No-Shop-clausule
Wat is een no-shop-clausule?
Een no-shop-clausule is een clausule die wordt aangetroffen in een overeenkomst tussen een verkoper en een potentiële koper en die de verkoper belet om een koopvoorstel van een andere partij te vragen. Met andere woorden, de verkoper kan het bedrijf of het goed niet rondkijken als er een intentieverklaring of principeakkoord is gesloten tussen de verkoper en de potentiële koper. De intentieverklaring schetst de toezegging van de ene partij om zaken te doen en / of een deal te sluiten met een andere partij.
No-shop-clausules, ook wel no-solicitation-clausules genoemd, worden meestal voorgeschreven door grote, spraakmakende bedrijven. Verkopers gaan doorgaans akkoord met deze clausules als een daad van goede trouw. Partijen die een no-shop-clausule aangaan, nemen vaak een vervaldatum op in de overeenkomst. Dit betekent dat ze slechts gedurende een korte periode van kracht zijn en niet voor onbepaalde tijd kunnen worden ingesteld.
Inzicht in de no-shop-clausule
No-shop-clausules geven een potentiële koper een hefboomwerking, waardoor de verkoper niet op zoek kan gaan naar een ander, concurrerender aanbod. Eenmaal ondertekend, kan de koper de tijd nemen die nodig is om zijn opties over de deal af te wegen voordat hij ermee instemt of wegloopt. Ze voorkomen ook dat potentiële verkopers het doelwit worden van ongevraagde aanbiedingen die een betere kans kunnen bieden. No-shop-clausules worden vaak aangetroffen bij fusies en overnames (M&A).
No-shop-clausules hebben meestal een korte vervaldatum, dus geen van beide partijen is voor een langere periode aan de deal gebonden.
Een no-shop-clausule is erg handig vanuit het oogpunt van de potentiële koper, omdat het kan voorkomen dat de verkoper van het bedrijf of het actief andere aanbiedingen doet, wat kan leiden tot een hogere koopprijs of biedingsoorlog als er meerdere geïnteresseerde partijen zijn. Aan de andere kant wil de verkoper misschien geen onnodig lange periode van niet-winkelen, vooral als het risico bestaat dat de potentiële koper de deal verlaat tijdens of na voltooiing van de due diligence.
Kopers met een sterke positie kunnen een no-shop-clausule eisen, om de waardering niet op te drijven of de interesse van een koper te signaleren. Bij transacties met hoge inzetten is anonimiteit een invloedrijk element. Een potentiële verkoper kan op zijn beurt akkoord gaan met een no-shop-clausule als een gebaar te goeder trouw naar een koper toe, in het bijzonder een koper met wie een verkoper een relatie wil aangaan.
Voorbeeld van een no-shop-clausule
Hoewel er veel aanvragen zijn voor een no-shop-clausule, komen deze vrij vaak voor bij fusies en overnames. Apple kan bijvoorbeeld om een no-shop-clausule vragen bij het evalueren van een mogelijke acquisitie. Als Apple kan de verkoper akkoord gaan met een no-shop-clausule in de hoop dat het bod van Apple sterk is of een andere potentiële synergie biedt die voldoende waarde biedt om akkoord te gaan met de clausule.
Medio 2016 kondigde Microsoft aan LinkedIn te willen kopen. Beide bedrijven gingen akkoord met een no-shop-clausule, waardoor de professionele sociale netwerksite geen andere aanbiedingen kon vinden. Microsoft voegde een opsplitsingsvergoeding toe aan de clausule, waarbij LinkedIn verantwoordelijk zou zijn om Microsoft $ 725 miljoen te betalen als het een deal met een andere koper zou sluiten. De deal is in december 2016 afgerond.
Belangrijkste leerpunten
- Een no-shop-clausule is een voorwaarde in een overeenkomst tussen een verkoper en een potentiële koper die verhindert dat de verkoper een bod van een andere koper krijgt.
- Deze clausules worden vaak aangetroffen bij fusies en overnametransacties.
- No-shop-clausules voorkomen dat biedoorlogen of ongevraagde biedingen de positie van de potentiële koper overtroeven.
- Bedrijven kunnen een no-shop-clausule afwijzen als ze een financiële verantwoordelijkheid hebben jegens hun aandeelhouders.
Uitzonderingen op de regel van de no-shop clausule
Er zijn bepaalde gevallen waarin een no-shop-clausule niet van toepassing is, zelfs niet wanneer beide partijen er een ondertekenen. Een naamloze vennootschap heeft financiële verantwoordelijkheden jegens hun aandeelhouders en mag als zodanig wachten op de hoogst mogelijke bieder. Ze kunnen dus een no-shop-clausule afwijzen, zelfs als de raad van bestuur van het bedrijf er een heeft ondertekend met een potentiële koper.