Medische acceptatie
Wat is medische acceptatie?
Medische acceptatie is het proces waarbij een aanvraag voor ziektekostenverzekering wordt beoordeeld door de medische geschiedenis van de aanvrager te onderzoeken. De prijs van de dekking wordt bepaald door de risicofactoren van de aanvrager.
Afhankelijk van de polissen van de verzekeringsmaatschappij en de federale en nationale regelgeving, kan medische acceptatie voor kandidaten met een hoog risico leiden tot uitsluiting van dekking voor bepaalde voorwaarden, volledige weigering van dekking of dekking die alleen tegen een zeer hoge prijs wordt aangeboden.
Medische acceptatie wordt ook toegepast bij het bepalen van individuele tarieven voor levensverzekeringen en arbeidsongeschiktheidsverzekeringen.
Medische acceptatie uitgelegd
Medische verzekering kan worden verleend voor een individu of voor een kleine groep, zoals een bedrijf dat dekking zoekt voor zijn werknemers. Een dergelijk individueel onderzoek zou niet haalbaar zijn bij het vaststellen van tarieven voor een groot bedrijf.
Tijdens het medische acceptatieproces onderzoeken verzekeringsmaatschappijen de medische geschiedenis, het demografisch profiel, de levensstijl en andere factoren die mogelijk verband houden met de huidige en toekomstige medische behoeften van een kandidaat. Door middel van actuariële analyse wordt een inschatting gemaakt van het risico dat gepaard gaat met het verstrekken van gezondheidsdekking aan die persoon.
Belangrijkste leerpunten
- Medische acceptatie houdt in dat de medische geschiedenis van een aanvrager van een verzekering wordt onderzocht om risicofactoren en prijsdekking dienovereenkomstig te identificeren.
- In de afgelopen jaren hebben regelgeving het gebruik van medische acceptatie bij het bepalen van tarieven beperkt.
- Regelgeving kan veranderen en de regelgeving in de gezondheidszorg is zeer controversieel.
Het gebruik van medische acceptatie kan bij wet zijn beperkt. Bedrijven die bijvoorbeeld Medicare-supplementplannen aanbieden, kunnen, als ze worden gekocht binnen zes maanden nadat ze in aanmerking komen voor Medicare, geen rekening houden met de gezondheidsgeschiedenis van een persoon bij het bepalen van hun tarieven voor individuele aanvragers.
De Affordable Care Act van 2010, in de volksmond bekend als Obamacare, beperkte de mogelijkheid van verzekeringsmaatschappijen om tarieven vast te stellen op basis van de individuele gezondheidsgeschiedenis van Amerikanen die een verzekering hebben gekocht via de beurzen. Er kan rekening worden gehouden met leeftijd, geslacht en het roken van sigaretten.
Bedrijven die Medicare-supplementplannen aanbieden, indien gekocht binnen zes maanden nadat ze in aanmerking komen voor Medicare, kunnen bij het vaststellen van tarieven geen rekening houden met de medische geschiedenis van de aanvrager.
De wet verbood bedrijven ook om dekking te weigeren op basis van reeds bestaande voorwaarden of om de dekking van reeds bestaande voorwaarden te beperken. Dat maakt een van de belangrijkste doelen van medische acceptatie teniet. Dat wil zeggen, het is de taak van een verzekeraar om reeds bestaande voorwaarden te identificeren die risico’s voor de verzekeringsmaatschappij toevoegen.
Door ijverigheid
De hoeveelheid due diligence die een verzekeraar doet bij het overwegen van een aanvraag voor een zorgverzekering, hangt af van de middelen die hij besteedt aan onderzoek naar de medische geschiedenis van een persoon. Het meest uitgebreide onderzoek wordt volledige medische acceptatie (FMU) genoemd.
Volledige medische acceptatie omvat een grondige analyse van de medische dossiers van een persoon. Het proces vereist dat de aanvrager van de ziektekostenverzekering een medische geschiedenis verstrekt die jaren teruggaat, en de verzekeraar kan contact opnemen met zorgaanbieders die de persoon heeft gebruikt.
Medische acceptatie voors en tegens
Voorstanders van medische acceptatie zeggen dat het proces de individuele ziektekostenverzekeringspremies voor de meeste klanten zo laag mogelijk houdt.
Critici beweren dat het voorkomt dat mensen met relatief kleine en behandelbare reeds bestaande aandoeningen een ziektekostenverzekering krijgen.
Ziekten die een persoon onverzekerbaar kunnen maken, zijn onder meer ernstige aandoeningen zoals artritis, kanker en hartaandoeningen, en veelvoorkomende aandoeningen zoals acne, die 20 pond boven of onder het ideale gewicht zijn, en oude sportblessures.
In de Verenigde Staten heeft de Affordable Care Act veel regels gewijzigd die verband houden met de manier waarop verzekeraars mensen kwalificeren die op zoek zijn naar een ziektekostenverzekering. Een volledig decennium na het verstrijken van de wet is het nog steeds onduidelijk of die regels zullen gelden en, zo niet, wat ze zal vervangen.