Verwaarloosd stevig effect

Wat is het verwaarloosde stevige effect?

Het verwaarloosde firm-effect is een financiële theorie die de tendens verklaart van bepaalde minder bekende bedrijven om beter te presteren dan bekendere bedrijven. Het verwaarloosde firm-effect suggereert dat aandelen van minder bekende bedrijven in staat zijn om een ​​hoger rendement te genereren omdat ze minder snel worden geanalyseerd en onderzocht door marktanalisten, waardoor slimme investeerders hun waarde onder de radar kunnen opscheppen.

Verwaarloosde bedrijven kunnen ook betere prestaties laten zien vanwege het hogere risico / hogere beloningspotentieel van kleine, minder bekende aandelen, met een hoger relatief groeipercentage.

Het verwaarloosde stevige effect begrijpen

Kleinere bedrijven worden niet onderworpen aan hetzelfde onderzoek en dezelfde analyse als de grotere bedrijven, zoals blue chip bedrijven, doorgaans grote, gevestigde en financieel gezonde bedrijven die al vele jaren actief zijn. Analisten beschikken over een enorme hoeveelheid informatie om meningen te vormen en aanbevelingen te doen. De informatie over de kleinere firma’s kan soms worden beperkt tot de deponeringen die wettelijk verplicht zijn. Als zodanig worden deze bedrijven door analisten “verwaarloosd”, omdat er weinig informatie is om te onderzoeken of te evalueren.

In een onderzoek uit 1983 waarin de prestaties van 510 beursgenoteerde bedrijven in de loop van een decennium (dwz 1971-80) werden onderzocht, ontdekten drie professoren van de Cornell University dat de aandelen van bedrijven die door instellingen worden verwaarloosd beter presteerden dan de aandelen van bedrijven die op grote schaal werden gehouden. door instellingen. Deze superieure prestatie bleef bestaan ​​naast elk ander “effect van een kleine firma”, en inderdaad presteerden zowel kleine als middelgrote verwaarloosde bedrijven beter dan de bredere markt.

Uit de studie bleek dat investeren in verwaarloosde bedrijven kan leiden tot potentieel lonende investeringsstrategieën voor individuen en instellingen.  In een andere studie presteerden bedrijven in de Standard & Poor’s 500 Index die door veiligheidsanalisten werden verwaarloosd, beter dan de sterk gevolgde aandelen van 1970-1979. Over die negen jaar leverden de meest verwaarloosde effecten in de S&P 500 gemiddeld 16,4% op per jaar (inclusief dividenden), vergeleken met een gemiddeld jaarlijks rendement van 9,4% voor de sterk gevolgde groep.

Tegenbewijs voor het verwaarloosde stevige effect

Hoewel het verwaarloosde effect in de jaren zeventig en tachtig werd vastgesteld, is het sindsdien mogelijk verdwenen. In een onderzoek uit 1997 van de prestaties van 7.117 beursgenoteerde bedrijven van januari 1982 tot december 1995 vonden de financiële economen Craig G. Beard en Richard W. Sias geen steun voor het verwaarloosde effect van de firma na controle voor de correlatie tussen verwaarlozing en marktkapitalisatie.

Deze auteurs suggereerden dat het verwaarloosde firm-effect in de loop van de tijd kan zijn verdwenen omdat beleggers hebben geleerd het te exploiteren, aangezien institutionele beleggers in de loop der jaren hun investeringen in aandelen met een kleinere kapitalisatie (en doorgaans meer verwaarloosde) aandelen hebben verhoogd.

Ondertussen waren de onderzoeken die in de jaren zeventig een verwaarloosd voorraadeffect aantroffen, mogelijk steekproefspecifiek. Bovendien hebben zowel sell-side-analisten als buy-side-bedrijven meer middelen gestoken in aandelenanalyse, waardoor zelfs de kleinste, minst bekende bedrijven op de markt meer dekking en fundamentele analyse krijgen. Het resultaat is meer marktefficiëntie en minder informatie-asymmetrie.