Nettopremies geschreven aan het overschot aan polishouders

Wat zijn nettopremies geschreven naar het overschot aan polishouders?

Netto geboekte premies aan het overschot van polishouders is een verhouding tussen de bruto geboekte premies van een verzekeringsmaatschappij, minus afgestane herverzekering, en het overschot van haar polishouders. Nettopremies die naar het overschot van polishouders worden geschreven, zijn een maatstaf voor het aantal verliezen dat de verzekeraar uit claims kan opvangen.

Inzicht in nettopremies die aan het overschot aan polishouders zijn geschreven

Verzekeraars hebben verschillende doelen bij het verwerken van een claim: ervoor zorgen dat ze voldoen aan de contractvoordelen die worden beschreven in de polissen die ze onderschrijven, de prevalentie en impact van frauduleuze claims beperken en winst maken met de premies die ze ontvangen. Verzekeraars moeten een reserve aanhouden die hoog genoeg is om aan de verwachte verplichtingen te voldoen, maar als de schadereserves niet hoog genoeg zijn, zal de verzekeraar in zijn overschot moeten duiken. Als de verzekeraar zijn schadereserves en het overschot van de polishouders afrekent, staat hij op het punt van insolventie.

Maatregelen voor financiële stabiliteit

Hoe hoger de verhouding tussen verlies- en verliesaanpassingsreserves en het overschot van polishouders, hoe afhankelijker de verzekeraar is van het overschot van polishouders om zijn potentiële verplichtingen te dekken en hoe groter het risico dat hij insolvent wordt. Als het aantal en de omvang van de ingediende claims groter is dan het geschatte bedrag dat in de reserve is gereserveerd, zal de verzekeraar zijn winst moeten opeten om claims uit te betalen.

Regelgevende instanties letten op de netto geboekte premies op de surplusratio van polishouders, omdat dit een indicator is voor potentiële solvabiliteitsproblemen, vooral als de ratio hoog is. Volgens de National Association of Insurance Commissioners (NAIC) kan het gebruikelijke bereik voor de ratio oplopen tot driehonderd procent.  Regelgevers zullen onderzoeken of de ratio voor een meerlijnige organisatie of een mono-lijn is. In het geval van een meerlijnige organisatie is het mogelijk dat sommige lijnen lage ratio’s hebben en relatief veilig zijn, terwijl de ratio’s van andere lijnen problemen kunnen betekenen. Verzekeraars die polissen aanbieden die op de lange termijn voordelen bieden, zoals een arbeidsongeschiktheidsregeling, willen een lagere ratio.

De verhouding tussen premie en overschot is de netto geboekte premie gedeeld door het overschot van de verzekeringnemer. Het overschot van de polishouder is het verschil tussen de activa van een verzekeringsmaatschappij en haar passiva. De premie-overschotverhouding wordt gebruikt om het vermogen van een verzekeringsmaatschappij om nieuwe polissen af ​​te sluiten te meten.

Hoe groter het overschot van de polishouder, hoe meer activa worden vergeleken met passiva. In het verzekeringsgebruik zijn  verplichtingen  de voordelen die de verzekeraar zijn polishouders verschuldigd is. De verzekeraar is in staat om de kloof tussen activa en passiva te vergroten door de risico’s die gepaard gaan met het onderschrijven van  nieuwe polissen effectief te beheren , door verliezen op claims te verminderen en door zijn premies te investeren om een ​​rendement te behalen met behoud van liquiditeit.