Netto geleende reserves
Wat zijn netto geleende reserves?
Netto geleende reserves was een kant van een statistiek die (tot 2013) werd gepubliceerd in wekelijkse gegevens van de Federal Reserve, die het verschil aantonen tussen de overtollige reserves die banken op rekening bij de Fed hadden en de liquide reserves die de banken van de Fed hadden geleend. Wanneer dit verschil (overtollige reserves – leningen) een negatief getal was, betekende dit dat het bankwezen als geheel meer netto leningen van de Fed ontving dan aan de Fed (door het aanhouden van overtollige reserve-deposito’s).
Belangrijkste leerpunten
- De netto opgenomen reserves maakten deel uit van een gegevensreeks die voorheen door de Federal Reserve werd gepubliceerd en die de mate van stress in het banksysteem aangeeft.
- Tijdens de financiële crisis van 2008 schoten de netto geleende reserves omhoog en werden ze gereserveerd toen het monetaire beleid van de Fed veranderde.
- In het huidige tijdperk van het monetaire beleid van de Fed is deze statistische reeks minder betekenisvol geworden als indicator van financiële stress en wordt niet langer gepubliceerd.
Inzicht in netto geleende reserves
In het verleden waren depositobanken verplicht om te allen tijde een bepaald bedrag aan reserves bij de hand te houden, in contanten of deposito’s bij hun regionale filiaal van de Federal Reserve. Elk bedrag boven dit minimum was in feite een kortlopende lening aan de Fed, in dezelfde zin dat bankdeposito’s die consumenten en bedrijven op hun bankrekeningen aanhouden, een kortlopende lening aan de bank zijn.
Aan de andere kant, als banken niet genoeg liquide reserves hadden om aan het minimum (of andere liquiditeitsbehoeften) te voldoen, zouden ze rechtstreeks kunnen lenen van de Federal Reserve, in haar functie van geldschieter-van-laatste-redmiddel, via het kortingsvenster..
Het verschil tussen deze twee bedragen (het bedrag van de overtollige reserves die door banken worden aangehouden en het totale bedrag aan leningen van de Fed-kredietprogramma’s) zou in zekere zin aangeven of de banken een nettokrediet hebben verstrekt aan of geleend van het Federal Reserve System. Als de totale lening van de Fed hoger was dan de totale overtollige reserves van alle banken, zou dit aantal netto negatief zijn en werd er naar verwezen als “netto geleende reserves” omdat banken netto meer van de Fed leenden. In de omgekeerde situatie, wanneer banken in totaal meer overtollige reserves aanhielden dan het bedrag dat banken van de Fed leenden, zou het aantal positief zijn en werd er naar verwezen als “netto vrije reserves”.
In tijden van financiële stress zouden banken te maken krijgen met druk op hun reserves als gevolg van liquiditeitsbehoeften en aflossingsvereisten, en meer banken zouden hun toevlucht moeten nemen tot backstop-leningen uit het kortingsvenster van de Fed om te voorkomen dat ze hun marktverplichtingen niet nakomen. Dit zou leiden tot netto geleende reserves, aangezien de discontovens toenemen en de overtollige bankreserves afnemen. Netto opgenomen reserves kunnen dus wijzen op een krap kredietklimaat in verhouding tot de vraag naar leningen en stijgende rentetarieven.
Financiële crisis en het einde van netto geleende reserves
Tijdens de financiële crisis van 2008 en de daaropvolgende Grote Recessie heeft de Fed tal van noodmaatregelen genomen en enorme bedragen geleend aan banken en andere financiële instellingen in een poging de financiële sector te stabiliseren. Bankleningen van de Fed schoten in 2008 omhoog boven de overtollige reserves en creëerden recordniveaus van netto geleende reserves die in oktober 2008 – $ 136 miljard bedroegen.
In het najaar van 2008 begon de Fed voor het eerst rente aan banken te betalen over hun overtollige reserves die bij de Fed werden aangehouden. Dit gaf banken een prikkel om meer overtollige reserves aan te houden (en rentebetalingen te ontvangen), vooral gezien de extreme risico’s en onzekerheid bij de kredietverlening aan de markt. Tegelijkertijd werden banken overspoeld met nieuwe reserves vanwege de enorme injecties van reserves die de Fed aanging via haar verschillende nieuwe kredietfaciliteiten en kwantitatieve verruiming.
Als gevolg daarvan explodeerden de overtollige reserves in de herfst van 2008, waarbij ze al snel honderden miljarden en vervolgens triljoenen dollars overschreden, wat resulteerde in ongekende niveaus van vrije netto reserves. In de daaropvolgende jaren creëerde dit een omgeving waarin overvloedige overtollige reserves de norm waren en routinematig veel beter waren dan de leningen van de Fed met kortingvenster. Het meten van netto geleende of netto vrije reserves werd minder nuttig als indicator van stress in het financiële systeem, gezien de nieuwe monetaire beleidsomgeving, en het verzamelen van deze statistieken eindigde in 2013.