Een inleiding tot OIS-kortingen

Als het gaat om beleggen in financiële instrumenten, is waardering niet alleen van cruciaal belang voor het bepalen van de reële marktwaarde van een voertuig, maar het is ook essentieel voor financiële rapportage en risicoanalyse. De meest gebruikelijke waarderingstool, de zogenaamde Discounted Cash Flow (DCF) -methode, wordt gebruikt om toekomstige kasstromen te projecteren, terwijl tegelijkertijd de waarschijnlijke disconteringsvoeten worden benadrukt die aan die kasstromen zijn verbonden.

Afgeleide waarderingen voor en na de economische crisis van 2008

Financiële derivaten introduceren diversificatie in een beleggingsportefeuille door blootstelling aan verschillende markten te vergemakkelijken. De waarde van deze derivaten gaat ervan uit dat het rendement op alle onderliggende activa is gebaseerd op de risicovrije rente. Daarom heeft de reële snelheid waarmee die onderliggende activa groeien, geen wezenlijke invloed op hun waarden. Dit concept staat bekend als “risiconeutrale” waardering.

Vóór de financiële crisis van 2008 werden staatsobligaties als risicovrije beleggingen beschouwd. Het is tenslotte bijna onmogelijk voor de overheid om haar schulden niet af te lossen als de Amerikaanse schatkist gewoon meer geld kan drukken om aan haar schulden te voldoen. Bovendien werden swaprentes op basis van interbancaire rentetarieven (LIBOR, Euribor, enz.) In het algemeen als risicovrij beschouwd. Swaprentes werden bijgevolg geschikter geacht voor risiconeutrale waardering dan obligatierendementen, omdat de opbrengsten van derivatentransacties doorgaans worden belegd op de interbancaire markt, in tegenstelling tot de obligatiemarkt.

Na de financiële crisis van 2008 gaf het faillissement van sommige banken aan dat de rentetarieven voor interbancaire leningen inderdaad niet risicovrij waren, zoals eerder werd aangenomen. Veel derivatenbeleggingen vertoonden een significant tegenpartijrisico omdat transacties niet onderpand waren of margin calls.

Een dergelijk tegenpartijrisico leidde tot het faillissement van investeringsbankgigant Lehman Brothers. Als tegenpartij van 930.000 derivatentransacties, die ongeveer 5% van de wereldwijde derivatenactiviteit vertegenwoordigen, was de bank niet in staat om onder haar verpletterende schuld van $ 619 miljard uit te kruipen en sloot uiteindelijk haar deuren voorgoed.1

Door onderpand gedekte versus niet door onderpand gedekte derivaten

Derivaten die over-the-counter (OTC) verhandelen, maken gebruik van standaard ISDA-overeenkomsten die vaak Credit Support Annex (CSA’s) bevatten, dit zijn clausules die toelaatbare kredietmitiganten voor een transactie schetsen, zoals verrekening en onderpand. Transacties met onderpand brengen minder tegenpartijrisico met zich mee, omdat het onderpand kan worden gebruikt om eventuele verliezen goed te maken. Als dergelijk onderpand onder een bepaalde drempel valt, kan er meer worden ingekocht.

Verschillen in risicoprofielen tussen door zekerheden gedekte en niet door onderpand gedekte transacties leiden steevast tot uiteenlopende discontovoeten voor waardering. Als de minst risicovolle van de twee, moeten derivaten met onderpand worden gewaardeerd tegen risicovrije rentetarieven.

OIS-discontering en risicovrije tarieven voor door onderpand gedekte derivaten

Standaard CSA-overeenkomsten beperken verliezen door dagelijkse onderpandoproepen verplicht te stellen om te voorkomen dat tegenpartijen sluiten. Tegen deze achtergrond is de natuurlijke keuze voor de risicovrije discontovoet doorgaans een soort daggeldrente. Dit wordt “OIS-korting” of “CSA-korting” genoemd. Overnight rentecurves kunnen worden afgeleid uit overnight index swaps (OIS).

Voorafgaand aan de financiële crisis was er weinig verschil tussen de overnight yield curve en de yieldcurve afgeleid van swaprentes. Tijdens de crisis zijn de spreads tussen de twee rentecurves aanzienlijk groter geworden. Hoewel ‘overnight index swaps’ relatief recent zijn geïntroduceerd, beschikken ontwikkelde landen als Japan en Zwitserland over een zeer liquide OIS, waardoor betrouwbaardere waarderingen mogelijk zijn.3

Hoewel landen die niet voldoende liquide OIS-markten hebben, moeite kunnen hebben met het bepalen van de waarderingen, kunnen ze steunen op tijdelijke oplossingen die het creëren van synthetische cross-currency OIS met zich meebrengen die een liquide OIS-curve als basis gebruikt, en een cross-currency basisspread toepassen om een ​​lokale valuta af te leiden. OIS-curve. Als opties worden gedekt en de optiemarge een daggeldrente oplevert, kan OIS-discontering worden toegepast. In de regel leveren call-opties lagere waarden op, terwijl put-opties hogere waarden vertonen.