TED verspreid
Wat is de TED-verspreiding?
De TED-spread is het verschil tussen het driemaands schatkistpapier en de driemaands LIBOR in Amerikaanse dollars. Anders gezegd: de TED-spread is het verschil tussen de rente op kortlopende Amerikaanse staatsschuld en de rente op interbancaire leningen.
TED is een afkorting voor de Treasury-EuroDollar-koers.
Belangrijkste leerpunten
- De TED-spread is het verschil tussen de driemaands LIBOR en de driemaands rente op schatkistpapier.
- De TED-spread wordt vaak gebruikt als maatstaf voor het kredietrisico, aangezien Amerikaans schatkistpapier als risicovrij wordt beschouwd.
- De TED-spread wordt vaak groter in periodes van economische crisis, naarmate het risico van wanbetaling groter wordt; de spread wordt kleiner naarmate de economie stabieler is en wanbetalingen minder een risico vormen.
Inzicht in de Ted Spread
De TED-spread werd oorspronkelijk berekend als het prijsverschil tussen driemaands futurescontracten op Amerikaanse schatkistcertificaten en driemaandscontracten voor eurodollars met identieke vervalmaanden. Nadat futures op schatkistpapier (T-bills) waren geschrapt door de Chicago Mercantile Exchange (CME) na de beurscrash van 1987, werd de TED-spread gewijzigd. Het wordt berekend als het verschil tussen de rentetarieven die banken aan elkaar kunnen lenen over een periode van drie maanden en het rentetarief waartegen de overheid geld kan lenen voor een periode van drie maanden.
De TED-spread wordt gebruikt als indicator voor kredietrisico. Dit komt doordat Amerikaanse T-bills als risicovrij worden beschouwd en een uiterst veilige gok meten: de kredietwaardigheid van de Amerikaanse overheid. Bovendien is de LIBOR een in dollars luidende maatstaf die wordt gebruikt om de kredietwaardigheid van zakelijke kredietnemers of het kredietrisico weer te geven dat grote internationale banken lopen wanneer ze geld aan elkaar lenen. Door de risicovrije rente te vergelijken met een andere rentevoet, kan een analist het waargenomen verschil in risico bepalen. Na deze constructie kan de TED-spread worden begrepen als het verschil tussen het rentetarief dat beleggers van de overheid vragen voor investeringen in kortlopende schatkistpapier en het rentetarief dat beleggers aan grote banken in rekening brengen.
Volgens een aankondiging van de Federal Reserve op 30 november 2020, zouden banken tegen het einde van 2021 moeten stoppen met het schrijven van contracten met LIBOR. 2021. Alle contracten die LIBOR gebruiken, moeten uiterlijk op 30 juni 2023 zijn afgerond.
Naarmate de TED-spread toeneemt, wordt aangenomen dat het wanbetalingsrisico op interbancaire leningen toeneemt. Interbancaire kredietverstrekkers zullen een hogere rente vragen of zullen bereid zijn een lager rendement te accepteren op veilige investeringen zoals T-bills. Met andere woorden, hoe hoger het liquiditeits- of solvabiliteitsrisico van een of meer banken, hoe hoger de rentekredietverstrekkers of investeerders zullen eisen van hun leningen aan andere banken in vergelijking met leningen aan de overheid. Naarmate de spread afneemt, wordt aangenomen dat het wanbetalingsrisico afneemt. In dit geval zullen beleggers T-bills verkopen en de opbrengst herbeleggen in de aandelenmarkt, die wordt beschouwd als een beter rendement op investeringen.
Berekening en voorbeeld van de TED-spread
De TED-spread is een relatief eenvoudige berekening:
TED-spread = 3-maands LIBOR – 3-maands T-bill-tarief
Het is natuurlijk veel gemakkelijker om de St. Louis Fed het voor u te laten berekenen en in kaart te brengen.
Doorgaans wordt de omvang van de spread aangegeven in basispunten (bp). Als het T-factuurpercentage bijvoorbeeld 1,43% is en LIBOR 1,79%, is de TED-spread 36 basispunten. De TED-spread fluctueert in de loop van de tijd, maar is over het algemeen binnen het bereik van 10 en 50 bps gebleven. Deze spreiding kan echter in tijden van crisis in de economie over een groter bereik toenemen.
Na de val van Lehman Brothers in 2008 piekte de TED-spread bijvoorbeeld op 450 basispunten. Een neergang van de economie geeft banken aan dat andere banken mogelijk met solvabiliteitsproblemen te maken krijgen, waardoor banken de interbancaire kredietverlening aan banden leggen. Dit leidt op zijn beurt tot een grotere TED-spreiding en een lagere kredietbeschikbaarheid voor individuele en zakelijke kredietnemers in de economie.