S&P 500 versus Russell 1000: wat is het verschil?

S&P 500 vs. Russell 1000: een overzicht

De  Standard & Poor’s 500 Index  (S&P 500) en de Russell 1000 Index volgen beide aandelen van beursgenoteerde bedrijven en worden beide beschouwd als large-cap aandelenindices, met aandelen van bedrijven met een waarde van meer dan $ 10 miljard. Dat gezegd hebbende, er zijn enkele verschillen tussen de twee, waaronder hoe goed ze de huidige markt weerspiegelen, de samenstelling, kwalificaties voor opname van aandelen in elke index en risico’s die verband houden met al deze factoren.

S&P 500 tegen Russell 1000

Buiten de Dow Jones Industrial Average (DJIA) is de S&P 500 de bekendste barometer voor largecapaandelen in de Verenigde Staten. De index bestaat al sinds 1923, maar kreeg zijn huidige indeling in 1957. Zoals de naam al doet vermoeden, is hij samengesteld uit 500 van de grootste beursgenoteerde bedrijven in het land. De index wordt gebruikt als benchmark voor tientallen onderlinge fondsen en exchange-traded funds (ETF’s).

De Russell 1000 is een relatief nieuwere index, die in 1984 is gestart. Hij is ook minder bekend dan de S&P 500, maar vertegenwoordigt een vergelijkbare brede beursprestatie. Het wordt beheerd door FTSE Russell en is een subset van de bredere Russell 3000 Index, die 3.000 aandelen omvat die goed zijn voor meer dan 98% van de totale beurskapitalisatie. De 1.000 grootste aandelen gaan naar de Russell 1000 Index en de kleinere 2.000 gaan naar de bekendere Russell 2000  small-capindex.

Aangezien de ene index 500 aandelen bevat en de andere 1000, is de samenstelling van de twee indices duidelijk verschillend. Terwijl de S&P 500 voornamelijk bestaat uit large-capaandelen, verzamelt de Russell 1000 meer mid-capaandelen om zijn portefeuillesamenstelling te vullen.

De S&P 500 en Russell 1000 bepalen opname met behulp van relatief vergelijkbare methodologieën. Om te worden opgenomen, vereisen beide indices dat hun componenten worden gedefinieerd als ‘Amerikaanse bedrijven’. Ze kijken allebei naar factoren zoals waar het bedrijf zijn hoofdkantoor heeft, waar het inkomsten genereert en waar de meeste van zijn activa zich bevinden. Aandelen moeten ook worden verhandeld op de New York Stock Exchange (NYSE) of de NASDAQ.

Aandelenkoersen veranderen elke minuut van elke werkdag. Daarom veranderen de waarden van beursgenoteerde bedrijven voortdurend, en het is aan de beheerders van een index om deze veranderingen bij te houden om de huidige tijd weer te geven. Het proces van het wijzigen van de weging van activa in een portefeuille wordt rebalancing genoemd. De S&P 500 en Russell 1000 veranderen echter op verschillende schema’s.

De S&P 500 herstelt zijn portefeuille op kwartaalbasis, terwijl de Russell 1000 slechts eenmaal per jaar aan het einde van het tweede kwartaal opnieuw in evenwicht wordt gebracht. Hoewel het misschien niet zo’n groot probleem lijkt, kan de updatefrequentie van invloed zijn op hoe goed beleggingsfondsen en ETF’s die aan de index zijn gekoppeld, kunnen presteren ten opzichte van de markt. Hoe langzamer een index opnieuw in evenwicht wordt gebracht, hoe langer het duurt voordat deze representatief is voor de huidige markt.

De midcap-samenstelling van de Russell 1000 wordt weergegeven door de mediane marktkapitalisatie van zijn aandelen. Vanaf januari 2021 had de S&P 500 een mediane marktkapitalisatie van $ 25,6 miljard, vergeleken met de gemiddelde marktkapitalisatie van de Russell 1000 van $ 12,4 miljard eind december 2020.1  Dit onderscheid is belangrijk omdat mid-capaandelen doorgaans een hogere risico, hoger rendement potentieel profiel. Daarom moet de Russell 1000 Index als iets riskanter worden beschouwd dan de S&P 500.

Gesloten fondsen, onderlinge fondsen, ETF’s en schaars verhandelde aandelen komen niet in aanmerking voor opname in beide indexen. Het enige kleine verschil tussen de indices hier is dat Business Development Corporations (BDC’s) in aanmerking komen voor de S&P 500, maar niet voor de Russell 1000.