgeven van varkensvaten de tijd dat Abraham Lincoln contracten uit de burgeroorlog verhandelde aan zakenlieden in het noorden in ruil voor mecenaatsbanen en campagnesteun.
In meer recente jaren, werd de praktijk van het “oormerken” een variant van varkensvlees vat het besteden, iets Congres zet een moratorium op in 2010. Deze specificatie betreft het plaatsen van wetgevende add-ons, genaamd bestemt, op kredieten facturen als een manier om redirect geld om speciale projecten die plaatsvinden in de staat van een bepaalde wetgever.