Macro Manager
Wat is een macrobeheerder?
Een macromanager is een soort baas of supervisor die een meer hands-off benadering heeft en werknemers hun werk laat doen met minimale directe supervisie. Deze stijl van leiderschap wordt macromanagement genoemd. Macromanagers kunnen door sommige werknemers worden beschouwd als supervisors die hen niet genoeg steun of feedback geven om hun werk effectief uit te voeren, terwijl anderen misschien blij zijn dat ze worden vertrouwd en met rust worden gelaten.
Een macromanager is het tegenovergestelde van een micromanager, een leidinggevende die constant over de schouders van medewerkers meekijkt en vaak als controlerend en overdreven kritisch wordt ervaren.
Belangrijkste leerpunten
- Een macromanager is een hands-off baas die erop vertrouwt dat zijn of haar werknemers hun werk doen zoals zij dat het beste zien.
- Macromanagers houden zich meer bezig met algemene plannen en resultaten dan met individuele stijlen of dagelijkse gewoonten.
- Macromanagers kunnen ervan worden beschuldigd afstandelijk te zijn en geen voeling te hebben met dagelijkse problemen.
Macromanagement begrijpen
Bij het besturen van een bedrijf en zijn medewerkers spelen verschillende managementstijlen een rol. Macromanagement- en macromanagers hanteren een vogelperspectief, met top-down managementbeslissingen die geaggregeerde statistieken en geaggregeerde prestaties afwegen. Het aannemen van een macromanagement-leiderschapsstijl kan het delegeren van bevoegdheden en verantwoordelijkheden omvatten, terwijl de manager zijn aandacht richt op het ontwikkelen en uitvoeren van de algemene strategie voor het team.
De term “macro-manager” kan ook iemand beschrijven die een wereldwijd macro- hedgefonds runt . Wereldwijde macrobeheerders hebben een brede kennisbasis nodig om inzicht te krijgen in de grootschalige invloeden op beleggingsprestaties op de wereldmarkt. Dergelijke invloeden zijn onder meer politieke gebeurtenissen, overheidsbeleid en de manier waarop de centrale banken van verschillende landen functioneren. George Soros, Julian Robertson en Michael Steinhardt zijn bekende wereldwijde macro-managers.
Voordelen en nadelen van macro-managers
Macromangement kan worden gezien als nuttig en geschikt voor hogere niveaus van de hiërarchie van een organisatie, aangezien het werknemers de ruimte geeft om met meer autonomie te handelen. Een uitvoerend leider van een divisie binnen een organisatie kan bijvoorbeeld het personeel dat onder hen werkt de opdracht geven zich te houden aan een algemeen strategisch plan, maar hun eigen beslissingen te nemen over hoe die strategie het beste kan worden uitgevoerd. Evenzo kan de president van een bedrijf brede ideeën presenteren aan het executive team dat ze leiden en vertrouwen op hun individuele expertise om actie te ondernemen in plaats van hen opdrachten te geven die de kleinste details beslaan.
Het werken met een macromanager kan nadelen hebben. Ze kunnen afstandelijk zijn en niet direct geïnformeerd over de dagelijkse problemen waarmee het team wordt geconfronteerd. Het kan even duren voordat ze op de hoogte worden gebracht van problemen of uitdagingen waarmee het team te maken heeft.
Bovendien kan een macrobeheerder worden gezien als niet meer dan een extra laag bureaucratie, met een beperkte activiteitsbelangstelling voor de taken die voorhanden zijn. Hun minimale directe betrokkenheid bij ondergeschikten kan worden beschouwd als een gebrek aan bewustzijn of begrip van het werk dat elke werknemer moet uitvoeren. Dit kan van invloed zijn op het vermogen van het team om mijlpalen te behalen en deadlines te halen als de manager zich niet volledig bewust is van obstakels die het vermogen van het team om actie te ondernemen kunnen belemmeren.