Zeerecht
Wat is maritiem recht?
Maritiem recht, ook wel bekend als admiraliteitsrecht, is een verzameling wetten, conventies en verdragen die de particuliere maritieme zaken en andere nautische zaken regelen, zoals scheepvaart of overtredingen op open water. Internationale regels die het gebruik van de oceanen en zeeën regelen, staan bekend als het zeerecht.
Belangrijkste leerpunten
- Het maritieme recht is van toepassing op particuliere maritieme kwesties, geschillen of overtredingen en andere nautische zaken.
- In de meeste ontwikkelde landen volgt de maritieme wet een aparte code en is deze een onafhankelijke jurisdictie van de nationale wetten.
- De IMO zorgt ervoor dat bestaande internationale maritieme verdragen up-to-date worden gehouden en ontwikkelt nieuwe overeenkomsten wanneer dat nodig is.
Inzicht in maritiem recht
In de meeste ontwikkelde landen volgt maritiem recht een aparte code en is het een onafhankelijke jurisdictie van nationale wetten. De Verenigde Naties (VN) hebben via de Internationale Maritieme Organisatie (IMO) talloze verdragen uitgevaardigd die kunnen worden gehandhaafd door de marines en kustwachten van landen die het verdrag hebben ondertekend waarin deze regels worden uiteengezet. Het maritieme recht regelt veel van de verzekeringsclaims met betrekking tot schepen en vracht; burgerlijke zaken tussen reders, zeelieden en passagiers; en piraterij.
Conventies worden regelmatig aangepast om gelijke tred te houden met nieuwe bedrijfspraktijken en technologieën.
Bovendien regelt de maritieme wetgeving registratie, vergunning- en inspectieprocedures voor schepen en scheepscontracten; maritieme verzekering; en het vervoer van goederen en passagiers.
De IMO (opgericht in 1948 als de Intergouvernementele Maritieme Consultatieve Organisatie en in werking getreden in 1958) is verantwoordelijk voor het up-to-date houden van bestaande internationale maritieme verdragen en het ontwikkelen van nieuwe overeenkomsten wanneer dat nodig is.
Tegenwoordig zijn er tientallen verdragen die alle aspecten van maritieme handel en transport regelen. De IMO noemt drie conventies als kern:
- Het Internationaal Verdrag voor de beveiliging van mensenlevens op zee
- Het Internationaal Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen
- Het Internationaal Verdrag inzake normen voor opleiding, diplomering en wachtdienst voor zeevarenden
Op haar website heeft de IMO een volledige lijst van bestaande verdragen, historische wijzigingen en toelichtingen.
De regeringen van de 174 IMO-lidstaten zijn verantwoordelijk voor de implementatie van IMO-verdragen voor in hun land geregistreerde schepen. Lokale overheden handhaven de bepalingen van IMO-verdragen voor zover het hun schepen betreft en stellen de sancties vast voor overtredingen. In sommige gevallen moeten schepen certificaten aan boord hebben om aan te tonen dat ze zijn geïnspecteerd en aan de vereiste normen voldoen.
Speciale overwegingen
Het land van registratie bepaalt de nationaliteit van een schip. Voor de meeste schepen is het nationale register het land waar de eigenaren wonen en zaken doen.
Scheepseigenaren zullen hun schepen vaak registreren in landen waar buitenlandse registratie is toegestaan. De buitenlandse registratie wordt “goedkope vlaggen” genoemd en is nuttig voor belastingplanning en om te profiteren van milde lokale wetten. Twee voorbeelden van “goedkope vlaggen” -landen zijn Panama en Bermuda.