Hoe werkt het ISIN-nummeringssysteem? - KamilTaylan.blog
24 juni 2021 18:09

Hoe werkt het ISIN-nummeringssysteem?

Hoe werkt het ISIN-nummeringssysteem?

Het International Securities Identification Numbering-systeem (ISIN) definieert een internationale norm die is opgesteld door de International Organization for Standardization (ISO), waarbij ISO6166: 2013 de nieuwste incarnatie markeert.

Het systeem codeert effecten die aandelen, obligaties, opties en futures omvatten met unieke identificatienummers. ISIN-ID’s worden beheerd door een National Numbering Agency (NNA) in elk land dat het systeem momenteel gebruikt en werkt net als serienummers.

Inzicht in het ISIN-nummeringssysteem

Geschiedenis van het ISIN-nummeringssysteem

Dit complexe nummeringssysteem dateert uit 1981, maar werd pas in 1989 algemeen gebruikt, toen de groep van 30 (G30) -landen opriep tot brede acceptatie. ISO kwam een ​​jaar later bij het systeem en gebruikte de ISO 6166-norm als de eerste referentie.

Belangrijkste leerpunten

  • Het International Securities Identification Numbering-systeem (ISIN) codeert effecten die aandelen, obligaties, opties en futures omvatten met unieke identificatienummers.
  • Een ISIN-identificatiecode heeft 12 alfanumerieke tekens en omvat het land waarin het uitgevende bedrijf is gevestigd, de specifieke beveiligingsidentificatie en een laatste teken dat als beveiligingscontrole fungeert.

ISIN-gegevens werden op schijf gedistribueerd tot het begin van de 21e eeuw toen de overdracht naar internet ging. De Europese Unie (EU) heeft in 2004 een extra stap gezet door het systeem verplicht te stellen voor een groot deel van zijn wettelijke rapportagebehoeften.

Elementen van het ISIN-nummer 

Een ISIN-identificatiecode heeft 12 alfanumerieke tekens en is gestructureerd om het volgende te omvatten:

1. het land waarin de uitgevende onderneming haar hoofdkantoor heeft

2. het specifieke beveiligingsidentificatienummer

3. een laatste personage dat fungeert als veiligheidscontrole om fraude of misbruik af te schrikken 

De eerste twee cijfers zijn gereserveerd voor het land van herkomst of het hoofdkantoor van het uitgevende bedrijf. De tweede groep, die negen tekens lang is, is gereserveerd voor het unieke identificatienummer van de beveiliging. Het laatste cijfer, bekend als een “controlecijfer”, verzekert de authenticiteit van de code en verlaagt de frequentie van fouten of misbruik.

De middelste negen cijfers van het ISIN-systeemnummer worden beheerd door het nummerbureau van het lokale land, dat in de Verenigde Staten het CUSIP Service Bureau wordt genoemd.

Dit bureau is opgericht om het nummeringssysteem voor effecten te verbeteren door een nationale standaard voor de financiële sector te ontwikkelen. Het CUSIP-servicebureau werd voor het eerst opgericht in 1964 en blijft het nummeringssysteem handhaven via een raad van toezicht.

1:51

Voorbeelden van ISIN-nummers

Een ISIN-ID voor het aandelencertificaat van een fictief Amerikaans bedrijf kan er als volgt uitzien:

US-000402625-0 (vereenvoudigde streepjes opgenomen)

De landcode, “US”, wordt aan het begin geplaatst, gevolgd door het negencijferige CUSIP-nummer voor de specifieke beveiliging, waarbij het laatste cijfer fungeert als controlecijfer. Aan de andere kant kan een fictief aandelencertificaat van een Japans bedrijf een ISIN-ID hebben die er als volgt uitziet:

JP-000K0VF05-4  (vereenvoudigde streepjes)

De middelste negen cijfers van ISIN-nummers zijn door de computer gegenereerd in een complexe algoritmische formule. Dit nummeringsproces is van cruciaal belang om te helpen beschermen tegen vervalsing, fraude en vervalsing.

Momenteel wordt een ISIN-identificatiecode gebruikt om de meeste soorten effecten te nummeren, inclusief maar niet beperkt tot aandelen, participaties, certificaten van aandelen; schuldinstrumenten  (inclusief obligaties, gestripte coupons en hoofdsommen), T-bills, rechten,  warrants; derivaten; grondstoffen en valuta.

Een ISIN-ID omvat geen specifiek handelsplatform. Een andere reeks nummers, meestal een  MIC (Market Identifier Code) of drieletterige uitwisselingscode, is nodig om locatie-informatie vast te leggen die de primaire identificatiecodes aanvult.