Investeren in verzamelbare auto’s: toptips en risico’s

Miljoenen Amerikanen zijn betrokken bij het inzamelen van auto’s. De oude muscle car of Britse roadster die je op de universiteit hebt gekocht, heeft misschien nog steeds een ereplaats in je garage en wordt gebruikt als weekendcruiser. Een gerestaureerde vintage Volkswagen Kever of Lincoln Continental met zelfmoorddeur kan voor minder dan $ 20.000 worden gekocht, jarenlang licht gereden en vervolgens met een (waarschijnlijk bescheiden) winst worden verkocht.

Maar hoe zit het met hoogwaardige verzamelobjecten die zeven of acht cijfers kosten? Ze zijn niet voor iedereen, maar vermogende individuen kunnen ze gebruiken om hun bezit te diversifiëren, geld te verdienen en misschien zelfs af en toe te rijden.

De markt voor klassieke auto’s

De markt voor klassieke auto’s heeft het het afgelopen decennium beter gedaan dan Historic Automobile Group International (HAGI) volgt de automarkt voor verzamelaars met een aantal indexen. De breedste is de HAGI Top Index, die vintage verzamelauto’s van Porsche, Ferrari, Bugatti, Alfa Romeo en andere merken volgt. De Top Index steeg 33,78% voor het jaar 2019 en meer dan 500% in de voorgaande 10 jaar dankzij de toenemende wereldwijde rijkdom die op jacht was naar een beperkt aantal superverzamelauto’s. De Hagerty.

Aan de bovenkant van de klassieke automarkt – die verkopen voor meer dan $ 1 miljoen – vind je relatief obscure oudere merken zoals Hispano-Suiza en Delahaye, evenals namen die vandaag de dag nog steeds bekend zijn, zoals Rolls- Royce en Jaguar. Zelfs merken die niet bekend staan ​​om hun high-end exoten, kunnen inbaar worden: Toyota’s ( TM ) prachtige 2000GT, gebouwd tussen 1967 en 1970, kan op een veiling meer dan een miljoen dollar opleveren. Een Packard Twelve 1108 Dietrich uit 1934 werd eerder dit jaar voor 3,6 miljoen dollar verkocht en een McLaren F1 uit 1998 voor 13,75 miljoen dollar.

Wat maakt een auto verzamelbaar

Auto’s met historisch belang – auto’s die pionierden op het gebied van nieuwe technologie of de lat hoger leggen voor de verwachtingen van de consument – kunnen verzamelobjecten worden, vooral als ze zeldzaam en mooi zijn. (Er goed uitzien is een voordeel.) Een racegeschiedenis draagt ​​bij aan de allure van een auto, net als de associatie met een gerespecteerde ontwerper, racer of bouwer zoals Raymond Loewy of Carroll Shelby. Eerder bezit van beroemdheden kan ook helpen, vooral als het individu wordt geassocieerd met auto’s, zoals Steve McQueen, Paul Newman of James Garner. De duurste verzamelauto’s combineren deze attributen.

Als vuistregel geldt: als de foto van tienerjongens aan de muur is geplakt, kijk je in de goede richting. Als die jongens opgroeien, willen ze de dingen kopen die hen in hun jeugd gelukkig hebben gemaakt.

De automarkt weerspiegelt de markt voor kunst. Het is een investering die u genieten van esthetisch en het kan ook zorgen voor een valuta- hedge sinds voertuigen kunnen worden vervoerd naar landen met gunstige wisselkoersen.

Risico’s voor auto-investeringen

Net zoals de meeste investeringen vergoedingen met zich meebrengen, geldt dat ook voor het bezit van klassieke auto’s. Dit is tastbaar persoonlijk bezit en u bent concoursstaat  – doorgaans wordt overwogen om een ​​oudere auto in een showroom-nieuwstaat te brengen met originele of exacte reproducties van onderdelen, verf en carrosserie – kan nog eens zeven cijfers kosten. Dan zijn er doorlopende onderhoudskosten, opslagkosten en verzekeringen. Winsten uit de uiteindelijke verkoop van de auto zullen waarschijnlijk ook commissies / consignatiekosten, transactiekosten en transportkosten met zich meebrengen, omdat de kans groot is dat u geen Bugatti achter een U-Haul gaat slepen.

Het is riskant om een ​​nieuwe of nieuwe auto te kopen omdat u denkt dat deze op een dag inbaar zal zijn. Natuurlijk kun je geluk hebben, maar de kans is groot dat je geen goedkopere auto kunt kopen en verwacht dat deze in een relatief korte periode miljoenen waard zal zijn.

Toen de Dodge Viper begin jaren negentig werd gelanceerd, lieten sommige verzamelaars ze weg als investeringen, in de overtuiging dat de agressief vormgegeven sportwagen met een toen belachelijk krachtige 400 pk zeker in waarde zou stijgen. Maar je kunt momenteel een Viper uit 1993 (het eerste volledige productiejaar) kopen voor minder dan $ 40.000. Ze kosten meer dan $ 50.000 nieuw. Deze investeerders hebben er misschien van genoten om met hun auto te pronken en af ​​en toe over een open weg te rennen, maar met inflatie, onderhoud, verzekering, opslag en alternatieve kosten verdienden ze zeker geen geld.

Hetzelfde gebeurde een paar decennia eerder, toen Cadillac in advertenties aankondigde dat de Eldorado uit 1976 de laatste cabriolet zou zijn die het merk aanbood. Het was niet zo. Je kunt nu goed verzorgde Eldorado-cabrio’s uit die vintage vinden voor minder dan $ 25.000. Ze kosten $ 11.000 nieuw, dat is $ 47.000, gecorrigeerd voor inflatie.

Betaalbare opties? Niet echt

Je zou kunnen stellen dat de Amerikaanse Viper en Eldorado zich aan het betaalbare einde van het verzamelspectrum bevinden; niet het high-end spul dat meestal uit Europa komt. Maar dezelfde onzekerheid geldt voor de high-end markt. In 1974 verkocht Ferrari de Dino 246 GT voor $ 14.500 en de 308 GT4 Dino voor een aanzienlijk hogere $ 22.000. Op dit moment noemt Hagerty de gemiddelde prijs van een Ferrari 308 GT4 uit 1974 op $ 49.000 en een Ferrari Dino 246 GTS uit hetzelfde jaar voor maar liefst $ 417.000.

Dus, wat zijn de ultieme verzamelbare auto’s? Het is moeilijk definitief te zeggen. Smaken veranderen in de loop van de tijd, privéverkopen zijn moeilijk te volgen en de bovenkant van de verzamelaarsmarkt richt zich op buitengewoon zeldzame auto’s met een verschillende geschiedenis. De lijst met verkopen waarvan wordt bevestigd dat ze meer dan $ 30 miljoen aan voor inflatie gecorrigeerde dollars bedragen, is echter extreem kort.

Het Britse veilinghuis Bonhams verkocht in 2014 een Ferrari 250 GTO uit 1962 voor $ 38,1 miljoen, de hoogste bevestigde en gepubliceerde prijs die ooit voor een auto is betaald. De raceauto werd op het hoogtepunt van zijn carrière bestuurd door de legendarische coureur Stirling Moss. (Nog eens 250 GTO overschreed naar verluidt $ 50 miljoen in een privéverkoop.) In 2010 kocht het Mullin Automotive Museum een ​​van de vier pijnlijk mooie Bugatti 57SC Atlantic die ooit gebouwd waren voor wat een insider beschreef als tussen $ 30 miljoen en $ 40 miljoen. In 2013 werd een Mercedes-Benz W196 Silver Arrow uit 1954 – de enige auto in zijn soort die niet in een museum stond – op een veiling in het VK verkocht voor $ 29,7 miljoen.

Het komt neer op

Verzamelaar van hoogwaardige auto’s worden, kan een behoorlijk aanzienlijke investering vergen en brengt niet onbelangrijke transportkosten met zich mee. Naarmate smaak en economie veranderen, kan wat ooit het losgeld van een koning waard was, afgeschreven worden tot slechts een prinselijke som, dus kies zorgvuldig. Rood en Italiaans zijn vaak goede gokjes, maar let op de te schuimige markten.

Zo konden rijke Japanse kopers in de tweede helft van de jaren tachtig niet genoeg Ferrari’s kopen en zagen de prijzen een ongelooflijke piek en vervolgens een zeepbel. Toen de Japanners stopten met kopen, daalden die prijzen met een groot percentage. Koop kwaliteit (een goed voorbeeld zal altijd verhandelbaar zijn en een premie vragen), ken uw demografische en marktfactoren en zorg ervoor dat u niet koopt terwijl u zich in bellengebied bevindt.