Beleggingsbeheer

Wat is vermogensbeheer?

Beleggingsbeheer verwijst naar het omgaan met financiële activa en andere beleggingen – niet alleen het kopen en verkopen ervan. Het management omvat het uitdenken van een korte- of langetermijnstrategie voor het verwerven en afstoten van portefeuillebelangen. Het kan ook bank, budgetterings- en belastingdiensten en -taken omvatten.

De term verwijst meestal naar het beheren van de holdings binnen een investeringsportefeuille en het verhandelen ervan om een ​​specifiek investeringsdoel te bereiken. Beleggingsbeheer wordt ook wel geldbeheer, portefeuillebeheer of vermogensbeheer genoemd.

De basisprincipes van vermogensbeheer

Professioneel beleggingsbeheer streeft ernaar om bepaalde beleggingsdoelstellingen te verwezenlijken in het voordeel van klanten wier geld zij moeten overzien. Deze klanten kunnen individuele beleggers zijn of institutionele beleggers zoals pensioenfondsen, pensioenregelingen, overheden, onderwijsinstellingen en verzekeringsmaatschappijen.

Beleggingsbeheerdiensten omvatten activaspreiding, analyse van financiële overzichten, aandelenselectie, monitoring van bestaande investeringen en portefeuillestrategie en -implementatie. Beleggingsbeheer kan ook financiële planning en adviesdiensten omvatten, waarbij niet alleen toezicht wordt gehouden op de portefeuille van een klant, maar deze ook wordt gecoördineerd met andere activa en levensdoelen. Professionele managers hebben te maken met een verscheidenheid aan verschillende effecten en financiële activa, waaronder obligaties, aandelen, grondstoffen en onroerend goed. De beheerder kan ook echte activa beheren, zoals edele metalen, grondstoffen en kunstwerken. Managers kunnen helpen investeringen af ​​te stemmen op pensioen- en vermogensplanning, evenals vermogensdistributie.

Bij bedrijfsfinanciering houdt investeringsbeheer in dat de materiële en immateriële activa van een bedrijf worden onderhouden, verantwoord en goed worden gebruikt.

Volgens een jaarlijkse studie van onderzoeks- en adviesbureau Willis Towers Watson en de financiële krant Pensions & Investments groeit de vermogensbeheerindustrie. Op basis van de gecombineerde belangen van de 500 grootste vermogensbeheerders, had de wereldwijde sector in 2018 ongeveer 93,8 biljoen dollar aan activa onder beheer (AUM). Dit cijfer bedroeg eind 2019 meer dan 100 biljoen dollar, maar in de nasleep van de COVID- 19 pandemie, was de waarde van de bedrijven aanzienlijk gedaald.

Een beleggingsbeheerder runnen

Het runnen van een vermogensbeheerbedrijf brengt veel verantwoordelijkheden met zich mee. Het bedrijf moet professionele managers inhuren om te handelen, op de markt te brengen, af te wikkelen en rapporten voor klanten op te stellen. Andere taken zijn onder meer het uitvoeren van interne audits en het onderzoeken van individuele activa – of activaklassen en industriële sectoren.

Afgezien van het inhuren van marketeers en het trainen van managers die de stroom van investeringen aansturen, moeten degenen die aan het hoofd staan ​​van investeringsbeheermaatschappijen ervoor zorgen dat ze zich binnen de wettelijke en regelgevende beperkingen houden, interne systemen en controles onderzoeken, rekening houden met de cashflow en transacties en fondswaarderingen naar behoren bijhouden.

In het algemeen moeten investeringsmanagers die ten minste $ 25 miljoen aan activa onder beheer (AUM) hebben of die advies geven aan investeringsmaatschappijen die beleggingsfondsen aanbieden, geregistreerde investeringsadviseurs (RIA) zijn. Als geregistreerde adviseur moeten ze zich registreren bij de Securities and Exchange Commission (SEC) en staatsbeheerders van effecten. Het betekent ook dat ze de fiduciaire plicht tegenover hun klanten aanvaarden. Als fiduciair beloven deze adviseurs te handelen in het belang van hun cliënt of worden zij strafrechtelijk aansprakelijk gesteld. Bedrijven of adviseurs die minder dan $ 25 miljoen aan activa beheren, registreren zich doorgaans alleen in de staat waarin ze actief zijn.

Beleggingsbeheerders worden meestal vergoed via een beheervergoeding, meestal een percentage van de waarde van de portefeuille die voor een klant wordt aangehouden. De beheerkosten variëren van 0,35% tot 2% per jaar. Bovendien zijn vergoedingen doorgaans op een geleidelijke schaal: hoe meer activa een klant heeft, hoe lager de vergoeding waarover hij kan onderhandelen. De gemiddelde beheervergoeding bedraagt ​​circa 1%.

Plus- en minpunten van vermogensbeheer

Hoewel de sector voor beleggingsbeheer lucratieve opbrengsten kan opleveren, zijn er ook belangrijke problemen bij het runnen van een dergelijk bedrijf. De inkomsten van beleggingsbeheermaatschappijen houden rechtstreeks verband met het marktgedrag. Door deze directe verbinding is de winst van het bedrijf afhankelijk van marktwaarderingen. Een grote daling van de activaprijzen kan een daling van de inkomsten van het bedrijf veroorzaken, vooral als de prijsverlaging groot is in vergelijking met de lopende en gestage bedrijfskosten. Ook kunnen klanten ongeduldig zijn in moeilijke tijden en dalende markten, en zelfs bovengemiddelde fondsprestaties zijn mogelijk niet in staat om de portefeuille van een klant te ondersteunen.

Voordelen

• Professionele analyse

• Voltijdse toewijding

• Mogelijkheid om de markt te timen of beter te presteren dan de markt

• Mogelijkheid om portfolio te beschermen in tijden van storing