Informatieverhouding - IR - KamilTaylan.blog
24 juni 2021 17:29

Informatieverhouding – IR

Wat is de informatieverhouding – IR?

De informatieratio (IR) is een maatstaf voor portefeuillerendementen boven het rendement van een benchmark, meestal een index, vergeleken met de volatiliteit van dat rendement. De gebruikte benchmark is doorgaans een index die de markt of een bepaalde sector of branche vertegenwoordigt.

De IR wordt vaak gebruikt als een maatstaf voor het vaardigheidsniveau en het vermogen van een portefeuillebeheerder om extra rendement te genereren ten opzichte van een benchmark, maar het probeert ook de consistentie van de prestatie te identificeren door een tracking error of standaarddeviatiecomponent in de berekening op te nemen..

De tracking error identificeert het niveau van consistentie waarin een portfolio de prestatie van een index “volgt”. Een lage tracking error betekent dat de portefeuille in de loop van de tijd consequent de index verslaat. Een hoge tracking error betekent dat het rendement van de portefeuille in de loop van de tijd volatieler is en niet zo consistent in het overtreffen van de benchmark.

IR-formule en berekening

Hoewel de vergeleken fondsen verschillend van aard kunnen zijn, standaardiseert de IR de rendementen door het verschil in hun prestaties, bekend als hun verwachte actieve rendement, te delen door hun tracking error:

Om te berekenen, trekt u het totaal van het portefeuillerendement voor een bepaalde periode af van het totale rendement van de gevolgde referentie-index. Deel het resultaat door de tracking error.

De tracking error kan worden berekend door de standaarddeviatie te nemen van het verschil tussen het portefeuillerendement en het indexrendement. Bereken voor het gemak de standaarddeviatie met een financiële rekenmachine of Excel.

Belangrijkste leerpunten

  • De informatieratio (IR) is een maatstaf voor portefeuillerendementen boven het rendement van een benchmark, meestal een index zoals de S&P 500, tot de volatiliteit van dat rendement.
  • De informatieratio wordt gebruikt om de vaardigheid van een portefeuillemanager te beoordelen bij het genereren van meer rendement dan een bepaalde benchmark
  • Een hoger IR-resultaat impliceert een betere portefeuillebeheerder die, gezien het genomen risico, een hoger rendement behaalt dan de benchmark

De informatieverhouding ontcijferen

De informatieratio geeft aan hoeveel een fonds een benchmark heeft overschreden. Hogere informatieratio’s duiden op een gewenst niveau van consistentie, terwijl lage informatieratio’s het tegenovergestelde aangeven. Veel beleggers gebruiken de informatieratio bij het selecteren van exchange-traded funds (ETF’s) of onderlinge fondsen op basis van hun geprefereerde risicoprofielen. In het verleden behaalde resultaten zijn natuurlijk geen indicator voor toekomstige resultaten, maar de IR wordt gebruikt om te bepalen of een portefeuille een referentie-indexfonds overtreft.

De tracking error wordt vaak berekend aan de hand van de standaarddeviatie van het verschil in rendement tussen een portefeuille en de referentie-index. Standaarddeviatie helpt om het risico of de volatiliteit van een belegging te meten. Een hoge standaarddeviatie betekent dat er meer volatiliteit en minder consistentie of voorspelbaarheid is. De informatieratio helpt om te bepalen hoeveel en hoe vaak een portefeuille boven zijn benchmark handelt, maar houdt rekening met het risico dat gepaard gaat met het behalen van het extra rendement.

Nu actieve fondsbeheerders de vergoedingen in rekening brengen, wenden meer beleggers zich tot passief beheerde fondsen die benchmarkindexen volgen, zoals de S&P 500. Sommige beleggers betalen jaarlijks 0,5% tot 2% voor een actief beheerd fonds door een fondsbeheerder. Het is belangrijk om te bepalen of het fonds consistent beter presteert dan een vergelijkbare referentie-index. De IR-berekening kan een kwantitatief resultaat opleveren van hoe goed uw fonds wordt beheerd.

De IR vs. Sharpe-verhouding

Net als de informatieratio is de Sharpe-ratio een indicator van voor risico gecorrigeerde rendementen. De Sharpe-ratio wordt echter berekend als het verschil tussen het rendement van een actief en het risicovrije rendement gedeeld door de standaarddeviatie van het rendement van het actief. Het risicovrije rendement zou consistent zijn met het rendement van een risicovrije belegging zoals een Amerikaanse schatkist. Als een bepaald schatkistpapier een jaarlijks rendement van 3% zou betalen, zou de Sharpe-ratio 3% als risicovrije rente gebruiken voor vergelijkingsdoeleinden.

De IR daarentegen meet het voor risico gecorrigeerde rendement ten opzichte van een benchmark, zoals de Standard & Poor’s 500 Index (S&P 500), in plaats van een risicovrij actief. De IR meet ook de consistentie van de prestaties van een investering. De Sharpe-ratio meet echter hoeveel een beleggingsportefeuille beter presteerde dan het risicovrije rendement op een voor risico gecorrigeerde basis.

Beide financiële maatstaven hebben hun nut, maar de indexvergelijking maakt de IR aantrekkelijker voor beleggers, aangezien indexfondsen doorgaans de benchmark zijn die wordt gebruikt bij het vergelijken van beleggingsprestaties en het marktrendement meestal hoger is dan het risicovrije rendement.

Beperkingen bij het gebruik van IR

Elke ratio die voor risico gecorrigeerde rendementen meet, kan verschillende interpretaties hebben, afhankelijk van de belegger. Elke belegger heeft verschillende risicotolerantieniveaus en kan, afhankelijk van factoren zoals leeftijd, financiële situatie en inkomen, verschillende beleggingsdoelen hebben. Als gevolg hiervan wordt de IR door elke belegger anders geïnterpreteerd, afhankelijk van hun behoeften, doelstellingen en risicotolerantieniveaus.

Het vergelijken van meerdere fondsen met een benchmark is ook moeilijk te interpreteren omdat de fondsen mogelijk verschillende effecten, activatoewijzingen voor elke sector en ingangspunten in hun beleggingen hebben. Zoals bij elke afzonderlijke financiële ratio, is het het beste om naar aanvullende soorten ratio’s en andere financiële maatstaven te kijken om een ​​uitgebreidere en weloverwogen investeringsbeslissing te nemen.

Voorbeeld van IR-gebruik

Een hoge IR kan worden bereikt door een hoog rendement in de portefeuille te hebben in vergelijking met een lager rendement in de index en door een lage tracking error. Een hoge ratio betekent dat, op risicogecorrigeerde basis, een manager consistent betere rendementen heeft behaald in vergelijking met de referentie-index.

Stel dat u twee verschillende fondsbeheerders vergelijkt:

  • Fondsbeheerder A heeft een rendement op jaarbasis van 13% en een tracking error van 8%
  • Fondsbeheerder B heeft een rendement op jaarbasis van 8% en tracking error van 4,5% 
  • Stel ook dat de index een rendement op jaarbasis heeft van -1,5%

De IR van Fondsbeheerder A is gelijk aan 1,81 of (13 – (-1,5) / 8). De IR van Fondsbeheerder B is gelijk aan 2,11 of (8 – (-1,5) / 4,5). Hoewel manager B lagere rendementen had dan manager A, had hun portefeuille een betere IR, omdat deze gedeeltelijk een lagere standaarddeviatie of tracking error heeft, wat minder risico en meer consistentie van de prestaties van de portefeuille ten opzichte van de referentie-index betekent.