Tussenplaatsing

Wat is tussenplaatsing?

Interpositionering verwijst naar de illegale praktijk om een ​​onnodige derde partij, meestal een andere makelaar-dealer, te gebruiken tussen de klant en de best beschikbare marktprijs, met als enig doel het genereren van extra commissies.

Interpositionering begrijpen

Interpositionering, in een effectentransactie, verwijst naar de illegale praktijk om een ​​tweede makelaar in dienst te nemen om een ​​extra commissie te genereren. Deze extra makelaar int een commissie, ook al bieden ze geen service. Als zodanig wordt tussenkomst meestal gedaan als onderdeel van een strategie voor wederzijds voordeel, waarbij commissies naar de makelaar-dealer worden gestuurd in ruil voor verwijzingen of andere contante overwegingen. Dit soort gedrag doet zich voor op de hogere niveaus van de handel tussen specialisten en broker-dealers, hedgefondsen of andere institutionele beleggersaccounts.

Tussenkomst kan ook worden omschreven als wanneer een specialist of makelaar-dealer zichzelf positioneert als tussenpersoon in een transactie (tussen een koper en een verkoper) en een commissie in rekening brengt zonder een dienst te verlenen. Broker A overtuigt bijvoorbeeld een klant om een ​​effect van Broker Z te kopen. Na het verkrijgen van het effect van een market maker, voegt Broker Z een markup toe aan het effect en draagt ​​deze over aan Broker A, die vervolgens zijn eigen markup toevoegt en de zekerheid biedt. aan de klant. In totaal heeft de klant twee vergoedingen betaald, één aan makelaar A en makelaar Z, die hun winst verlagen of hun verlies vergroten.

Dergelijke commissies zijn misschien niet veel waard, maar kunnen snel oplopen, vooral bij institutionele handelsrekeningen. Als zodanig is tussenkomst illegaal onder de Investment Company Act van 1940, die stelt dat een geldbeheerder niets kan doen dat opzettelijk een cliënt bedriegt of bedriegt. In de periode 1999-2003 werd een breed geval van tussenkomst vastgesteld bij verschillende specialisten van de New York Stock Exchange (NYSE); de Securities and Exchange Commission (SEC) schatte dat klanten meer dan $ 150 miljoen te veel in rekening werden gebracht in de vorm van hogere commissies en spreads.

Tussenliggende regels

De richtlijnen met betrekking tot tussenkomst zijn uiteengezet in Regel 5310 van de Financial Industry Regulatory Authority (FINRA), die specificeert dat broker-dealers redelijke zorgvuldigheid moeten betrachten om de beste uitvoering te garanderen.

De regel ( 5310: Best Execution and Interpositioning ) vermeldt in deel (a) (1) duidelijk de minimumnormen die makelaars moeten volgen om de beste uitvoering te garanderen:

“Bij elke transactie voor of met een klant of een klant van een andere makelaar-dealer, dienen een lid en personen die aan een lid zijn verbonden redelijke toewijding te betrachten om de beste markt voor het betreffende effect vast te stellen en op een dergelijke markt te kopen of verkopen, zodat de resulterende de prijs voor de klant zo gunstig mogelijk is onder de heersende marktomstandigheden. Onder de factoren die in overweging zullen worden genomen bij het bepalen of een lid gebruik heeft gemaakt van ‘redelijke toewijding’ zijn:

1. Het karakter van de markt voor het effect (bijv. Prijs, volatiliteit, relatieve liquiditeit en druk op beschikbare communicatie);
2. De omvang en het soort transactie;
3. Het aantal gecontroleerde markten;
4. Toegankelijkheid van de offerte; en
5. De algemene voorwaarden van de bestelling die resulteren in de transactie, zoals meegedeeld aan het lid en aan het lid verbonden personen. “

5310 (a) (2) adresseert rechtstreeks tussenkomst door te zeggen: “In elke transactie voor of met een klant of een klant van een andere makelaar-dealer, mag geen lid of persoon die aan een lid is gekoppeld een derde partij tussen het lid en de beste plaatsen. markt voor de betrokken zekerheid op een manier die niet in overeenstemming is met paragraaf (a) (1) van deze Regel “.