Individueel overdrachtsquotum (ITQ)
Wat is een individueel overdrachtsquotum?
Een individueel overdrachtsquota (ITQ) is een quotum dat door een bestuursorgaan aan individuen of bedrijven wordt opgelegd en dat de productie van een goed of dienst beperkt. Als de houder van een quotum niet de maximale hoeveelheid produceert zoals bepaald in het quotum, mag hij het resterende deel aan een andere partij overdragen.
Belangrijkste leerpunten
- Een individuele overdrachtsquota (ITQ) is een quotum dat wordt opgelegd om de output van een goed of dienst te beperken.
- ITQ’s worden veel gebruikt in de visserij, waar bezorgdheid bestaat over overbevissing en het behoud van de duurzaamheid van vissoorten.
- Critici merken echter op dat veel ITQ-houders hun rechten verhuren aan anderen, waardoor ze een groot deel van de waarde van het quotum kunnen binnenhalen zonder enig werk te hoeven doen.
Inzicht in individuele overdrachtsquota (ITQ)
ITQ’s worden gebruikt om de output van een goed of dienst te beperken. Als gevolg van een importovereenkomst met een ander land kan een regering bijvoorbeeld een ITQ willen opleggen aan binnenlandse tarweboeren. Door elke boer een ITQ op te leggen, kan de overheid de totale productie van tarwe beperken.
Hoe ITQ’s werken
ITQ’s worden het meest gebruikt in de visserijsector. In dit voorbeeld is een ITQ een vergunning om elk jaar een bepaald aantal vissen per soort te oogsten. Aan vissers wordt een quotum toegekend op basis van de vangstgrootte in voorgaande jaren. Quotahouders krijgen vangstbeperkingen op basis van de duurzaamheid van de vissoort.
In sommige gevallen zijn de vergunningen waardevoller geworden dan vissen. Vissers die generaties lang niet in het bedrijf zijn geweest, krijgen geen quotum en moeten deze dus van houders kopen. In Canada klagen vissers dat quotumhouders de prijzen blijven verhogen tot het punt waarop het onrendabel is om te vissen.
De non-profitorganisatie Ecotrust Canada merkt op: “ITQ’s hebben het eigendom van afwezigen en het leasen van quotabevorderd. Zodra scheepseigenaren hun oorspronkelijke quotum hebben gekregen, gaan velen met pensioen of zijn ze niet langer actieve vissers. opbrengsten van quota leasevergoedingen. “
In een opiniestuk voorThe Tyee merkten de auteurs Evelyn Pinkerton, Kim Olsen, Joy Thorkelson en Art Davidson op dat heilbot ITQ’s in 2015 huurden voor $ 7 tot $ 9 per pond, toen de landingsprijs $ 8,25 tot $ 9,50 per pond bedroeg. Dat betekende dat quota-eigenaren meer dan 85% van de aangevoerde waarde overnamen, waardoor vissers flinterdunne winstmarges overbleven om de bemanning, de exploitatie van schepen en de monitoringkosten te betalen.
In IJsland en Nieuw-Zeeland, die de langst bestaande ITQ-systemen hebben, rapporteren onderzoekers dat quota leasevergoedingen ongeveer 70% van de waarde van de vangst vertegenwoordigen, en dat kleine boten uit de visserij werden gedwongen door toezicht op de kosten.
Dit wil niet zeggen dat ITQ’s niet zijn opgeschoven naar het doel van een duurzamere visserij.