Monetaire aggregaten
Wat zijn monetaire aggregaten?
Geldaggregaten zijn brede categorieën die de geldhoeveelheid in een economie meten. In de Verenigde Staten worden labels toegekend aan gestandaardiseerde monetaire aggregaten:
- M0: fysiek papier en muntgeld in omloop, plus bankreserves aangehouden door de centrale bank, ook wel de monetaire basis genoemd
- M1: alle M0, plus reischeques en direct opvraagbare deposito’s
- M2: Alle M1, geldmarktaandelen en spaardeposito’s
Een legacy-aggregaat dat bekend staat als M3, dat verder termijndeposito’s van meer dan $ 100.000 en institutionele fondsen omvatte, wordt sinds 2006 niet gevolgd door de Federal Reserve, maar wordt nog steeds berekend door sommige analisten.
Belangrijkste leerpunten
- Een monetair aggregaat is een formele manier om geld te administreren, zoals contanten of geldmarktfondsen.
- Monetaire aggregaten worden gebruikt om de geldhoeveelheid in een nationale economie te meten.
- De monetaire basis is een totaal dat het totale aanbod van valuta in omloop omvat plus het opgeslagen deel van de commerciële bankreserves binnen de centrale bank.
- De Federal Reserve gebruikt geldaggregaten als maatstaf voor de invloed van openmarktoperaties op de economie.
Monetaire aggregaten uitgelegd
De monetaire basis (MB of M0) is een monetair aggregaat dat niet algemeen wordt waargenomen en verschilt van de geldhoeveelheid, maar desalniettemin erg belangrijk is. Het omvat het totale aanbod van valuta in omloop, naast het opgeslagen deel van de commerciële bankreserves binnen de centrale bank. Dit wordt ook wel high-powered money (HPM) genoemd, omdat het kan worden vermenigvuldigd door het proces van fractioneel reservebankieren.
M1 is een enge maatstaf voor de geldhoeveelheid die fysieke valuta, direct opvraagbare deposito’s, reischeques en andere te controleren deposito’s omvat. M2 is een berekening van de geldhoeveelheid die alle elementen van M1 omvat, evenals “near money”, wat verwijst naar spaardeposito’s, geldmarkteffecten, onderlinge fondsen en andere termijndeposito’s. Deze activa zijn minder liquide dan M1 en niet zo geschikt als wisselmedium, maar ze kunnen snel worden omgezet in contanten of cheques.
$ 5,25 biljoen
De omvang van de Amerikaanse monetaire basis (M0) vanaf maart 20211
De Federal Reserve gebruikt geldaggregaten als maatstaf voor hoe open-markttransacties, zoals de handel in schatkistpapier of het wijzigen van de discontovoet, de economie beïnvloeden. Investeerders en economen houden de aggregaten nauwlettend in de gaten omdat ze een nauwkeuriger beeld geven van de werkelijke omvang van de werkende geldhoeveelheid van een land. Door wekelijkse rapporten van M1 en M2 gegevens te bekijken, kunnen beleggers de veranderingssnelheid van de geldaggregaten en de algehele monetaire snelheid meten.
De impact van geldaggregaten
Het bestuderen van monetaire aggregaten kan aanzienlijke informatie opleveren over de financiële stabiliteit en de algehele gezondheid van een land. Zo kunnen monetaire aggregaten die te snel groeien, zorgen voor angst voor een hoge inflatie.
Als er meer geld in omloop is dan nodig is om voor dezelfde hoeveelheid goederen en diensten te betalen, zullen de prijzen waarschijnlijk stijgen. Als zich een hoge inflatie voordoet, kunnen centrale bankgroepen worden gedwongen om de rentetarieven te verhogen of de groei van de geldhoeveelheid te stoppen.
De hoeveelheid geld die de Federal Reserve in de economie vrijgeeft, is een goede indicatie van de economische gezondheid van een land.
Decennialang waren monetaire aggregaten essentieel voor het begrijpen van de economie van een land en waren ze cruciaal bij het vaststellen van beleid voor centrale banken in het algemeen. De afgelopen decennia hebben aangetoond dat er minder verband bestaat tussen schommelingen in de geldhoeveelheid en significante maatstaven zoals inflatie, bruto binnenlands product (bbp) en werkloosheid.
De hoeveelheid geld die de Federal Reserve in de economie vrijmaakt, is een duidelijke indicator van het monetaire beleid van de centrale bank. In vergelijking met de bbp-groei is M2 nog steeds een nuttige indicator voor potentiële inflatie.
Voorbeeld uit de echte wereld
Volgens The Economist eisen Soedanese burgers het aftreden van president Omar al-Bashir als reactie op de stijgende voedselprijzen en een economie met een inflatie van meer dan 70%. Dezelfde protesten vinden ook plaats in Zimbabwe, waar de obligatieleningen van de centrale bank, een soort monetair aggregaat, de vrees wekken voor hyperinflatie nadat de regering de brandstofprijzen heeft verhoogd.
In Afrika is de inflatie in de loop der jaren afgenomen. In de jaren tachtig had een vijfde van de landen ten zuiden van de Sahara te kampen met een gemiddelde jaarlijkse inflatie van minstens 20%. Dit decennium kenden alleen Sudan, Zuid-Sudan en Zimbabwe hoge inflatiecijfers.