Hoe wordt het maandelijkse werkloosheidspercentage in de VS berekend?

Het werkloosheidspercentage is een van de meest gevolgde indicatoren die door bedrijven, investeerders en particulieren worden gebruikt om de gezondheid van de Amerikaanse economie te meten. Het beleggerssentiment en het economie, en dat blijkt uit hun investerings- en bestedingspatroon.1

Bureau of Labor Statistics Survey

Ondanks wat veel mensen denken, wordt het werkloosheidspercentage niet gemeten door het aantal mensen te berekenen dat een werkloosheidsverzekering ontvangt. In feite komt de regering elke maand met dit langverwachte aantal op de proppen door een proces te volgen dat meer lijkt op de US Census. Het werkloosheidspercentage wordt gemeten door een afdeling van het Department of Labor, bekend als het Bureau of Labor Statistics of BLS. Deze overheidsinstantie voert maandelijks een enquête uit, de Current Population Survey genaamd,waarbij 60.000 huishoudens betrokken zijn. Deze huishoudens worden geselecteerd met behulp van willekeurige steekproefmethoden die zijn ontworpen om een ​​zo goed mogelijke benadering te genereren voor de grotere populatie.

Het aantal huishoudens in het monster kan klein lijken, vooral in vergelijking met de meer dan 330 miljoen mensen die in de VS wonen Toch is het eigenlijk heel groot in vergelijking met de meeste publieke opinie onderzoeken, die meestal voorzien van 1.000 of zo deelnemers, soms zelfs minder. Elke maand nemen medewerkers van US Census contact op met de huishoudens in de steekproef en stellen specifieke vragen om de arbeidsstatus te bepalen.

Het eerste stukje informatie dat ze willen achterhalen, is hoeveel mensen in het huishouden daadwerkelijk tot de beroepsbevolking behoren, wat betekent dat deze mensen een baan hebben of actief op zoek zijn naar banen. Alleen burgers die tot de beroepsbevolking behoren, worden in het werkloosheidspercentage geteld. Iemand die geen baan heeft maar beweert dat hij er niet naar op zoek is, wordt gerekend tot de beroepsbevolking en wordt niet meegerekend in het werkloosheidspercentage. Economen noemen leden van deze groep ” ontmoedigde arbeiders “.

Stel dat de BLS gedurende een bepaalde maand informatie verzamelt over in totaal 100.000 mensen uit de 60.000 enquêtehuishoudens. In totaal beweren 25.000 van die mensen dat ze geen baan hebben en er niet actief naar op zoek zijn. Deze mensen vallen niet onder deberoepsbevolking. Ze tellen niet mee voor het werkloosheidspercentage.

De overige 75.000 mensen beweren actieve leden van de beroepsbevolking te zijn, hetzij omdat ze een baan hebben, hetzij omdat ze er actief naar op zoek zijn. 70.000 van die respondenten hebben betaald werk, terwijl de overige 5.000 werkloos zijn maar op zoek zijn naar werk. Daarom heeft 93,3% van de respondenten in de beroepsbevolking een baan; de overige 6,7% wordt als werkloos beschouwd. Het officiële werkloosheidspercentage voor die maand is 6,7%.

Enquête controverse

Hoewel er nog 25.000 werklozen in de enquête zijn omdat ze tot de beroepsbevolking worden gerekend, tellen ze niet als werkloos mee wat het officiële werkloosheidspercentage betreft. Dit is een controversiële kwestie, aangezien velen vinden dat het werkloosheidspercentage een groot aantal mensen buiten de beroepsbevolking uitsluit, niet omdat ze geen baan willen, maar omdat ze simpelweg het zoeken hebben opgegeven. Daarom beweren sommige mensen dat het werkloosheidspercentage een beter beeld schetst dan de werkelijkheid.

Er zijn eigenlijkzes verschillende werkloosheidscijfers die verschillende niveaus van werkgelegenheid meten. Deze kunnen worden gebruikt om vanuit verschillende perspectieven een duidelijker beeld van de arbeidsmarkt te geven.