Hoe financiële adviseurs kiezen voor klantbeleggingen

Financieel adviseurs zijn belast met het kiezen van de beste beleggingen voor hun klanten. Dus hoe waadt de adviseur door de duizenden beschikbare producten en stelt hij een portfolio samen dat bij u past?

Eerste stap: risico inschatten

Vrijwel alle adviseurs vertrekken vanuit een vergelijkbaar punt. Portefeuilleselectie wordt geïmplementeerd nadat de adviseur de risicotolerantie van een klant heeft bepaald. Met andere woorden, hoe zal de klant zich voelen en reageren als zijn beleggingsportefeuille in waarde daalt?

Nauw verwant aan risicotolerantie is risicocapaciteit : het vermogen van de klant om financiële stormen te doorstaan, gemeten aan de hand van hoeveel tijd hij heeft tot hij met pensioen gaat, hoeveel vermogen hij heeft en zijn inkomen.

Samen evalueren deze twee syndromen hoeveel risico een cliënt aankan. Hoewel ze vaak hand in hand gaan, kunnen ze uiteenlopen. Een cliënt kan over voldoende middelen beschikken om een ​​marktcrash aan te pakken (capaciteit met een hoog risico), maar psychologisch erg van streek zijn bij het zien van de waarde van zijn activa (tolerantie laag risico). 

Ten slotte moet de adviseur de doelen van de cliënt begrijpen. Morgan kan bijvoorbeeld halverwege de zestig zijn en bijna met pensioen gaan; ze zoeken vooral kapitaalbehoud voor hun portefeuille. Overwegende dat Alex 30 jaar oud is; hun doelstellingen zijn om een ​​huis te kopen, de universiteit van hun kinderen over tien jaar te financieren en te sparen voor hun pensioen.

Een portfolio opbouwen

Zodra de adviseur een ‘risicoprofiel’ voor de klant heeft opgesteld en de doelstellingen van de klant heeft vastgesteld, begint het activaselectieproces. De meeste adviseurs of adviesbureaus hebben een verscheidenheid aan vooraf bepaalde “klantenportefeuilles”, ook wel bekend als “modelportefeuilles”. Het zou inefficiënt zijn om voor elke individuele klant vanaf nul een nieuw portfolio op te bouwen. Deze klantenportefeuilles zijn gebaseerd op het investeringsbeleid en de beleggingsstrategie van het bedrijf; ze worden dan geïntegreerd met de specifieke behoeften van individuele klanten.

Morningstar, Inc. (MORN), Dimensional Fund Advisors en vele andere onderzoeksbureaus bieden back-endassistentie aan financiële adviseurs, vooral als ze solo-beoefenaars zijn. Morningstar biedt bijvoorbeeld tools om adviseurs van begin tot eind te helpen. Naast back-end-hulp hebben ze manieren waarop de adviseur klantenportefeuilles kan samenstellen, analyseren en bewaken. Deze tools zijn gebaseerd op onderzoek naar activaklassen. De individuele adviseurs kunnen zelfs hun merkstempel op vooraf geselecteerde Morningstar-portefeuilles drukken.

Dan zijn er geautomatiseerde, technologisch verbeterde financiële adviseurs, ook wel ‘ robo-adviseurs ‘ genoemd, die hun investeringskeuzes baseren op strategische algoritmen. Invesco Jemstep, in het bijzonder, geeft zijn platform licenties aan financiële planners voor gebruik onder de naam van de adviseur.

Grotere financiële adviseurs – vooral die die actieve geldbeheerders zijn – hebben vaak een onderzoeksteam of afdeling die zich bezighoudt met investeringsanalyse en activaselectie. Deze financiële en onderzoeksanalisten gebruiken ook een techniek genaamd alpha om te helpen bepalen hoeveel het gerealiseerde rendement van een portefeuille verschilt van het rendement dat het had moeten behalen.

Modelportfoliostrategieën

Sommige beleggingsadviesbureaus ondersteunen onderzoek dat suggereert dat het erg moeilijk is om ‘de markt te verslaan’ en daarom indexfondsaanbiedingen in verschillende smaken tecreëren, afhankelijk van het risicoprofiel van de belegger. Dimensional Fund Advisors biedt bijvoorbeeld een laaggeprijsd assortiment aan fondsen (alleen verkocht via professionele adviseurs), gebaseerd op Nobelprijswinnend onderzoek van economen als Eugene Fama, Kenneth French en Myron Scholes.

Monte Carlo-simulaties worden soms gebruikt om adviseurs te helpen bij het selecteren van klantinvesteringen. Het Monte Carlo-model creëert een statistische kansverdeling of risicobeoordeling voor een bepaalde investering. De adviseur vergelijkt vervolgens de resultaten met de risicotolerantie van de klant om de doeltreffendheid van een bepaalde investering te bepalen. Het uitvoeren van een Monte Carlo-model creëert een kansverdeling of risicobeoordeling voor een bepaalde investering of gebeurtenis die wordt beoordeeld. Door resultaten te vergelijken met risicotoleranties, kunnen managers beslissen of ze doorgaan met bepaalde investeringen of projecten.

Het komt neer op

De manier waarop adviseurs beleggingsportefeuilles kiezen, is een gevarieerd proces en beleggers doen er verstandig aan om bij hun specifieke financieel adviseur te informeren hoe zij hun beleggingskeuzes maken.

Bovendien is het belangrijk om te vragen hoe uw financieel adviseur wordt vergoed, omdat dit van invloed kan zijn op hun selectie van bepaalde beleggingen. Tenzij de adviseur wordt betaald als een percentage van de activa of met een vast bedrag, kunnen ze een prikkel hebben om producten of een merk van producten te kiezen die een hogere commissie betalen. De nadruk ligt op het “kunnen”: veel op commissie gebaseerde financiële planners onderschrijven een fiduciaire plicht en bevelen alleen voertuigen en strategieën aan die in de eerste plaats bij de belegger passen. Toch zullen zowel klanten als adviseurs het beste worden bediend door bij het begin van hun relatie te bespreken hoe activa worden geselecteerd.