Verliesontwikkeling
Wat is verliesontwikkeling?
Verliesontwikkeling is het verschil tussen de uiteindelijke verliezen die door een verzekeraar zijn geregistreerd en wat de verzekeraar oorspronkelijk heeft geregistreerd. Verliesontwikkeling tracht rekening te houden met het feit dat het lang duurt voordat sommige verzekeringsclaims zijn afgewikkeld en dat schattingen van het totale verlies dat een verzekeraar zal lijden, zullen worden aangepast naarmate claims worden afgerond.
Belangrijkste leerpunten
- Verliesontwikkeling is het verschil tussen wat een verzekeraar aanvankelijk registreert voor verplichtingen versus het uiteindelijke niveau van claims.
- Een verliesontwikkelingsfactor stelt verzekeraars in staat claims aan te passen aan hun verwachte eindniveau.
- Een van de belangrijkste factoren voor verzekeraars bij het bepalen van mogelijke verliezen is de hoeveelheid tijd die nodig is om een claim te verwerken.
Hoe Loss Development werkt
Verzekeringsmaatschappijen gebruiken verliesontwikkelingsfactoren bij het prijzen en reserveren van verzekeringen om claims aan te passen van hun aanvankelijke geprojecteerde schatting tot het uiteindelijke bedrag dat daadwerkelijk wordt uitbetaald na een succesvolle claim. Verzekeraars moeten rekening houden met een aantal factoren bij het bepalen van de eventuele verliezen die zij kunnen lijden door de verzekeringspolissen die zij onderschrijven.
Een van de belangrijkste factoren is de hoeveelheid tijd die het kost om een claim te verwerken. Hoewel claims tijdens een bepaalde polisperiode kunnen worden gerapporteerd, verwerkt en afgesloten, kunnen ze ook in latere polisperioden worden gerapporteerd en kunnen ze gedurende een lange periode niet worden afgewikkeld. Dit kan de rapportage ingewikkeld maken en in het beste geval op basis van een benadering van het verlies dat de verzekeraar uiteindelijk zal lijden.
Gerapporteerde maar niet verrekende (RBNS) verliezen zijn verliezen die aan een verzekeringsmaatschappij zijn gerapporteerd en die aan het einde van de polisperiode niet zijn afgewikkeld. RBNS-verliezen worden in eerste instantie berekend met behulp van een schatting van de ernst van het verlies op basis van de beschikbare informatie uit het schaderegelingsproces. Incurred But Not Reported (IBNR) is een ander type reserve dat in de verzekeringssector wordt gebruikt als voorziening voor claims en / of gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan maar nog niet zijn gerapporteerd aan een verzekeringsmaatschappij. In IBNR-situaties zal een actuaris mogelijke schade inschatten en kan de verzekeringsmaatschappij besluiten reserves aan te leggen om middelen toe te wijzen voor de verwachte verliezen.
Verliesontwikkelingsfactor
Verzekeringsclaims in langstaartverzekeringen, zoals aansprakelijkheidsverzekeringen, worden vaak niet onmiddellijk uitbetaald. Schade-experts stellen initiële casusreserves vast voor claims; Om verschillende redenen is het echter vaak onmogelijk om nauwkeurig te voorspellen wat het uiteindelijke bedrag van een verzekeringsclaim zal zijn. Verliesontwikkelingsfactoren worden gebruikt door actuarissen, verzekeraars en andere verzekeringsprofessionals om claimbedragen te “ontwikkelen” tot hun geschatte uiteindelijke waarde. De uiteindelijke verliesbedragen zijn nodig voor het bepalen van de overgedragen reserves van een verzekeringsmaatschappij. Ze zijn ook nuttig voor het bepalen van toereikende verzekeringspremies, wanneer verlieservaring als beoordelingsfactor wordt gebruikt.
Een verliesontwikkelingsfactor (LDF) wordt gebruikt om verliezen aan te passen om rekening te houden met toename van claims. Het LDF is een getal dat bedoeld is om claims aan te passen aan hun uiteindelijk geprojecteerde niveau. Een LDF van 2.0 betekent bijvoorbeeld dat voor elke $ 1 aan claims de uiteindelijke uitbetaling $ 2 is. Als een verzekeraar $ 100.000 aan lopende claims had, zou de uiteindelijke uitbetaling $ 200.000 zijn met een LDF van 2.0.
Verliesbedragen zijn essentieel voor de prijsstelling van verzekeringspremies en het bepalen van overgedragen reserves.
Vereisten voor verliesontwikkeling
Verzekeraars maken gebruik van een verlies ontwikkeling driehoek bij de evaluatie van het verlies ontwikkeling. De driehoek vergelijkt de verliesontwikkeling voor een specifieke beleidsperiode over een langere periode. Een verzekeraar kan bijvoorbeeld de verliesontwikkeling voor de polisperiode 2018 bekijken met tussenpozen van twaalf maanden over een periode van vijf jaar. Dit betekent dat het de verliesontwikkeling van 2018 in 2018, 2019, 2020, 2021 en 2022 zal onderzoeken.
Verzekeraars zijn verplicht om hun financiële positie te rapporteren aan nationale toezichthouders die deze rapporten gebruiken om te bepalen of een verzekeraar in goede financiële gezondheid verkeert of dat er een risico op insolventie bestaat. Regelgevers kunnen een verliesontwikkelingsdriehoek gebruiken om de procentuele verandering over tijdsperioden te vergelijken, en dit percentage gebruiken bij het maken van schattingen van de verliesontwikkeling voor een bepaalde verzekeraar in komende perioden. Als de mate van verandering in de loop van de tijd aanzienlijk fluctueert, kan de toezichthouder contact opnemen met de verzekeraar om erachter te komen waarom zijn verliesramingen niet kloppen.