Internationale organisatie voor standaardisatie (ISO)
Wat is de Internationale Organisatie voor Standaardisatie (ISO)?
De Internationale Organisatie voor Standaardisatie (ISO) is een internationale niet-gouvernementele organisatie die bestaat uit nationale normalisatie-instellingen; het ontwikkelt en publiceert een breed scala aan bedrijfseigen, industriële en commerciële normen en bestaat uit vertegenwoordigers van verschillende nationale normalisatie-instellingen.
De afgekorte naam van de organisatie – ISO – is geen acroniem; het is afgeleid van het oude Griekse woord ísos, wat gelijk of gelijkwaardig betekent. Omdat de organisatie verschillende acroniemen in verschillende talen zou hebben, besloten de oprichters van de organisatie het te noemen met de korte vorm ISO.
Belangrijkste leerpunten
- De International Organization for Standardization (ISO) is een internationale niet-gouvernementele organisatie die bestaat uit nationale normalisatie-instellingen die een breed scala aan bedrijfseigen, industriële en commerciële normen ontwikkelt en publiceert.
- De International Organization for Standardization (ISO) werd opgericht in 1947 en heeft zijn hoofdkantoor in Genève, Zwitserland.
- Naast het produceren van normen, publiceert ISO ook technische rapporten, technische specificaties, openbaar beschikbare specificaties, technische corrigenda en handleidingen.
- De ISO speelt een belangrijke rol bij het faciliteren van de wereldhandel door te voorzien in gemeenschappelijke normen tussen verschillende landen.
Inzicht in de International Organization for Standardization (ISO)
De Internationale Organisatie voor Standaardisatie werd opgericht in 1947 en heeft zijn hoofdkantoor in Genève, Zwitserland. De organisatie begon in de jaren 1920 als de International Federation of the National Standardizing Associations (ISA). Na te zijn geschorst tijdens de Tweede Wereldoorlog, stelde het Coördinatiecomité voor Normen van de Verenigde Naties (UNSCC) een nieuw mondiaal normalisatieorgaan voor en werd de Internationale Organisatie voor Standaardisatie opgericht. De ISO werkt in 165 landen. De leden van de organisatie zijn de belangrijkste normalisatie-instellingen in hun land; er is slechts één lid per land. Hoewel individuen en bedrijven geen lid kunnen worden van ISO, zijn er verschillende manieren waarop experts uit de industrie kunnen samenwerken met de ISO.
Leden van ISO komen jaarlijks bijeen tijdens een algemene vergadering om de strategische doelstellingen van de organisatie te bespreken. Daarnaast is er een 20-koppige raad met roterend lidmaatschap die de organisatie aanstuurt en bestuurt.
ISO ontwikkelt en publiceert normen voor een breed scala aan producten, materialen en processen. De normcatalogus van de organisatie is onderverdeeld in ongeveer 97 domeinen, waaronder gezondheidszorgtechnologie, spoorwegtechniek, sieraden, kleding, metallurgie, wapens, verf, civiele techniek, landbouw en vliegtuigen. Naast het produceren van normen, publiceert ISO ook technische rapporten, technische specificaties, openbaar beschikbare specificaties, technische corrigenda en handleidingen.
De ISO speelt een belangrijke rol bij het faciliteren van de wereldhandel door te voorzien in gemeenschappelijke normen tussen verschillende landen. Deze normen zijn bedoeld om ervoor te zorgen dat producten en diensten veilig, betrouwbaar en van goede kwaliteit zijn. Voor de eindgebruiker en de consument zorgen deze normen ervoor dat gecertificeerde producten voldoen aan de internationaal vastgestelde minimumnormen. De ISO heeft meer dan twintigduizend normen vastgesteld, variërend van gefabriceerde producten en technologie tot normen voor voedselveiligheid, landbouw en gezondheidszorg.
In sommige gevallen wordt “ISO” gebruikt om het product te beschrijven dat voldoet aan een ISO-norm als gevolg van de alomtegenwoordigheid van deze normen. De snelheid van film, of de gevoeligheid van een fotografische film voor licht, wordt bijvoorbeeld aangeduid met het ISO-nummer (ISO 6, ISO 2240 en ISO 5800).