Invoerrechten

Wat zijn invoerrechten?

Invoerrechten zijn een belasting die door de douaneautoriteiten van een land wordt geïnd bij invoer en sommige uitvoer. De waarde van een goed dicteert meestal de invoerrechten. Afhankelijk van de context kunnen invoerrechten ook bekend staan ​​als douanerechten, tarieven, invoerrechten of invoertarieven.

Invoerrechten uitgelegd

Invoerrechten hebben twee verschillende doelen: inkomsten genereren voor de lokale overheid en een marktvoordeel geven aan lokaal geteelde of geproduceerde goederen die niet aan invoerrechten zijn onderworpen. Een derde gerelateerd doel is soms om een ​​bepaald land te bestraffen door hoge invoerrechten te heffen op zijn producten.

In de Verenigde Staten stelde het Congres  invoerrechten in. Het Harmonized Tariff Schedule (HTS) bevat de tarieven voor invoer en wordt gepubliceerd door de International Trade Commission (USITC). Afhankelijk van de handelsbetrekkingen tussen de landen en de Verenigde Staten worden verschillende tarieven gehanteerd. Het algemene tarief is van toepassing op landen die normale handelsbetrekkingen hebben met de Verenigde Staten. Het speciale tarief is voor landen die niet ontwikkeld zijn of in aanmerking komen voor een internationaal handelsprogramma.

Internationale organisaties

Wereldwijd hebben verschillende organisaties en verdragen een directe impact op invoerrechten. Verschillende landen hebben geprobeerd de rechten te verlagen om vrijhandel te bevorderen. De Wereldhandelsorganisatie  (WTO) bevordert en handhaaft toezeggingen van haar lidstaten om tarieven te verlagen. Landen doen deze toezeggingen tijdens complexe onderhandelingsrondes.

Een ander voorbeeld van een internationale poging om tarieven te verlagen, was de Noord-Amerikaanse vrijhandelsovereenkomst (NAFTA) tussen Canada, de Verenigde Staten en Mexico. De NAFTA schafte de tarieven tussen de drie Noord-Amerikaanse landen af, behalve die op bepaalde landbouwproducten. In 2018 tekenden de VS, Canada en Mexico een nieuwe deal ter vervanging van NAFTA, de USMCA.

In februari 2016 zijn 12 Pacific Rim-landen het Trans-Pacific Partnership (TPP) aangegaan, wat een aanzienlijke impact heeft op de invoerrechten tussen deze landen. Het duurt naar verwachting enkele jaren voordat de TPP in werking treedt.

Voorbeeld uit de echte wereld

In de praktijk worden invoerrechten geheven wanneer geïmporteerde goederen voor het eerst het land binnenkomen. In de Verenigde Staten bijvoorbeeld, wanneer een zending goederen de grens bereikt, moet de eigenaar, koper of een douane-expediteur (de geregistreerde importeur) documenten van binnenkomst indienen bij de haven van binnenkomst en de geschatte invoerrechten aan de douane betalen.

Het bedrag aan verschuldigde rechten varieert sterk, afhankelijk van het geïmporteerde goed, het land van herkomst en verschillende andere factoren. In de Verenigde Staten gebruikt de Douane de HTS, die enkele honderden ingangen heeft, om het juiste tarief te bepalen. Voor consumenten is de prijs die ze betalen inclusief invoerrechten. Daarom, als alle andere dingen gelijk zijn, zou hetzelfde product dat intern wordt geproduceerd minder moeten kosten, waardoor lokale producenten een voordeel krijgen.

Het duurt jaren voordat iemand leert hoe hij een artikel moet classificeren om het juiste accijnstarief te bepalen. Elk product vereist gespecialiseerde kennis om de juiste invoerrechten vast te stellen. Misschien wilt u bijvoorbeeld weten wat het tarief van een wollen pak is. Een classificatiespecialist moet weten of hij darts heeft? Kwam de wol uit Israël of een ander land dat in aanmerking komt voor belastingvrije behandeling voor specifieke categorieën van zijn producten? Waar is het pak in elkaar gezet en zitten er synthetische vezels in de voering?