Internationaal Monetair Fonds (IMF)
Wat is het Internationaal Monetair Fonds?
Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) is een internationale organisatie die wereldwijde economische groei en financiële stabiliteit bevordert, internationale handel aanmoedigt en armoede terugdringt. Quota van lidstaten zijn een belangrijke bepalende factor voor het stemrecht bij IMF-besluiten. Stemmen bestaan uit één stem per 100.000 bijzondere trekkingsrechten (SDR) aan quota plus basisstemmen. SDRS zijn een internationaal soort monetaire reservevaluta die door het IMF is gecreëerd als aanvulling op de bestaande geldreserves van de lidstaten.
Belangrijkste leerpunten
- De missie van het IMF is het bevorderen van wereldwijde economische groei en financiële stabiliteit, het aanmoedigen van internationale handel en het verminderen van armoede over de hele wereld.
- Het IMF werd oorspronkelijk opgericht in 1945 als onderdeel van de Bretton Woods-overeenkomst, die probeerde internationale financiële samenwerking aan te moedigen door een systeem van inwisselbare valuta tegen vaste wisselkoersen in te voeren.
Inzicht in het Internationaal Monetair Fonds
Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) is gevestigd in Washington, DC. De organisatie bestaat momenteel uit 189 lidstaten, die elk een vertegenwoordiging hebben in de raad van bestuur van het IMF in verhouding tot hun financiële belang. Quota zijn een belangrijke bepalende factor voor het stemrecht bij IMF-besluiten. Stemmen bestaan uit één stem per SDR 100.000 quotum plus basisstemmen (hetzelfde voor alle leden).
De website van het IMFbeschrijft zijn missie als “het bevorderen van wereldwijde monetaire samenwerking, het verzekeren van financiële stabiliteit, het faciliteren van internationale handel, het bevorderen van hoge werkgelegenheid en duurzame economische groei, en het verminderen van armoede over de hele wereld.”
Geschiedenis van het IMF
Het IMF werd oorspronkelijk opgericht in 1945 als onderdeel van de Bretton Woods-overeenkomst, die probeerde internationale financiële samenwerking aan te moedigen door een systeem van inwisselbare valuta tegen vaste wisselkoersen in te voeren. De dollar was destijds inwisselbaar voor goud voor $ 35 per ounce. Het IMF hield toezicht op het systeem: een land was bijvoorbeeld vrij om zijn wisselkoers met maximaal 10% in beide richtingen aan te passen, maar voor grotere veranderingen was de toestemming van het IMF vereist.
Het IMF trad ook op als poortwachter: landen kwamen niet in aanmerking voor lidmaatschap van de Internationale Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling (IBRD) – eenvoorloper van de Wereldbank die de Bretton Woods-overeenkomst tot stand bracht om de wederopbouw van Europa na de Tweede Wereldoorlog te financieren – tenzij ze waren lid van het IMF.4
Sinds het Bretton Woods-systeem in de jaren zeventig instortte, heeft het IMF het systeem van zwevende wisselkoersen gepromoot, wat betekent dat marktkrachten de waarde van valuta’s ten opzichte van elkaar bepalen. Dit systeem is nog steeds aanwezig.
IMF-activiteiten
De belangrijkste methoden van het IMF om deze doelen te bereiken zijn het monitoren van capaciteitsopbouw en kredietverlening.
Het IMF verstrekt leningen aan landen die in economische nood verkeren om financiële crises te voorkomen of te verzachten.
Toezicht
Het IMF verzamelt enorme hoeveelheden gegevens over nationale economieën, World Economic Outlook, gaan vergezeld van langdurige discussies over het effect van fiscaal, monetair en handelsbeleid op de groeivooruitzichten en financiële stabiliteit.
Capaciteit opbouwen
Het IMF biedt technische bijstand, opleiding en beleidsadvies aan de lidstaten via zijn programma’s voor capaciteitsopbouw. Deze programma’s omvatten training in het verzamelen en analyseren van gegevens, die een bijdrage leveren aan het project van het IMF om nationale en mondiale economieën te monitoren.
Kredietverlening
Het IMFSDR 11,4 miljard (SDR 0,4 miljard boven de doelstelling) aan leningen verstrekt om de concessionelekredietactiviteiten vanhet IMF in het volgende decennium te ondersteunen.
IMF-middelen zijn vaak afhankelijk van de ontvangers die hervormingen doorvoeren om hun groeipotentieel en financiële stabiliteit te vergroten. Structurele aanpassingsprogramma ‘s, zoals deze voorwaardelijke leningen worden genoemd, hebben kritiek gekregen omdat ze de armoede verergeren en de kolonialistische structuren reproduceren.