Belangrijke financiële ratio’s voor productiebedrijven
Een productiebedrijf heeft een efficiënt gebruik van inventaris, apparatuur en personeel nodig om zijn producten te ontwikkelen. Een bedrijf gebruikt de volgende financiële ratio’s om zijn bedrijf te evalueren. Deze ratio’s kunnen ook worden gebruikt om de geschiktheid van bewerkingen te meten en om te bepalen hoe goed het fabricageproces verloopt. Deze financiële ratio’s zijn even nuttig voor een investeerder die een beter begrip van een productiebedrijf wil krijgen.
Omloopsnelheid van de voorraad
De omloopsnelheid van de voorraad meet de effectiviteit van het productieproces van een bedrijf. Deze verhouding geeft aan hoe vaak een bedrijf zijn voorraad verkoopt en vervangt gedurende een bepaalde periode. Het wordt gemeten door de kosten van verkochte goederen te delen door het gemiddelde saldo in de voorraad.
Bedrijven kunnen deze verhouding gebruiken om betere beslissingen te nemen over hun prijzen, productie, marketing en nieuwe voorraadorders.
Een investeerder moet een waakzaam oog houden voor een omzetratio die hoog is, aangezien een lage berekening een indicator is dat een productiebedrijf te veel voorraad verwerkt. Hierdoor loopt de productie-entiteit een groter risico op veroudering van voorraden of diefstal van bedrijfseigendommen.
Onderhoudskosten naar totale uitgaven
Een productiebedrijf kan apparatuur of machines gebruiken tijdens het productieproces van zijn goederen. Een kritische maatstaf voor de duurzaamheid van langetermijnactiviteiten is het vergelijken van reparatie- en onderhoudskosten met de totale kosten.
Een laag aandeel reparatiekosten duidt op een van de twee dingen. Ten eerste beschikt een bedrijf over duurzame vaste activa die niet veel doorlopend onderhoud vergen. Ten tweede kan een bedrijf ervoor kiezen om eenvoudig apparatuur te vervangen door nieuwere, betrouwbaardere zware machines. In beide gevallen krijgt een investeerder inzicht in de strategische langetermijnplanning van het management om beschikbare technologie te implementeren.
Verhouding omzet per werknemer
Door de totale omzet van een productiebedrijf te delen door het aantal werknemers, worden de inkomsten per werknemer gegenereerd. Een investeerder gebruikt de berekening om de technologische efficiëntie van een entiteit te bepalen.
Het personeelsverloop is van invloed op de omzet per werknemer van een bedrijf.
Twee productiebedrijven verdienden bijvoorbeeld elk $ 10 miljoen aan inkomsten. Het ene productiebedrijf heeft echter 50 werknemers, het andere 20. Ervan uitgaande dat ze soortgelijke goederen produceren, kan het bedrijf met 50 werknemers inefficiënt werken. Als alternatief past het bedrijf met 20 werknemers theoretisch efficiëntere technologieën toe met meer mogelijkheden.
Voor een investeerder is deze maatstaf belangrijk, aangezien het bedrijf met 20 werknemers op de lange termijn financieel beter kan worden benut.
Belangrijkste leerpunten
- Productiebedrijven moeten hun inventaris, apparatuur en personeel efficiënt gebruiken om hun producten te ontwikkelen.
- Bedrijven gebruiken verschillende financiële ratio’s om te bepalen hoe efficiënt ze werkelijk zijn.
- Beleggers kunnen deze informatie gebruiken om te bepalen hoe waardevol bedrijven zijn om te investeren.
- Financiële ratio’s voor productiebedrijven omvatten hoe goed ze voorraad omzetten, hun onderhoudskosten in kosten en hun inkomsten per werknemer.
Totale productiekosten per eenheid minus materialen
Een productiebedrijf maakt talloze kosten tijdens het ontwikkelen en vervaardigen van een product. Hoewel de directe materialen van het product gemakkelijk te traceren zijn, zijn de talrijke andere factoren en kosten die in een goed terechtkomen, misschien niet zo gemakkelijk te identificeren. Daarom verdeelt deze financiële maatstaf de totale productiekosten, exclusief directe materialen, door het aantal geproduceerde eenheden. Een investeerder kan dit cijfer gebruiken door te bepalen hoeveel overhead nodig is om een goed te produceren en hoe efficiënt het proces van een bedrijf wordt vergeleken met andere entiteiten.
Productiekosten tot totale uitgaven
Een productiebedrijf maakt kosten tijdens het produceren van een product, evenals indirecte kosten die nodig zijn om het bedrijf te runnen. Vanuit het standpunt van een investeerder is het wenselijker om te zien dat een meerderheid van de kosten rechtstreeks verband houdt met de productie, in tegenstelling tot andere uitgaven, waaronder salarissen van toezichthouders of huur van gebouwen. Productiekosten ten opzichte van totale uitgaven is een financiële maatstaf die deze verhouding meet. Een hoger berekend resultaat geeft aan dat meer kosten zijn toe te schrijven aan de kosten die direct nodig zijn om het product te vervaardigen.
Rendement op nettoactiva
Een productiebedrijf gebruikt zijn vaste activa – voornamelijk voorraden en apparatuur – om inkomsten te genereren. Om deze reden is een belangrijke financiële maatstaf het rendement op het nettovermogen.
Door het nettoresultaat van een fabriek te delen door het nettovermogen van de divisie, kan een productiebedrijf meten hoe succesvol delen van zijn bedrijf zijn in het gebruiken van zijn activa om winst te maken voor het bedrijf.
Een investeerder moet deze ratio gebruiken om de meest efficiënte productiebedrijven te bepalen.
Het rendement op het nettovermogen is ook goed voor de verplichtingen van een bedrijf.
Marge-ratio per eenheidsbijdrage
De contributiemarge-ratio wordt berekend door het verschil tussen de totale inkomsten en de totale variabele kosten te nemen en dit cijfer te delen door de totale inkomsten.
Producten die bijvoorbeeld worden verkocht voor $ 1.000 met $ 300 aan variabele kosten, hebben een contributiemarge van 70% (($ 1.000 – $ 300) / $ 1.000). De ratio meet welk percentage van de omzet wordt toegerekend aan het dekken van vaste kosten.
Een investeerder kan deze ratio gebruiken om de zekerheid van een productiebedrijf te bepalen. Een productiebedrijf met een hoge contributiemarge-ratio heeft een gemakkelijkere tijd om vaste kosten te dekken en is minder risicovol als investering.