Verhouding tussen langlopende schulden en kapitalisatie
Wat is de langetermijnschuld / kapitalisatieverhouding?
De langetermijnschuld / kapitalisatieverhouding, een variatie op de traditionele verhouding schuld / eigen vermogen (D / E), toont de financiële hefboomwerking van een onderneming. Het wordt berekend door langlopende schulden te delen door het totale beschikbare kapitaal (langlopende schulden, preferente aandelen en gewone aandelen). Beleggers vergelijken de financiële hefboomwerking van bedrijven om het bijbehorende beleggingsrisico te analyseren. Hoge ratio’s duiden op risicovollere investeringen, aangezien schulden de belangrijkste financieringsbron zijn en een groter risico op insolventie met zich meebrengen.
Belangrijkste leerpunten
- De verhouding tussen de langetermijnschuld en de kapitalisatie is een solvabiliteitsmaatstaf die de mate van financiële hefboomwerking laat zien die een onderneming aanneemt.
- Het berekent het aandeel van de langlopende schulden dat een bedrijf gebruikt om zijn activa te financieren, in verhouding tot het bedrag aan eigen vermogen dat voor hetzelfde doel wordt gebruikt.
- Een hoger ratio-resultaat betekent dat een bedrijf een hogere hefboomwerking heeft, wat een hoger risico op insolventie met zich meebrengt.
Inzicht in de verhouding tussen schulden en kapitalisatie op lange termijn
Om een evenwichtige kapitaalstructuur te bereiken, moeten bedrijven analyseren of het gebruik van schulden, eigen vermogen (aandelen) of beide haalbaar en geschikt is voor hun bedrijf. Financiële hefboomwerking is een maatstaf die laat zien hoeveel een bedrijf schulden gebruikt om zijn activiteiten te financieren. Een bedrijf met een hoge hefboomwerking heeft winsten en inkomsten nodig die hoog genoeg zijn om de extra schulden die ze op hun balans tonen te compenseren.
Schulden op lange termijn kunnen gunstig zijn als een bedrijf een sterke groei en ruime winsten verwacht die het mogelijk maken de schulden op tijd af te lossen. Kredietverstrekkers innen alleen hun verschuldigde rente en nemen niet deel aan winstdeling onder aandeelhouders, waardoor schuldfinanciering soms een geprefereerde financieringsbron is. Aan de andere kant kan langlopende schulden grote financiële druk uitoefenen op bedrijven in moeilijkheden en mogelijk tot insolventie leiden.
Langlopende schulden en kapitaalkosten
In tegenstelling tot wat intuïtief wordt begrepen, kan het gebruik van langlopende schulden helpen de totale kapitaalkosten van een bedrijf te verlagen. Kredietverstrekkers stellen voorwaarden vast die niet zijn gebaseerd op de financiële prestaties van de kredietnemer; daarom hebben ze alleen recht op wat verschuldigd is volgens de overeenkomst (bijv. hoofdsom en rente). Wanneer een bedrijf met eigen vermogen financiert, moet het de winst proportioneel delen met aandeelhouders, gewoonlijk aandeelhouders genoemd. Financiering met eigen vermogen lijkt aantrekkelijk en kan voor veel bedrijven de beste oplossing zijn; het is echter een vrij dure onderneming.
Financieringsrisico
Wanneer het bedrag aan langlopende schulden in verhouding tot de som van al het kapitaal een dominante financieringsbron is geworden, kan dit het financieringsrisico vergroten. Langlopende schulden worden vaak vergeleken met schuldendienstdekking om te zien hoe vaak de totale schuldbetalingen het bedrijfsresultaat of de winst vóór rente, belastingen, afschrijvingen en amortisatie (EBITDA) van een bedrijf hebben overschreden. De onzekerheid neemt toe dat toekomstige schulden zullen worden gedekt wanneer de totale schuldbetalingen vaak het bedrijfsresultaat overschrijden. Een evenwichtige kapitaalstructuur maakt gebruik van goedkope schuldfinanciering.