Beleid dat niet kan worden beoordeeld
Wat is een beleid dat niet kan worden beoordeeld?
Een niet-beoordeelbare polis is een soort verzekeringspolis waarbij niet van de polishouder kan worden geëist dat hij extra middelen betaalt om de verliezen van een verzekeraar te dekken als de verliezen groter zijn dan zijn reserves.
Belangrijkste leerpunten
- Een niet-beoordeelbare polis is een vorm van verzekering waarbij de polishouder niet kan worden verplicht extra middelen te betalen om verliezen op de reserves van de verzekeraar te dekken.
- Deze polissen zijn gebruikelijk en worden vaak gebruikt in commerciële lijnverzekeringen, zoals huiseigenaren en autoverzekeringen.
- Vaak is de verzekeringsmaatschappij die niet-beoordeelbare polissen aanbiedt in handen van aandeelhouders in plaats van polishouders.
- Afhankelijk van de staat leggen verzekeringsregelgevers soms beperkingen op aan verzekeraars die niet-beoordeelbare polissen aanbieden.
- Een verzekeraar kan in sommige gevallen zowel beoordeelbare als niet-beoordeelbare polissen verkopen.
Inzicht in niet-evalueerbaar beleid
Niet-beoordeelbare polissen zijn het type verzekering dat de meeste mensen kennen. Ze worden geassocieerd met commerciële lijnverzekeringen, zoals autoverzekeringen en huiseigenarenverzekeringen. De meeste verzekeringspolissen worden beschouwd als niet-beoordeelbare polissen, waarbij de verzekeringsmaatschappij ze aanbiedt die eigendom zijn van aandeelhouders in plaats van van polishouders (zoals bij een onderlinge verzekeringsmaatschappij ).
Een niet-belastbare polis beperkt de aansprakelijkheid van de verzekeringnemer tot het bedrag van de premie die op de polis verschuldigd is. Als de verzekeraar de verliezen als gevolg van claims niet kan dekken, moet hij middelen vinden uit andere bronnen, waaronder zijn investeringen. Omdat het gebruik van beleggingsinkomsten en andere activa om verliezen te dekken, betekent dat de verzekeraar minder winstgevend zal zijn, zullen de aandeelhouders van de verzekeringsmaatschappij uiteindelijk gedwongen worden om verliezen op te vangen.
Staatsverzekeringsregelgevers kunnen beperkingen opleggen aan verzekeraars die niet-beoordeelbare polissen aanbieden. Dergelijke beperkingen zijn doorgaans van toepassing op het bedrag aan reserves dat de verzekeraar moet aanleggen om verplichtingen te dekken, het type en aantal polissen dat het mag onderschrijven en het soort investeringen waarin het zijn dividenden kan investeren. De reden voor de beperkingen is om ervoor zorgen dat de verzekeraar zijn verplichtingen effectief kan dekken met liquide middelen, aangezien hij geen aanvullende middelen van polishouders kan eisen om verliezen te compenseren.
Niet-beoordeelbare polissen zijn de meest voorkomende commerciële lijnverzekeringen die door bedrijven worden aangeboden.
Speciale overwegingen
In sommige gevallen is het een verzekeraar toegestaan om zowel beoordeelbare als niet-beoordeelbare polissen te verkopen. In andere gevallen is het mogelijk dat een verzekeraar niet in staat is om niet-beoordeelbare polissen te verkopen. Een verzekeraar met solvabiliteitsproblemen in het verleden zal waarschijnlijk onder extra controle komen te staan en mag mogelijk alleen toetsbare polissen verkopen.
Sommige autoverzekeringspolissen zijn toegankelijk en dit verlaagt de premiekosten voor consumenten. De keerzijde is dat als het bedrijf een slecht claimjaar heeft, polishouders mogelijk te maken krijgen met een toeslag op hun premie, een onaangename verrassing. Dit lijkt misschien niet eerlijk, dat u moet betalen voor de fouten van anderen. Maar dit soort polissen levert wel besparingen op in premies, en polishouders moeten dit zien als iedereen die er samen in zit om hun goede rijrecord te behouden en als groep te slagen.