Belangrijke financiële ratio’s voor detailhandelsbedrijven
Met behulp van financiële ratio’s voor detailhandel
De financiële ratio’s van bedrijven in de detailhandel helpen het management bij hun verkoopactiviteiten. Beleggers analyseren deze financiële ratio’s om de veiligheid op lange termijn, de efficiëntie op korte termijn en de algehele winstgevendheid van een retailbedrijf te bepalen. Financiële ratio’s helpen ook om te onthullen hoe succesvol een detailhandelbedrijf voorraad verkoopt, zijn goederen prijzen en zijn bedrijf als geheel exploiteert. Hier zijn de belangrijkste ratio’s voor de detailhandel.
Huidige verhouding
De huidige ratio wordt gemeten door de vlottende activa van een bedrijf te delen door zijn kortlopende verplichtingen. Deze financiële maatstaf meet het vermogen van een bedrijf om zijn kortetermijnverplichtingen af te betalen. Een huidige ratio groter dan één geeft aan dat een bedrijf zijn kortetermijnschuld kan dekken met zijn meest liquide middelen. Voor een belegger meet de huidige ratio de liquiditeit en stabiliteit op korte termijn van een organisatie tijdens de potentiële seizoensfluctuaties die in de detailhandel voorkomen.
Snelle verhouding
De quick ratio wordt berekend door de geldmiddelen en debiteuren van een bedrijf te delen door de kortlopende verplichtingen. Deze ratio is vergelijkbaar met de huidige ratio, maar de quick ratio beperkt het type activa dat de verplichtingen dekt. Om deze reden is de quick ratio een nauwkeurigere meting van de onmiddellijke liquiditeit van een bedrijf. Als een bedrijf gedwongen wordt zijn activa te liquideren om zijn rekeningen te betalen, worden bedrijven met een hogere quick ratio gedwongen minder activa te verkopen. Vanuit het standpunt van een investeerder geeft de quick ratio inzicht in de stabiliteit van de directe liquiditeitspositie van een bedrijf.
Brutowinstmarge
De brutowinstmarge is een rentabiliteitsratio die in twee stappen wordt berekend. Ten eerste wordt de brutowinst berekend door de kosten van verkochte goederen (COGS) van een bedrijf af te trekken van de netto-inkomsten en vervolgens de brutowinst te delen door de netto-omzet. Deze statistiek is inzichtelijk voor zowel management als investeerders met betrekking tot de markup die op producten wordt verdiend. Vanuit het standpunt van een belegger hebben hogere brutowinstmarges de voorkeur, aangezien een stuk voorraad meer inkomsten genereert wanneer het wordt verkocht voor een hogere brutowinst. Omdat alle artikelen in een detailhandel voorraadartikelen zijn, heeft de brutowinstmarge betrekking op elk artikel in een winkel.
ROA is vooral belangrijk voor detailhandelbedrijven omdat ze afhankelijk zijn van voorraad om verkoop te genereren.
Omloopsnelheid van de voorraad
Berekend door de netto-omzet voor een periode te delen door het gemiddelde voorraadsaldo voor dezelfde periode, is de voorraadomzet een maatstaf voor de efficiëntie van voorraadbeheer. Retailbedrijven hebben inventaris bij de hand om te beveiligen en te beschermen. Bovendien kan oudere inventaris verouderd raken. Om deze reden is een hogere voorraadomzet gunstig voor zowel management als investeerders. Een lage voorraadomzet geeft aan dat een bedrijf inefficiënt te veel voorraad aanhoudt of niet voldoende omzet behaalt. Als alternatief kan een omloopsnelheid van de voorraad te hoog zijn. Een grote verhouding kan er bijvoorbeeld op wijzen dat een bedrijf efficiënt voorraad bestelt, maar geen bestelkortingen ontvangt.
Rendement op activa
Rendement op activa (ROA) is een winstgevendheidsmeting die meet hoe goed een bedrijf zijn activa gebruikt om inkomsten te genereren. Deze maatstaf is vooral belangrijk voor een retailbedrijf, dat afhankelijk is van zijn voorraad om omzet te genereren. De financiële ratio wordt berekend door de totale inkomsten van een bedrijf te delen door de totale activa. Een belegger kan de ROA van een retailbedrijf vergelijken met branchegemiddelden om te begrijpen hoe effectief het bedrijf zijn goederen prijsgeeft en zijn voorraad omzet. Volgens CSIMarket.com rapporteerde de kledingindustrie in de detailhandel bijvoorbeeld een gemiddelde ROA van 7,54% in het derde kwartaal van 2019. Als een bedrijf in deze branche een metriek van 15% berekende, heeft het mogelijk te veel voorraad of niet hoog genoeg prijzen rekenen in vergelijking met zijn concurrenten.
Rentedekkingsratio
De rentedekkingsgraad wordt berekend door het resultaat voor rente en belastingen (EBIT) te delen door de gemiddelde rentelasten. Een detailhandelsbedrijf kan rentelasten in rekening worden gebracht voor de huur of lease van goederen, apparatuur, gebouwen of andere items die nodig zijn voor bedrijfsactiviteiten. De rentedekkingsgraad bepaalt hoe goed een bedrijf de rente kan dekken die het over een bepaalde periode verschuldigd is. Een belegger kan deze ratio gebruiken om de stabiliteit van een bedrijf te bepalen en om te bepalen hoe goed het zijn rentelasten kan dekken.
EBIT-marge
De EBIT-marge meet de verhouding tussen EBIT en de netto-omzet die over een bepaalde periode is verdiend. Een bedrijf kan deze financiële ratio gebruiken om de winstgevendheid van verkochte goederen te bepalen zonder rekening te hoeven houden met kosten die niet rechtstreeks van invloed zijn op het product. Hoewel de EBIT-marge de administratie- en verkoopkosten vertegenwoordigt, neemt het een aantal uitgaven weg die de perceptie van de winstgevendheid van een goed kunnen vertekenen. Vanuit het standpunt van een investeerder geeft de EBIT-marge een indicatie van het vermogen van een bedrijf om inkomsten te genereren.
Belangrijkste leerpunten
- Beleggers analyseren financiële ratio’s om de algehele winstgevendheid van een bedrijf te bepalen.
- Financiële ratio’s zijn gebaseerd op boekhoudkundige informatie die openbaar wordt gemaakt door beursgenoteerde bedrijven.
- De belangrijkste ratio’s voor de detailhandel zijn de huidige ratio, de quick ratio, brutowinstmarge, voorraadomzet, ROA, rentedekkingsgraad en de EBIT-marge.