Investeerder definitie

Wat is een investeerder?

Een investeerder is een persoon of een andere entiteit (zoals een bedrijf of een beleggingsfonds ) die kapitaal vastlegt in de verwachting financiële opbrengsten te ontvangen. Beleggers vertrouwen op verschillende financiële instrumenten om een rendement te behalen en belangrijke financiële doelstellingen te bereiken, zoals het opbouwen van pensioensparen, het financieren van een hbo-opleiding of alleen maar in de loop van de tijd extra vermogen vergaren.

Er bestaat een grote verscheidenheid aan beleggingsinstrumenten om doelen te bereiken, waaronder (maar niet beperkt tot) aandelen, obligaties, grondstoffen, onderlinge fondsen, exchange-traded funds (ETF’s), opties, futures, deviezen, goud, zilver, pensioenregelingen en vastgoed. Beleggers kunnen kansen vanuit verschillende invalshoeken analyseren en geven er over het algemeen de voorkeur aan om het risico te minimaliseren en tegelijkertijd het rendement te maximaliseren.

Een investeerder onderscheidt zich doorgaans van een handelaar. Een belegger zet kapitaal in om te gebruiken voor winst op lange termijn, terwijl een handelaar ernaar streeft kortetermijnwinsten te genereren door steeds weer effecten te kopen en verkopen.

Beleggers genereren doorgaans rendement door kapitaal in te zetten als beleggingen in eigen vermogen of schuld. Investeringen in aandelen omvatten eigendomsbelangen in de vorm van bedrijfsaandelen die naast het genereren van vermogenswinsten dividenden kunnen uitkeren. Schuldinvesteringen kunnen worden verstrekt in de vorm van leningen aan andere personen of bedrijven, of in de vorm van het kopen van obligaties die zijn uitgegeven door overheden of bedrijven die rente betalen in de vorm van coupons.

Investeerders begrijpen

Investeerders zijn geen uniform stel. Ze hebben verschillende risicotoleranties, kapitaal, stijlen, voorkeuren en tijdsbestekken. Sommige beleggers geven bijvoorbeeld de voorkeur aan beleggingen met een zeer laag risico die tot conservatieve winsten zullen leiden, zoals depositocertificaten en bepaalde obligatieproducten. Andere investeerders zijn echter eerder geneigd om extra risico te nemen in een poging meer winst te maken. Deze beleggers kunnen beleggen in valuta’s, opkomende markten of aandelen, terwijl ze dagelijks te maken hebben met een achtbaan van verschillende factoren.

Er kan ook een onderscheid worden gemaakt tussen de termen ‘investeerder’ en ‘handelaar’ in die zin dat beleggers posities doorgaans jaren tot decennia aanhouden (ook wel een ‘positiehandelaar’ of ‘koop- en houdinvesteerder’ genoemd), terwijl handelaren doorgaans posities voor kortere periodes aanhouden.. Handelaren in de hoofdhuid houden posities bijvoorbeeld slechts enkele seconden vast. Swingtraders daarentegen zoeken posities die van enkele dagen tot meerdere weken worden ingenomen.

Institutionele beleggers zijn organisaties zoals financiële bedrijven of onderlinge fondsen die omvangrijke institutionele beleggers vaak een veel grotere marktmacht en invloed op de markten dan individuele particuliere beleggers.

Passieve versus actieve investeerders

Beleggers kunnen ook verschillende marktstrategieën toepassen. Passieve beleggers hebben de neiging om de componenten van verschillende marktindexen te kopen en aan te houden, en kunnen hun allocatiegewichten aan bepaalde activaklassen optimaliseren op basis van regels zoals Modern Portfolio Theory ’s (MPT) gemiddelde variantie-optimalisatie. Anderen kunnen aandelenselectie zijn die beleggen op basis van fundamentele analyse van de financiële overzichten van ondernemingen en financiële ratio’s – dit zijn actieve beleggers.

Een voorbeeld van een actieve benadering zijn de “waardebeleggers” die aandelen willen kopen met lage aandelenkoersen in verhouding tot hun boekwaarde. Anderen proberen misschien op lange termijn te beleggen in “groeiaandelen” die op dit moment misschien geld verliezen, maar snel groeien en veelbelovend zijn voor de toekomst.

Passief (geïndexeerd) beleggen wordt steeds populairder, waarbij het actieve beleggingsstrategieën als de dominante logica op de aandelenmarkt inneemt. De groei van goedkope beleggingsfondsen met streefdatum, op de beurs verhandelde fondsen en robo-adviseurs zijn gedeeltelijk verantwoordelijk voor deze sterke stijging van de populariteit.