Nationale behandeling

Wat is een nationale behandeling?

Nationale behandeling is een concept van internationaal recht dat bepaalt dat als een staat bepaalde rechten en privileges aan zijn eigen burgers verleent, het ook gelijkwaardige rechten en privileges moet bieden aan buitenlanders die zich momenteel in het land bevinden. Nationale behandeling is het principe dat anderen dezelfde behandeling krijgen als de eigen onderdanen.

Nationale behandeling is ook van toepassing op geïmporteerde goederen zodra ze op de markt komen (ze moeten op dezelfde manier worden behandeld als lokaal geproduceerde goederen), buitenlandse en binnenlandse diensten, en op buitenlandse en lokale handelsmerken, auteursrechten en patenten.

Nationale behandeling begrijpen

Als land A onder nationale behandeling speciale belastingvoordelen biedt voor zijn jonge farmaceutische industrie, hebben alle farmaceutische bedrijven die actief zijn in land A recht op belastingvoordelen, ongeacht of het een binnenlands of buitenlands bedrijf betreft. Het concept van nationale behandeling is terug te vinden in bilaterale belastingverdragen, evenals in alle drie de belangrijksteovereenkomsten van de Wereldhandelsorganisatie : artikel 3 van de Algemene Overeenkomst inzake tarieven en handel (GATT), artikel 17 van de Algemene Overeenkomst inzake handel in Services (GATS) en artikel 3 van de Overeenkomst inzake handelsgerelateerde aspecten van intellectuele eigendomsrechten (TRIPS).12  In elk van deze overeenkomsten wordt het principe echter iets anders behandeld.

Wanneer het wordt toegepast op internationale overeenkomsten, houdt het concept van nationale behandeling in dat een staat burgers van andere staten die deelnemen aan de internationale overeenkomst op dezelfde manier moet behandelen. Wanneer goederen worden geïmporteerd op grond van een internationale overeenkomst, moeten ze op dezelfde manier worden behandeld als lokaal geproduceerde goederen, hoewel deze verplichting pas van kracht wordt als de geïmporteerde goederen de buitenlandse markt zijn binnengekomen.

Voordelen en nadelen van nationale behandeling

Nationale behandeling wordt over het algemeen als wenselijk beschouwd. Het hoeft echter niet altijd zo te zijn. In theorie stelt het concept een staat in staat om buitenlanders effectief alle rechten of eigendommen te ontnemen die die staat ook zijn eigen burgers ontneemt.

Stel bijvoorbeeld dat een staat een wet heeft die hem toestaat eigendommen te onteigenen. Onder nationale behandeling zou een buitenlands bedrijf technisch nog steeds onder de onteigeningswet vallen.

Of stel dat de wetten van een staat bepalen dat een getrouwde vrouw niet mag reizen zonder toestemming van haar echtgenoot; volgens het concept van nationale behandeling zou een buitenlandse gehuwde vrouw die in die staat reist of woont, de toestemming van haar man nodig hebben om te reizen, zelfs als ze die in haar land van herkomst niet nodig zou hebben. Afhankelijk van het land kunnen er echter andere wetten bestaan ​​die de nationale behandeling kunnen beperken tot alleen de opwaartse voordelen.

Hoewel, historisch gezien, regeringen, vooral die van ontwikkelingslanden, nationale behandeling hebben gebruikt om onteigeningen te rechtvaardigen, worden deze kwesties meestal via contracten of verdragen afgehandeld.

Een tegengesteld beginsel aan nationale behandeling is dat van de minimumstandaard van rechtvaardigheid, die vreemdelingen toegang zou geven tot gerechtelijke procedures en fundamentele rechtenbescherming zou bieden, ongeacht wat hun is toegestaan ​​volgens de leer van nationale behandeling.