Minimale besteding

Wat is een minimale besteding?

De term ‘minimale besteding’ verwijst naar het minimale bedrag dat een klant moet uitgeven om in aanmerking te komen voor de aanmeldingsbonus die aan een creditcard is gekoppeld. Het is een afkorting voor ‘minimale bestedingsvereiste’.

Hoe minimumuitgaven werken

Creditcardmaatschappijen bieden vaak verschillende prikkels om klanten aan te trekken om zich aan te melden voor nieuwe creditcards. Een van die stimulansen is de aanmeldingsbonus, waarbij de klant een contante beloning verdient voor het inloggen op de kaart, mits aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan. Doorgaans bestaat deze voorwaarde uit het voldoen aan minimale bestedingsvereisten, zoals een besteding van $ 2.000 of meer binnen de eerste drie maanden. In de praktijk kunnen de minimale bestedingsvereisten echter sterk verschillen van de ene kaart tot de andere, dus consumenten willen misschien wat rondkijken om een ​​deal te vinden die goed past bij hun bestaande bestedingsplannen.

Toch kunnen sommige kaartuitgevers een beleid hebben waarin staat dat ze het recht hebben om uw kaart te annuleren vanwege inactiviteit binnen een bepaald tijdsbestek.

Sommige consumenten hebben creatieve oplossingen gevonden om aan deze minimale bestedingsvereisten te voldoen. Deze strategieën staan ​​bekend als “gefabriceerde uitgaven” en bestaan ​​uit het creëren van de illusie van uitgaven zonder de volledige kosten van de betrokken aankopen op zich te nemen. Voorbeelden van dergelijke strategieën zijn onder meer het gebruik van de minimale besteding om cadeaubonnen te kopen voor een supermarkt of een benzinestation, of om ver van tevoren verjaardags- of kerstcadeaus te kopen. Op deze manier ‘trekt’ de klant betalingen op die hij anders al in de toekomst zou doen, waardoor hij aan de minimumuitgaven voldoet zonder zijn totale uitgaven te verhogen.

Een directere benadering van gefabriceerde uitgaven bestaat uit het simpelweg gebruiken van de creditcard om namens vrienden of familie aankopen te doen, met de bedoeling om op een later tijdstip volledig door hen te worden terugbetaald. In andere gevallen kunnen klanten aan hun minimale bestedingsvereiste voldoen door grote betalingen te doen, zoals voor huur, autobetalingen of zelfs studieleningen. Als de klant bijzonder ondernemend is, kunnen ze zelfs artikelen in bulk kopen met de creditcard, met de bedoeling ze later door te verkopen via een online winkel. 

Ongeacht de gebruikte methode moeten klanten ervoor zorgen dat ze hun creditcardrekening volledig kunnen betalen zodra deze verschuldigd is. Anders zouden de rentekosten of de te late vergoedingen de aanmeldingsbonus snel kunnen uithollen of zelfs overschrijden.

Realistisch voorbeeld van minimale besteding

Michael bekijkt een advertentie die XYZ Credit naar hem heeft gemaild. Volgens de voorwaarden van de advertentie biedt XYZ alle nieuwe creditcardklanten een aanmeldingsbonus van $ 750, op voorwaarde dat gedurende de eerste drie maanden in totaal minstens $ 5.000 onkosten worden gemaakt. Hoewel Michael de bonus van $ 750 aantrekkelijk vindt, geeft hij doorgaans slechts $ 1.500 per maand uit en weet hij daarom niet zeker hoe hij op verantwoorde wijze aan de minimale besteding van de kaart zou kunnen voldoen.

Om dit probleem op te lossen, besluit Michael om gefabriceerde uitgaven te gebruiken. Om te beginnen merkt hij op dat hij doorgaans $ 200 per maand aan boodschappen uitgeeft, en dat ongeveer de helft van zijn boodschappenrekening bestaat uit niet-bederfelijke artikelen. Daarom besluit hij de komende drie maanden een heel jaar aan niet-bederfelijke artikelen te kopen, waardoor zijn geplande boodschappen in die periode worden verhoogd van $ 600 tot $ 1.500 – de $ 600 die hij normaal zou uitgeven, plus negen extra maanden aan niet-bederfelijke artikelen. 

Door $ 900 toe te voegen aan zijn geplande boodschappenuitgaven, verhoogde Michael zijn geplande uitgaven voor drie maanden van $ 4.500 naar $ 5.400, waarmee hij de minimale bestedingsvereiste van $ 5.000 overtrof en in aanmerking kwam voor de bonus van $ 750.